ကီးမားတဲ႕ျခံျကီးထဲျပိဳင္ကားအနက္ေလး
ခ်ိဳးဝင္လာသည္။ခန္႕ထယ္ေသာစင္ဝယ္အာက္
ျကီး၌ကားကိုထိုးရပ္လိုက္သည္နွင့္ကားေပၚကလမ္းသရဲဆန္ဆန္အဝတ္အစားမ်ားနဲ႕ဆင္းလာတဲ့ေဂ်ာင္ကု၊ဆးလိပ္မေသာက္ရဆိုတဲ႕ဒီအိမ္ရဲ႕စည္းကမ္းခ်က္ကိုလိုက္နာသည့္အေနနဲ႕စီးကရက္ဘူးထဲကစီးကရက္တစ္လိပ္ကိုမီးညိူကာရိူက္ဖြာလိုက္သည္။စံအိမ္ထဲကMaidေတြကေတာ့သူလာသည္နွင့္အားလံုးသခင္ေလးဟူျပီးအရိုအေသေပးျကသည္။
ေဂ်ာင္ကုမ်က္နွာကေတာ့ျပံဳးျခင္းလည္းမရွိ..
ရီျခင္းလည္းမရွိ၊ပကတိေအးစက္လ်ွက္သာ။အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းမွာေတာ့ဖခင္ျဖစ္သူကLaptopတစ္လံုးနဲ႕အလုပ္ရူပ္ေနစဲ၊ေဂ်ာင္ကုလည္းသူ႕ေရွ႕ကဆိုဖာခံုေပၚမွာဝင္ထိုင္ရင္း...
''ဒယ္ဒီ...ေခၚတယ္ဆို...''
ေထာင့္မက်ိဳးတဲ႕သူပံုကိုဒယ္ဒီကသိပ္ျကည္႕ရပံုမျပ...မ်က္ေစာင္းတစ္ထိုးထိုးရယ္သာ။
''မင္းဘယ္ေန႔မွ...အိမ္ျပန္လာမွာလဲ...''
မျပီးနိုင္တဲ႕ေမးခြန္းကိုထပ္ခါထပ္ခါေမးတဲ႕ဒယ္ဒီရယ္။
''ဟိုေကာင္မ...မရွိတဲ႕ေန႕ျပန္လာမယ္...''
''ဂြ်န္ေဂ်ာင္ကု...''
သူ႕မယားငယ္မိန္းမကိုဟိုေကာင္မလို႕သံုး
ႏူန္းလိုက္သည္နွင့္ဒယ္ဒီရဲ႕ဂြ်န္ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့အသံျကီးကဟိန္းလို႕.....
''မင္းနဲဲ႕ရြယ္တူဆိုေပမဲ႕...သူကမင္းအေဖယူထားတဲဲ့မိန္းမကြမင္းရိုေသသမူ႕ေတာ့ရွိရမယ္...''
ဒယ္ဒီစကားေတြေျကာင့္ေဂ်ာင္ကုဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီမိသည္။ဘာတဲ႕...သူ႕မိန္းမကိုရိုေသရမည္တဲဲ့။
''ေတာ္စမ္းပါဒယ္ဒီရာ...ဒယ္ဒီ့မိန္းမကကြ်န္ေတာ့္နဲ႕ရြယ္တူ...အဲ႕ဒါျကီးကိုဘာလဲကြ်န္ေတာ္ကရိုေသရမယ္တဲဲ့လား...မဟုတ္တာ...အဲ႕ဒါေတြဆံုးမဖို႕အတြက္ကြ်န္ေတာ့္ကိုဒီထိေရာက္ေအာင္ေခၚတယ္ဆိုရင္...ကြ်န္ေတာ
ျပန္ေတာ့မယ္...''
စီးကရက္တဖြာဖြာနဲ႕ေျပာလာတဲဲ့ေဂ်ာင္ကု။
''မင္း...သတင္းေတြထြက္ေနတယ္...ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ျကိဳက္ေနတယ္ဆို...''
