Yataktan bile kalkasım yoktu. Sağolsun annem beni çıldırtmayı başardı yine. Neymiş efendim " ders çalışmış " . He he bi bik vardıda çalışcaktım. Sanki kendisi okumuşta bana dikleniyo. Bara gitsem mi ? diye düşünürken kapı çaldı. " Anne defol git şurdan ! " diye bağırdım. " Abi benim " sesini duyduktan sonra gelen kişinin kız kardeşim Mina olduğunu anladım. " Gel prensesim " dedim ve yatağın üzerinde doğruldum. Mina içeri girdi ve yanıma oturdu. Kolumla omzuna doladım. " Abi " dedi. " Efendim meleğim ? " diye karşılık verdim. " Neden sürekli annemle tartışıyorsunuz ? " diye sordu. Derin bir nefes aldım. " Boşver Mina'm sen kafana takma bizi , anne-oğul arasında olur böyle şeyler " dedim ve öptüm onu yanağından. " Abi , neden hayat böyle ? " dedi bana. Şaşırdım. Çünkü kimse bana böyle bir soru sormamıştı. " Çünkü herkes hayatla başa çıkamıyor. Mesela ben.. Hayatın karşısında çok acemiyim. Annemin karşısında zayıf , sevdiğimin karşısında pisliğin öndd gideni bir herifim. Sense bir meleksin. Masum , saf , temiz. Kimseye zararı dokunmayan bir melek.. Bense şeytan yüzlü bir melek..
