Suskun Adamın Susturduğu Kadın

1.Bölüm❣

"İnsanlar bir çok kez hata yapar. Hatta bu hatayı tekrar tekrar yapar. Ama geç farkeder yada hiç fark etmezler. Önemli olan 'fark etmek'. Ne kadar erken o kadar iyi demişler. Belki de daha da geç fark etsek hatalarımızı,kaybedeceğimiz insanlar,günler var.  Ama kazandığımız bir şey de var ki oda tecrübedir. Tecrübe insana hayat verir. Artık kaybetmeye değil kazanmaya başlarız. Çünkü tecrübe aynı hatayı yapmaktan alıkoyar yada yaptığın hatadan geri çevirir. Bir insan, bir tecrübe demektir. O yüzden insanlarla konuşmalı,onlardan da tecrübe edinmeliyiz. Hata yapmamak için hata yapmış ve hatasından pişman olanlara başvurmalıyız. Çünkü ne kadar geç kalırsan o kadar zarar,ne kadar erken fark edersen o kadar kardır."

Yavaşça elimdeki kalemi bıraktım. Düşüncelerden ve yazmaktan yorulmuştum şimdilik. Saate baktığımda 7'yi geçiyordu. Uyumak istiyordum.

-Büşraaaaaa

Tabi ki buna annemin sesi engel oldu,hızlıca dolabıma yöneldim. Elime ilk gelen sweatimi pantolonumu aldım. Saçımı yapmak için aynaya baktığımda,gözaltlarımın iyice morardığını gördüm. Ve yüzümde biraz solgundu. Bunlara aldırmadan çantamı alıp mutfağa ilerledim. Ocak başında olan anneme sıkıca sarıldım.

-Ne o kız dağ başında hangi kurt öldü.
-Aaa anne krep mi  yaptın çok severim.
-He,krep yaptım,sende bi haller var ama neyse.

Bir kaç atıştırdıktan sonra evden çıktım. Dolmuş duraklarına doğru ilerlerken her zamanki yere baktım. O esnada su şişemi ve cüzdanımı almadığımı fark ettim. Koşa koşa eve gidip tekrar durağa geldim. Geldiğimde gözlerim yine onu aradı. Uzun zamandır görmüyordum adını bile bilmediğim suskun adamı. Bişey olmuş olmalıydı yoksa her sabah gelirdi durağa. Bir ay olmuştu kısılan gözleri görmeyeli ve gözlerim bir aydır hasretti yanık tenli yüzüne. Düşüncelerimin arasından dolmuşun su sıçratmasıyla ayrıldım.

-Napıyorsun be adam görmüyor msun insan var burda' diye bağırdım tabi ki duymamıştı. Şimdi tekrar eve gitmek zorundaydım. Ve tabi ki derse geç kalmıştım. O sıra da dolmuşun içinden o inmişti,saçı,üstü,başı dağılmıştı. Üstelik hiç de iyi gözükmüyordu. Evine doğru yürümeye çalışıyor,yalpalıyordu. Tam bayılacak gibi olurken ona doğru koştum ve düşmesine engel olup kolundan tuttum.

-Beyfendi iyi mısınız,iyi gözükmüyorsunuz?diye sordum. Ne yapacağımı şaşırmıştım. 7 senedir yüzünü ezberledigim  adam şimdi kollarımda baygındı.

-Su su lütfen ,su var mı? Hemen çantadaki matarayı verdim. Kendine biraz olsun gelmişti.

-Şey şimdi iyi misiniz efendim?

-E'evet iyiyim teşekkürler. O sıra da tam tekrar yoldan geçen araba üzerimize su ve çamur sıçrardı. Artık tek başıma değil o da benimle beraber ıslanmıştı. Ben sinir olurken o kahkaha atıyordu. Siniri bozuk olmalıydı. O gülerken beni de gülme tuttu. Üstü başı çamur kaldırımın ortasında gülen iki insandık ve fazlasıyla delirmiş olmalıydık.

-Üşüyorsunuz bence evinize gidin ve bi an önce ısının.

-Siz iyi misiniz, evinize kadar eşlik edebilirim isterseniz. diye nezaketen sordum.

-Hayır. Şurası zaten evim.

-Peki herhangi bi isteğiniz var mı?

-Şimdilik yok. Ama bi daha bu kadar güzel gülme birileri aşık olur uğraştırma beni yani.

Son sözlerine cevap bile vermeden uzaklaştım,neler söylemişti öyle? Güzel gülme,gülme,gülme. Kulaklarımda yankılanıyordu her gün aynı durakta beklediğim ,odamın penceresinden yollarını gözlediğim adamı görmüş,konuşmuş ve hatta gülmüştüm. Anımıza anılar,kahkahalar eklemek istiyordum bu bir gerçekti. Bugün yaşadıklarım beni yazmaya itti. Zaten sayfalar dolusu yazıyordum. Sayfalarımın bi kaçı ona ait olmalıydı. Bu çok da kötü bi fikir değildi...

              #                   #                    #

"Her an, her zaman herkes sever. Kimisi çok sever bilmeden tanımadan. Kimisi ise sevemez ezbere bilirken. Kimisi bi gülüşe takılır kimisi bi gözyaşına. Aşk,sevda bunlar ruhun gıdasıdır. İnsan sevmeden yaşayabilir mi? Rabbini,kuşları,çiçekleri, her şeyi sevebilir. Hatta iyilikleriyle kötülükleriyle bir insanı bile sevebilirsin. Kırmadan,dökmeden sevin ama. Çiçeği seversin ama kopartma toprağından,kuşu seversin ama ayırma doğasından. Birisini seversin ama eklemeden yarasına yara. En güzel şekilde sevmelisin. Yıpratmadan,üzmeden,kendi nefsini araya sokmadan sevmelisin. Her şeyi, en güzel şekilde sevin.Sevdikce seçilirsin....."