Herkese merhabalar!
Yazdığım ilk kitap ile sizlerle birlikteyim.
Umarım beğenir yorum yapar ve oy bırakırsınız.
Başlama tarihi=
...
Perdelerin arasından gözüme çarpan keskin ışığın etkisiyle gözlerimi araladım. Yatak odamın rutubetlenmiş tavanıyla yeni bir güne daha uyanmıştım.Yanımda masumca uyuyan küçük kardeşimin yanağına derin bir öpücük kondurup pencereme yöneldim.Kırışık perdelerimi aralarken bir kez daha şükrettim:en azından kardeşim ve annemle yaşıyor,yetimlik çekmiyordum.Aralanan perdeyle yeşilikleri izlerken keşke dedim kendi kendime babam ve ağabeyimde bu kasabaya gelebilseydi en azından yaşam vardı.
Harpten buraya kaçalı bir ay olmuştu bizimle birlikte dokuz aile daha yaşam mücadelesi vererek buraya sığınmıştı.Düşman köyü Akçalı ile savaşa başlayalı yaklaşık yedi ay olmuştu babam ve ağbeyimi bir ay önce savaşta kaybetmiştik bizim buraya kaçmamız için kendilerini feda ettişlerdi "Bu hikayeyi sizlere anlatırken bile göz yaşlarımı tutamıyorum"Annem ve kardeşimle burda zor hayat geçiriyoruz. Tarladaki besinlerimizden başka yiyecek birşey yok ama annem bunada şükretmemizi söylüyor çünkü savştakiler hiçbirşey yiyemiyormuş.Dışarıyı izlerken Akçalı askerlerinin buraya doğru geldiğini gördüm hemen annemlere söyledim annem elindeki tüfeği aldı ve bizi dolabın içine sakladı kendiside yanımızdaydı.Askerler gelirse diğer silahı dolabın kapağına doğru doğrulttu ve ayak sesleri duyuyuyorduk o an hissettiklerimi anlatamam çok korkuyordum bi andan da kardeşime moral verme çalışıyordum.Ve ayak sesleri yaklaşıyordu annem silahı kavradı ama askerler dolaba bakmadan gittiler o an çıt bile çıkarmıyorduk.Sonra hepimiz bir oh çektik yine bir ay önceki gibi ucuz atlatmıştık.Askerler gittikten iki iki buçuk sağat sonra dışarıya çıktık ve kaçtığımız ailelerdeki çocukları tanımıyordum onları da dışarıya çağırdım eğlenmeye ihtiyacımız vardı.Sonra Begüm adında bir kızı gördüm çok güzeldi onu gördüğüm anda kalbimde kelebekler dolaştmıştı çok güzel ve nazik bir kızdı.
-Annemlere neden bizim tarlamızdan askerlere de yemek götürmüyoruz dedim.
-Annem ise zekice bir fikir olduğunu söyledi.
Ve götürmeye başaldık.
