SONRADAN ABİLERİM

Bölüm 3

Arastan ;

Uzun süredir kız kardeşimi arıyordum aramaya'da devam ediyorum. Şuan saat:  02.00 ve biz belki bir bilgi buluruz diye aramaya devam ediyoruz Ediz ile. Kız kardeşimi en iyi ben hatırlıyorum gözleri annemin gözleri gibi maviydi ve minicikti buda onu çok tatlı yapıyordu. Bana seslenen Edizin sesi ile düşüncelerimden sıyrıldım: 

Ediz : Abi , abii. ABİİİ !

- Efendim Ediz ne oldu ?

Ediz : Bulduk abi bulduk. Kız kardeşimizi bulduk. 

-Ne! Ciddi  misin ? 

Ediz : Sence abi bu konuyla ilgli şaka yapyık mı biz hiç ? 

-Yok yapmadınız... Neee bulduk ee şaka yapmıyorsan gerçektir gerçekse hala yaşıyordu hala yaşıyorsa onunla doya doya vakit geçirebilicez demektir. Tek nefeste bunları söyledim ve biraz sesli söylemiş olmalıyım ki Berk geldi yanımıza uyku mahrumu sesiyle sordu : 

Berk : Abi ne oluyor? Neyi  bulduk? diye sordu uykulu olduğu için neyi bulduğumuzu anlamadı hemen cevapladım : 

- Senin ikizini bizimde kardeşini bulduk Berk. Bunu dediğim anda gözleri fal taşı gibi açıldı. 

Berk : Şaka değil demi abi ? Ee biz b

u konuyla ilgili şaka yapmıyoruz şaka yapmıyorsak gerçektir gerçekse hayattadır hayattaysa iyidir iyiyse  onunla vakit geçirebilcez demektir. O' da bunları tek nefeste söyledi Ediz bize bön bön bakarken mırıldandı duyacağmız şekilde : 

Ediz : Keşke bunları söylerken ikinizinde aklına nefes almak gelseydi hayır yani tek nefeste söyleyince ne oluyor ? Farkında olmadan o'da bunları tek nefeste söyledi. Berke baktığımda gülmemek için zor duruyordu bari söyliyimde gülsün dedim ve söyledim: 

- Yalnız Ediz sende bunları tek nefeste söyedin. Dediğim gibi Berk kahkaha atmaya başladı bende ona eşlik ettim o sırada Ediz bize bön bön bakıyordu ama oda bir yerden sonra bize eşlik etmeye başladı. Onlara hitaben : 

- Hadi şimdi hepimiz yataklara sabah kardeşimizi almaya gideceğiz. dedim 

Berk-Ediz : Tamam. İyi geceler abi. 

- Size'de. dedim ve yataklara dağıldık.

........................................... SABAH...................... 

Sabah erkenden kalktım. Diğerleri uyandı mı diye bakmaya ya gittiğimde hepsi uyanmıştı. Yaman hariç hepsi çok heyecanlı görünüyordu. Hepsi aşağıya indiğinde herkeze hitaben"Herkez kahvaltıya" dedim ve kahvaltı yapmaya başladık. Kahvlatının ortasında yaman bir soru sordu : 

Yaman : Abi o kızı alacak mıyız? Hayır yani tamam yerini buldun durumunuda öğrendin ve o kız yüzünden uykusuz kaldın normal bir kız için bunca çaba değer mi ki ? diye sorduğu an içtiğim kahve  genzime kaçtı  ve ortam bir anda buz deposu gibi soğudu. Hemen cevap verdim 

- Tabii kide eve alacağız ve bundan sonra bizimle yaşayacak. 

Yaman : Bunca yıl nerdey'di? O kız bizimle yaşamayı hak etmiyor ediyor olsaydı şuan burda bizimle olurdu. Ne demekti bu ama tabi hiç bir şey bilmiyor şuan bunu söylemeyeceğim onlara daha sonra kız kardeşimizi alınca söyleyeceğim. 

