"Why... w-why are we here?"
Napabalikwas ako sa pagkakasandal sa upuan ng kotse nya ng bigla syang lumiko sa subdivision ng family house nila.
"Sorry baby. Please, just today?"
"No!"
Nakita ko ang pagkadismaya sa mukha nya. Never ko ng hiniling na makasalamuha pa ang pamilya nya after their reunion 3 years ago. Not to be rude, but they degraded me so far that I dont wanna see them at all. Siguro kung meron kayong experience na ganito yall understand.
The feeling na parang bawat galaw mo binabantayan nila. Tinatry mo makisama and at the same time nagaadjust ka din kase ikaw yung dapat makisama pero unfortunately at the end of the day pala, they have something to throw at you pa rin.
I have read a lot of hurtful words from them. Non verbatim pero still tumatak talaga sa utak ko.
And he knows how many nights I cried because of that, how those words affecs me. The fact na, ypu strive harder para mapakisamahan sila kaso you have that maldita face na di mo naman din alam bat ganon talaga default expression ng face mo.
Umabot pa sa point na they tend to block me on social media. Of course that's so feustrating for me kase I tried my best.
"Lets go"
Napatingin sya saken na parang di makapaniwala.
"I'll be fine. For you."
Pagkatigil ng sasakyan sa tapat ng bahay e agad mong makikita ang mga kamag anak nya na nasa labas.
Outdoor celebration kase malawak naman garden nila.
This is insane.
Kinapitan nya ako sa kamay at hinalikan ang noo ko.
"I'm not gonna leave you inside. Dont worry."
I wanna run back to his car.
Ayokoooo.
He opened the gate.
"Love..." pigil ko
"We'll be fast. Kakain lang tayo then aalis na agad
okay? Lolo wants to see you."
Lolo nya lang ata kasundo ko sa pamilya nya. Bukod kase sa mahilig sa history e naaaliw sya pag nagkwekwento ako about sa buhay sa probinsya namin dati.
As expected ng makapasok kami, andon yung same na mga taong nagsasalita behind my back. Fuck! I dunno why I feel so ashamed kahit wala naman akong atraso sa kanila. And never have I ever talked foul against them.
Nagmano kami sa mga tita nya at tito. Then we go inside to greet his lolo and lola.
Her lola never look at me though. Kahit ng magmano na ako sa kanya, dipa man lang dumdampi sa noo ko ang kamay nya e inalis na nya agad.
I wanna go home.
Agad naman akong nilapitan ng lolo nya na nakawheel chair na. Malapad ang mga ngiti nya saken at agad akong niyakap.
"Ihaaaaa. Been so long na dika dumadalaw dito"
Napunta naman agad kami sa mga kwentuhan at kamustahan. Ilang minuto lang ay nagtawag na kase kakain daw.
