KÜÇÜKLÜK AŞKIM (YAZ TATİLİ)

Sıradan Bir Sabah

Sabah 06.00'da çalan alarmım ile uyandım. Saçlarımın kabarık olması nedeniyle hızlıca duşa girdim. Her zamanki gibi saçlarımı mentollü şampuanla yıkadım ve daha sonra ise meyve kokulu saç kremimi kullandım. Nasıl oluyorsa saç kremim , şampuanımın kokusunu bastırıyordu. Hızlıca saçlarımı kurutup saç bakım yağımı sürdüm. Saçlarım her zamanki doğal dalgalı halini almıştı.

Karne günleri en sevdiğim günlerdi. Çünkü hiçbir hoca karışmaz , Müdür Bey yaptıklarımıza kızmazdı. Gerçi bizde çok abartan insanlar değiliz. Altı üstü tahtadan film izlemeyi seviyoruz... Eee birde okula serbest kıyafetle gelmeyi . Bizim okulda ise serbest kıyafet disiplin suçuna denk. Her lisenin saçma kuralları vardır ya bizimki de serbest kıyafet...

Annem nöbetten henüz gelmediği için babam uyanmamıştı. Bense elimdeki çerçeveye bakıyordum. Nerede o eski günler derler ya... biz hala aynıyız.

Eylül Yaz , kahverengi saçlı kahverengi gözlüdür. Güneşe çıktığı zaman saçındaki kızıllıklar kendini belli etse de gözlerinin rengi bal sarısına dönüştüğü için saçları o kadar ilgi çekmez. Eylül Bafra Fen Lisesi'ne gidiyor. Süse düşkündür. Bileklik, kolye ve küpe koleksiyonu var. Ojeleri için dolabındaki bir rafı kullanıyor. Benim zıddım ama olmayan kız kardeşim kendisi. Dedikodu da yapardık , okuldan da kaçardık. Eylül... Eylül'ü ezbere bilen insanlardan biriyim. Onu tanımlayacak iki kelime , hem tatlı hem cadaloz. Dışarıdan tanıyanlar ne tatlısın derlerdi , bense her seferinde gülerdim.  Çünkü o tam cadalozun tekidir. Çünkü o benim hem arkadaşım hem de kız kardeşim. 

Deniz Yaz , babamdan sonra hayatıma giren ilk erkek. Eylül'ün abisi. Ama onun saçları açık kahve ve sarı karışımı. Bana kardeşi muamelesi yapan bir öküz kendisi. Merkezde sağlık meslekte okuyor. Erkenden mesleğini eline almak istiyormuş. "Üniversite okumayana bu devirde iş yok." der bana ve Eylül'e. Hadi Eylül onun kardeşi ben kardeşi değilim. Onu seven biriyim. Gerçi o bunu bilmiyor bile. Biz onunla neler neler atlattık. Hem abim , hem sırdaşım , hem kardeşim , hem dostum , hem düşmanım... O benim her şeyim.

Enes Lap , saçları ve gözleri kahverengi. Dışarı çıkınca saçlarındaki sarılar ortaya çıkıyor. Eylül'le aynı okulda. Muhabbeti çok hoş biridir. Enes annesi gibi biri. Hem mesafeli hem iyi biri. Onun hakkında bildiğim pek bir şey yok. Grubumuzun en sessizi.

Bende İrem Dönmez. Annem acil doktoru babam optisyen ve üniversitede doçent. İkisi de merkezde çalıştıkları için merkeze taşınmak istediler. Ben ise itiraz ettim ve şu anda merkezde okuyorum. Annem "Madem merkezde bir okulda okuyacaktın o zaman niye taşınmak istemedin." diye kızsa da Eylül, Deniz ve Enes'ten dolayı olduğunu söylediğimde siniri yatışmıştı. Çünkü benim küçüklüğüm Bafra'da onlarla birlikte geçti. İnsan çocukluğunu bırakıp gitmek istemiyor.

Saçlarım ve gözlerim kestane kahvesi gibi ama güneş ışığına çıktığımda saçımdaki kızıl ve sarılar kendini belli ediyor. Göz rengim hiçbir zaman ışık etkisiyle değişmez. Belki bir ya da iki ton açık görünür. Süse pek düşkün sayılmam ama muhakkak kolye takar ve göz kalemi kullanırım.

Biz beraber büyüdük. Bu hayatta ne yaptın ? derler ya hep... Cevabım hazır. Ailem dışında arkadaşlarım vardı yanımda. Doğrumuzla yanlışımızla hep beraberdik. Biz kan bağımız olmadan birbirimizin ailesiydik. insan kaderini bilemez ama ailesiyle bir araya gelmenin yolunu daima bulur. Ne olursa olsun biz hep bir araya geleceğiz ve kahkahalar atacağız.

Bugün Deniz ile Enes'e şaka yapacaktık. Bunu neden ben yapıyordum bilmiyorum ama Deniz'le dün geceki konuşma hala aklımdaydı.

"Yarın son gün ya bir şey yapmak istiyorum." dedim. Bazen Deniz'in canı sıkılırdı ve dertleşmek için benimle görüntülü konuşurdu. Ama bu sefer ben onu telefondan aradım. Benimle konuşmayı kabul ettikten sonra uzun bir süre ben sustum ve onu dinledim. En sonunda bana 'Terapiye ihtiyaç duyan kişinin sen olduğunu sanıyordum.' dediğinde canımın sıkıldığını ve uyuyamadığımı söyledim. Şu an yatmış olmasına rağmen benim için uyanık duruyordu.