Suskun Adamın Susturduğu Kadın

2. Bölüm❣

Yapmam gereken çizime kendimi veremiyor,kafam karışıyor. Sitematik bi şekilde elim ve beynim dolmuştu ve çalışmıyordu. Aslı'nın verdiği kâğıdı okudum.'İyi msin? Neden çizmiyorsun hoca kızacak'demişti. Nasıl anlatayım içimdeki yumruyu şimdi ona. Kâğıdı elimin altına aldım'merak etme iyiyim başım ağrıyor'yazıp kağıdı uzattım. Tam resmime dönerken hocanın sesiyle kafamı kaldırdım.

"Kızım noluyor orada ne fısılaşıyorsunuz. Devlet meselesiyse bilmiyorum artık. Hemn siz bitirdiniz mi resmi!?"diye bağırdı. Hızlıca bu tarafa geldi. İşte şimdi bitmiştik.Bizim oturduğumuz tarafa doğru geliyordu ayak sesleri milletin için de aşırı geriyordu. "Aslı ve Büşra çabuk dışarı. Resmine bi çizik bile atmamışsın Büşra. Bi daha ki derse kendinizi toplayın ve öyle gelin yoksa bu sefer daha kötü olur."

Kâğıtlarımı ve çantamı alıp çıktım. Ne özür dileyecek halim ne de ders dinleyecek morale sahiptim. Sınıftan Aslı'yla beraber çıktık. Ben eve gitmek isterken, Aslı'nın teklif ve ısrarları sonucuyla Kızılay'a gittik. Karnımızı bi güzel doyurduktan sonra cafeye geçtik. Farkındaydım. Aslı ne olduğunu merak ediyor ama soramıyordu. Normalde bu kadar durgun olmazdım. Ve her şeyimi de bilirdi. Dün yaşadıklarım ve o hariç. Günlüğüm hariç kimse bilmiyordu. Anlatıp anlatmamakta kararsızdım ama içim içime sığmıyordu.Kahvemeden bi yudum daha aldım. Eşsiz bir tattı bu.Sütün çikolata ve kahveyle birleşmesi. Her şeyi bi anda unutturuyordu.

"Of Büşra sabahtan beri ağzını bıçak açmıyor senin yüzünden dersten atıldık."dedi Aslı hayır bi dakka ya ben burda kahvemle aşk yaşıyorum ama."Ne benim yüzümden mi? Bana kağıt verip konuşturan sensin ben mi suçluyum?"diye çemkirmiştim moodum iyi değildi. "Öyle dalgın durmasaydın derse katılsaydın bende senin neyin olup olmadığını merak etmeseydim." Sinirlerim gerilmişti şuan en yakın kardeşime bile sinirlendiysem psikolojim kesinlikle berbattı. "Ya sana ne ki? Annemle tartıştım belki ,belki başım ağrıyor, özel diye bir şey var bilmiyosan öğreteyim"deyip masaya içtiğim kahvenin parasını bırakıp çıktım. Bu onu daha da kırmıştır ama kötüydüm ve hiç de bir şey yapmak istemiyordum. İlk gelen otobüse bindim. Otobüsün nereye gideceği hakkında hiç bir fikrim bile yoktu. Sadece eve gitmek ve uyumak istiyordum.

________________

Yürüye yürüye bi hal olmuştum. Yanlış otobüse binmiş 2 mahalle yukarı da inmek zorunda kalmıştım. Eve doğru yürüyordum. Eve değilde durağa doğru,onu görmek ümidiyle adımlıyordum. Hem bilmecem hem de bilmecenin cevabı olmuştu. Bir kısır döngüdeydim. Ama en güzel şekilde biteceğine emindim. Her şerde yok muydu? Yoktu yine de beklediğim yar gelmeyecekti benim şansım yoktu bi kere. Belki sevdiği hatta sevgilisi vardı bilinmez. Olsundu ben platonik de takılırım. Her şey olacağına varırdı sonuçta.

Eve geldiğimde annem gelmemişti. Sırf ben hayallerimi gerçekleştireyim diye gece gündüz demeden çalışıyordu. Babamın ölümü onu daha da içine kapanık yapmıştı. Ne kadar kötü biri olsa da âşıktı. Ve aşk insana her şeyi yaptırırdı. Tıpkı babamın ona defalarca el kaldırıp sustuğu gibi. Canım annem ne de çok çekmişti ondan.Ben sevmezdim babam beni sokağa çıkarmaz sürekli ders çalıştırırdı. Çocukluğumu yaşadığım söylenemezdi. Ne bir oyuncağım ne de oynabileceğim bi arkadaşım vardı. 3 sene önce her şeyden kurtulmuştum ondan ama annem için aynı şeyler düşünülemezdi. Bende üzülmüştüm ama onun kadar değil. Neyse ne hayatımızı mahveden kişiden kurtulmuştuk öyle yada böyle. Ben düşüncelerin içinde girdaptayken ,birisi kapıyı alacaklı gibi çalıyordu. Komşumuz Sıdıka olmalıydı iyi de evde tektim ve asla ses çıkarmamıştım. Zilin kablolarını patlatmıştı. Kapıyı açtığımda gördüğüm manzarayla şok olmuştum.Ellerim titriyor dizlerimde derman kalmamıştı. Ah canım annem ne olmuştu böyle."Anne sana noldu?Nihat abi noldu anneme?"diye sordum telaşla."Bisey yok Büşra. İçeri gir anlatayım."