Kingdoms: Magic of the Greatest

Chapter 3: Daughter

I roamed my eyes around the room. Nasa ibabaw ako ng isang magarbong higaan. I can't help but feel the mattress that's comforting my body. It's been a long while since I had laid in a bed. Mga puno at damuhan ang nakasanayan kong higaan.

The room looked like it was owned by a princess. Nasaan kaya ako? I remember losing my consciousness because of the pain I felt from my nape. Hinawakan ko ang parteng iyon. Hindi na ito sumasakit. Tumayo ako to assess my condition.

Nang masiguro kong wala naming masakit na iba ay hinanap ko ang bag ko. Nasa ibabaw ito ng isang study table. I walked to the door and opened it. Lumabas ako ng kwarto. Isang pasilyo ang bumulaga sa akin. Magmumukhang palasyo ang bahay na ito dahil sa garbo ng desinyo at mga gamit.

May mga naririnig akong boses. Nag-uusap. Medyo malapit lamang ito, must be from one of the rooms. I walked towards the voices. Magtatanong ako kung nasaan ako. Kailangan kong umalis at magtago hanggang hindi ko pa narerehistro ang sarili ko para sa bayang ito. Wala akong balak umalis. Hinding-hindi ako babalik.

I clenched my fist and felt some pain kaya napatingin ako. It was bandaged. I don't remember myself injured in any kind. Nakapagtataka.

I hurried myself towards a room kung saan nanggagaling ang mga boses. Ngunit bago pa man ako lumapit ay lumabas na ang dalawang magkamukhang babae.

I noticed how one of them smiled awkwardly. Ito ang babaeng gusgusin. She doesn't look like one anymore. Nakasuot na siya ng maganda at malinis na damit.

"So, you're awake." Tumango lamang ako. This must be Hena. Nasa likuran niya ang babaeng gusgusin na nakatingin pa rin sa akin.

"Let's go to the dining table. Kumain muna tayo."

Uh. Why do I have to eat here?

"Hindi na ho. Kailangan ko na rin hong umalis."

Tumingin siya sa akin nang matiim. "Are you sure you can walk off the streets? Sa oras na lumabas ka sa lupaing pagmamay-ari ko ay maipapatapon ka na sa baying pinanggalingan mo. You're lucky if you'll make it unscathed."

Umiwas ako ng tingin sapagkat tama siya.

"I'm sure there's a reason why you're here. Hindi mo naman siguro iwawaksi ang buhay mo kung namamasyal ka lang."

Ibinalik ko ang aking tingin. Matalim ito ngayon ngunit hindi ko pa rin magawang magsalita.

"Easy there, young lady. I'll be more than willing to help you."

"You won't report me?"

"It's too late for me to do that now. Nasa puder na kita nang mahigit na isang oras. I'll be punished kung isasauli pa kita. That's why I'll be helping you."

Bumalik sa kwarto ang babaeng tinulungan ko habang nag-uusap kami.

Yumuko lamang ako. Hindi ako sanay na may nadadamay dahil sa problemang dala ko. This is the first since I left the orphanage.

"Let's talk habang kumakain. Follow me."

Naglakad na siya kaagad kaya sumunod na lamang ako. Dumiretso kami sa pasilyo. Habang naglalakad ay napapansin ko kung gaano kaganda ang bahay. It has a unique structure. Bumaba kami sa isang maluwang na staircase. I was in awe seeing how wide the space is sa ibaba. May mga katulong na nakakalat sa ibaba. Ang iba ay napapatingin saglit sa amin.

Dumiretso kami sa isang maluwang na parte ng bahay. Isang mahabang mesa ang narororon. Nagseserve ang ilang katulong ng dumating kami. Yumuko ang iba nang mapatingin kay Hena.