မေန႕ညကတည္းကလူပ္လီလူပ္လဲ႕စီးလာေသာကားဟာဒီေန႕မနက္မိုးစင္စင္လင္းမွဘူဆန္ကိုေရာက္သည္။ေဂ်ာင္ကုကေတာ့တစ္ညလံုးကိုယ့္အေတြးနဲ႕ကိုယ္အိပ္မေပ်ာ္ေပမဲ႕...အေသးေလးကေတာ့သူ႕ပခံုးကိုကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာလိုသေဘာထားေနပံုတဖူးဖူးမူတ္ကာအိပ္ေနေသးသည္။ေဂ်ာင္ကုတစ္ညလံုးအေသးေလးမွီအိပ္ထားလို႕ပခံုးနာေပမဲ႕လည္းတစ္ခ်က္မွမလူပ္ျဖစ္ခဲ႕။သူ႕ေသးေသးပိစိေလးကိုအိပ္ေရးမဝမွာစိုးရိမ္မိသည္။
အခုေတာ့ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ေရာက္လာခဲဲ့ျပီျဖစ္တဲ႕ဘူဆန္ေလထုေျကာင့္အေသးေလးကိုလူပ္ႏိူးလိုက္သည္။
''ဆင္းမယ္...အေသးေလးဘူဆန္ေရာက္ျပီ...''
ဒီေလာက္အိပ္ထားတာေတာင္အိပ္ေရးဝပံု
မျပတဲ႕အေသးေလးကတသန္းသန္းရယ္။ပ်င္းရိပ်င္းတြဲမို႕လက္ကေနေဆာင့္စြဲေခၚမွတရြတ္တိုက္ပါလာသည္။...
ဒါေတာင္ေလးတိေလးကန္ရယ္...
ကားေပၚကဆင္းသည္နွင့္အင္ဝူးကေရာက္နွင္ျ့ပီ၊ေ ဂ်ာင္ကုကိုျမင္ေတာ့တရိုတေသႏူတ္ဆက္လိုက္တဲဲ့အင္ဝူး။
''သခင္ေလးေရာက္လာတာျမန္လိုက္တာ...ကြ်န္ေတာ္ကဒီေလာက္ျမန္ျမန္ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႕ေတာင္မထင္ဘူး...ေပး...ကြ်န္ေတာ့္ကို...ဘာသယ္စရာရွိလဲ...'
စကားမ်ားတဲ႕အင္ဝူးကေဂ်ာင္ကုကိုေတြ႕သည္နွင့္ျကက္တူေရြးစာအံသလိုတရပ္စက္ကိုေျပာေတာ့သည္။
သယ္ရမဲဲ့အထုပ္ေတြကိုတစ္ထုပ္မွလည္းမျမင္ပါမွ...အူေျကာင္ေျကာင္ျဖစ္သြားတဲ႕အင္ဝူး။
''ဘာမွသယ္စရာမရွိဘူး...သယ္စရာကဒါ
ေလးပဲရွိတာ......ဒါေလးကိုေတာ့ငါပဲသ
ယ္လာခဲ႕မယ္...''
ေဘးနားကအိပ္ခ်င္မူးတူးစူစူပုပ္ပုပ္အေကာင္ငယ္ေလးကိုေမးေငါ့ျပရင္းေျပာလိုက္တဲ႕သခင္ေလးေျကာင့္မ်က္လံုးအစံုုျပဴ းက်ယ္သြားတဲ႕အင္ဝူး၊သူ႕သခင္ေလးဆိုသည္မွာလည္း...လူေဒါသလူ႕ဂြစာမို႕တစ္သက္လံုးမိန္းမမရနိုင္ေတာ့ဘူးထင္တာ အခုေတာ့မိန္းမမယူဘဲမိန္းမေတြထက္လွတဲ႕ေကာင္ေလးကိုပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ေခၚလာတာ။
''ဘာျကည့္ေနတာလဲ...သြားမယ္ေလ...
ေအာ္...အင္းတစ္လံုးထည္းသာေရရြတ္ျပီးရြာထိပ္ကငွားလာတဲ႕အဌားယာဥ္ေပၚတက္လိုက္ရသည္။