- YETER YAMAN! O KIZ DEDİĞİN SENİNDE KARDEŞİN VE DİĞER KARDEŞLERİNE NASIL DAVRANIYORSAN ONA'DA ÖYLE DAVRANACAKSIN! 

Kısık bir sesle "Peki" dedi  zaten Berk, Yaman ve Agah okuldan ve bizde şirketten eve dönünce miniğimi almaya gidicez . 

...............................................................  

Şuan yaşadığı evin konumunu öğrendik ve gidiyoruz Hepimiz o kadar heyecanlıydık ki bir saatlik yolu kısa bir süre zarfında geldik. Kapıyı çaldığımızda kimse açmadı ve içer'den de bir ses gelmedi ama evde olduğuna emindim. O zaman tek çare kalıyor kapıyı kırmak . 

- Kapıyı kıracağım.  Ordan yaman atladı; 

Yaman : Bak evde yok geri dönelim. 

-  SUS! KARDEŞİMİ ALMADAN HİÇ BİR YERE GİTMİYORUM, GİTMİYORUZ. 

Ve kapıyı kırdım  ama gördüğüm görüntü karşısında olduğum yere çivilenmiştim resmen. 

Benim kız kardeşim yerde baygın bir şekilde yatıyordu baygın olsa yine iyi. Yanağının biri morarmış ,dudağı patlamış ve sırtı kanıyordu. Hemen kendime geldim ve Eliz'i kucakladım ve diğerlerine hitaben : 

-Hadi hastaneye gidiyoruz. dedim ve onlarda transtan çıkmış gibi  arabalara koştular. 

Hastaneye geldiğimizde doktor arkadaşım Araf yanıma geldi geldiği gibi soru yağmuruna tuttu beni 

Araf: Birincisi  bu kim ? İkincisi neden sizinle ? Üçüncüsü bu kıza ne oldu ? 

-Sonra anlatırım kardeşim, sen şimdi muayene et. 

Araf : Tamam. Dedi ve acil bölümüne götürüp muayene etmeye başladı. 

YARIM SAAT SONRA 

Araf yanımıza geldi ve konuşmaya başladı : 

Araf: Şiddet görmüş ama bu bir kere iki kere değil sanki günlük bir rutinmiş gibi şiddet görmüş, bazı yerlerde kas ezilmesi var ve kan değerleri çok düşük kardeşinizin. bu yüzden düzenli kullanması gereken birkaç vitamin, morluklar için birkaç krem ve kas ezilmesi olan noktalar için de bir krem yazdım . Kas ezilmesi olan yerleri kalemle işaretledim ve şimdi 4.Kat 1997 nolu odada uyuyor kolunda'da serum takılı serum bitince çıkabiliriz. Geçmiş olsun kardeşim. 

Ne yani benim meleğim bebekken dokunmaya kıyamadığım meleğim bizden gittikten sonra hep şiddet mi görmüştü?  Sol gözümden bir damla yaş aktı, diğerlerine baktım : 

Ediz duvar dibine  oturmuş sabit bir noktaya bakıyor, Agah koltukta oturum 'Neden daha erken bulamadık' der gibi bana bakıyor, Yaman boş ve ifadesiz gözlerle sabit bir noktaya bakıyor, Berkse sanki " onun yerinde ben olsaydım benim diğer yarım o acıyı çekmeseydi" diye sayıklıyordu. Ben hiç şiddet görme ihtimali olduğunu düşünmemiştim. Ama bunun hesabını o babam olacak Alper denilen herife soracaktım . Şimdi en önemli zaman Elize'e onun bizim kardeşimiz oldu ğunu söyleyip  tepkisini görecektik. Açıkçası tepkisini kestiremiyorum.

-Hadi toplayın kendinizi gidip kardeşimize bakalım. Hepsi 'Tamam' anlamında kafalarını salladılar ve Elizin odasının olduğu kata çıktık ve odasına girip uyanmasını beklemeye başladık..

  

Yazım hatalarım varsa kusura bakmayın :)