Ik heb een...

Hoofdstuk 5

Ik ben nu 21 jaar, ik woon nog steeds bij mijn moeder, maar heb geen relatie meer met Jamil. Dit komt doordat we hebben ontdekt dat we syfilis hadden. Een paar weken na de bruiloft begon hij ook een soort van zweertje te krijgen op zijn penis. Dat zweertje was net zoals bij mij na een tijdje vanzelf verdwenen. Ik vond het al verdacht, maar dacht toen niet dat het door mij kwam. Een paar maanden nadien kreeg hij ook koorts, huiduitslag en abnormale haaruitval. Op dat moment begon ik te vermoeden dat het iets met mij te maken had, dus vertelde ik hem dat ik die symptomen een paar jaar geleden ook heb gehad. Eerst wist hij niet wat te zeggen, maar dan besloot hij om samen met mij naar de dokter te gaan. Wat ik hem niet had gezegd, was dat ik me de laatste tijd weer zwak voelde. Ik had vaak hoofdpijn en kon op dat moment geen licht meer verdragen. Mijn nek voelde ook wel wat stijver dan normaal. Ik besloot dan maar met hem mee te gaan.

De volgende ochtend zaten we alle twee bij dokter Stienens in de wachtkamer. Het rook er muf en de muren waren zo dun dat we alles wat er in zijn kantoor gebeurde, konden horen. Op dat moment zat er een vrouw met “Acute faryngitis” bij hem. Toen de vrouw liet merken dat ze niet begreep waar hij het over had, maakte hij haar duidelijk dat het over een keelontsteking ging. We hoorden ook nog wat de behandeling ervan zou zijn en hoeveel het haar zou kosten. Dan begon ze ook nog haar hele leven te vertellen, wat ervoor heeft gezorgd dat we twintig minuten extra hebben mogen wachten.

Eindelijk was het aan ons! Jamil begon meteen uit te leggen waarom we daar waren. Ik zag aan de dokter dat hij al een vermoeden had van wat er aan de hand was. Na dat Jamil was uitgepraat, keek de dokter mij aan.

·         “Juffrouw, volgens deze jonge man had u de symptomen voor hem. Klopt dit?”

-       “Ja, ja, dat klopt.”

·         “Hoe lang geleden juist is het eerste zweertje verschenen?”

-       “Euhm, bijna vijf jaar geleden.”

·         “Had u op dat moment al onveilige seks gehad?”

-       “Neen.”

·         “Zeker?”

-       “Wel, ...

Op dat moment voelde ik de tranen in mijn ogen opkomen. Ik dacht dat ik al die miserie was overkomen, maar vandaag bleek dus van niet. Jamil, die naast me zat, keek me vol ongeloof aan. Ik had het hem nooit verteld en hij was er dus van overtuigd dat ik nog maagd was. Ik keek de dokter weer aan en zei:

-       “Vijf jaar geleden ben ik verkracht geweest.”

Het kwam er zomaar uit. Na al die jaren heb ik het eindelijk tegen iemand kunnen zeggen. Maar het voelde niet goed. Het was alsof ik toegaf dat ik zwak was. Nu was ik degene die zich schaamde. Het was duidelijk dat de dokter ook niet wist wat hij moest doen, dus ging hij verder met zijn vragen.

·         “En, euh, dit gebeurde dus zonder condoom of andere voorbehoedsmiddelen?”

-       “Ik denk van wel, maar ik ben niet zeker. Ik heb toen namelijk het bewustzijn verloren.”

·         “Mhm... Volgens mij lijden jullie allebei aan syfilis. Jij zal eerst geïnfecteerd zijn geraakt en je hebt het dan waarschijnlijk aan je vriend doorgegeven. Maar om er zeker van te zijn, zou ik toch nog een onderzoekje willen doen. Heb je momenteel eigenlijk nog symptomen, Johanna? Zoals bijvoorbeeld vermoeidheid of hoofdpijn?”

-       “Ja, nu u het zegt. Ik heb de laatste tijd wel meer hoofdpijn en mijn nek voelt ook vrij stijf aan.”

De dokter zweeg eventjes en vervolgde met:

·         “Volgens mij, zit je al in de derde en laatste fase. We moeten zo rap mogelijk stappen ondernemen of het zou je fataal kunnen worden.”

Fataal. Dodelijk. Ik zou kunnen sterven? Allemaal door die ene nacht? Allemaal door Ravi? Die klootzak! Wie weet hoeveel andere meisjes hij heeft besmet ...

 

·         Om er zeker van te zijn ga ik bij jou een lumbale punctie moeten doen. Dat is dus een prik in het ruggenmerg. En bij jou, Jamil, ga ik wat van die zweren afschrapen om het zo rap mogelijk in het labo te onderzoeken.

Twee dagen geleden heb ik de resultaten ontvangen. Jamil en ik hebben allebei syfilis. We gaan samen een peniciline-kuur beginnen, maar hij heeft besloten om een einde te maken aan onze relatie. Hij zei dat hij me niet meer kon vertrouwen, omdat ik dingen had verzwegen, en dat het beter zou zijn als we weer apart een leven gaan leiden.

Ten slotte moest ik het ook nog tegen mijn moeder vertellen. Dat was zeker niet gemakkelijk. Ik zag de teleurstelling in haar ogen toen ik zei:

-       Mama, ik heb een... Ik heb een SOA.