The Crazy Girl

Hoofdstuk 3 Jasmine's achttiende verjaardag

Ik zat in de lounge en staarde naar mijn handen. Bleke en onberispelijke handen. Zachte handen De handen van een meisje dat de afgelopen twee jaar niets heeft hoeven doen. Omdat alles voor haar veiligheid is. De hand van het meisje dat twee jaar op de vrijlating wacht.

Elke dag zie ik mensen verdwijnen, worden ze opgehaald en naar huis gebracht.

Ik wacht nog steeds op een dag dat mij overkomt. Huis. Als je het woord het meest mist, klinkt het ineens geweldig.

Aan het einde van mijn leven kwamen mijn personeel voor persoonlijke verzorging en de persoon die me die dag kwam ophalen, naast me zitten. 'Jasmine, hoe voel je je vandaag?' 'Mijn korte briefje schokte hem. 'Weet je het zeker? Je kijkt boos, wat is er aan de hand?' Ik draaide me naar hem toe en keek hem boos aan. Meent hij dat?

'Natuurlijk ben ik niet gelukkig! Ik ben hier nu twee jaar! Ik ben hersteld en heb niets gezien. Ik praat niet meer met mensen die niet bestaan. Wat doe ik hier nog steeds?! Je beloofde me nog zes te blijven Maan, maar ik was op deze verdomde slechte plek! Steven keek me boos aan.

'Jasmine, we praten hier niet zo, we leggen rustig onze gevoelens uit. Dus ...' onderbrak ik hem. 'Ja, als je hier de verkeerde gevoelens uitlegt, zit je een paar dagen vast.' 'Dat is ...' 'Ik ga naar mijn kamer.' Onderbrak ik hem koud.

Hij staarde lichtjes naar de kaart. Hij lag op mijn bed met de foto naar boven gericht. Dit is een foto van mij tijdens het slapen, slechts één persoon kan het doen zonder het te beseffen.

M .. Maar ... hij hoeft niet, hij hoeft niet, hij hoeft niet! Ik zeg tegen mezelf. Ik draaide de kaart om en las hem.

Beste werknemers, wees niet hard. Maar het belangrijkste is om dat meisje daar te laten blijven! Zoals je weet, hou ik van spitsmuizen. Maar wees gerust. Ik neem je snel mee, je zult bij me zijn. Ik hou van jou!

Casper.

PS. Binnenkort snel.

PS. Je bent niet gek

PS. Gefeliciteerd Jasmine x

Ik staarde naar de kaart. Ademen, knielen en schudden op de vloer. "Rustig, Jasmine, dit is verbeelding. Je hebt deze kaart zelf geschreven, maar je kunt hem niet herinneren. Laat ze niet laten zien dat je bang bent. Laat ze niet merken dat je in slechte conditie bent, laat ze het je niet vertellen, en dan papa Mam komt je ophalen en je vertrekt hier, 'fluisterde ik zachtjes. Ik klop zachtjes op de deur en sta snel op. Directeur Viezerik stond voor me. Ik weet zijn echte naam niet, maar het kan me niet schelen. Ik weet alleen dat als hij te lang in de meisjeskamer blijft, het meisje nooit meer hetzelfde zal zijn. Hij is een vuile verkrachter, maar niemand weet of wil het echt weten in dit rotte gekkenhuis. Hij stond voor me, glimlachte en hield mijn hand vast, de hand van zijn vette oude man. Hij trok me dichterbij, zijn lippen dicht bij mijn oren. Ik heb lang geleden geleerd hem te laten gaan, anders zullen ze doen alsof je gek bent en je een week lang een panty aandoen. goed of niet

'Jasmine, ik heb slecht nieuws,' mompelde hij zacht. Mijn hart klopt.

Slecht nieuws is nooit goed nieuws, vooral als er geen goed nieuws achter zit.

'wat is het probleem? 'Ik ben ijskoud, ik druk mijn emoties hier niet langer uit. Ik heb nog niets geleerd.

'Je ouders zijn omgekomen bij een auto-ongeluk. Dit betekent dat ze je een erfenis nalaten en dat we die voor je bewaren totdat iemand je komt ophalen.'

Maar ... 'Ik heb niemand om me op te halen,' fluisterde ik zacht. Ik hoorde hem lachen, zijn geur gleed over mijn neus, ik huiverde ...

'Dat is gewoon mooi, en dan blijf je hier bij mij om mooi te blijven.' Ik verstijfde toen hij met één hand van mijn mintgroene rok naar mijn dij hing. Hij stopt hier meestal, maar zal doorgaan. 'Laat me gaan!', Schreeuwde ik. Hij glimlachte en duwde me op het bed. Toen ik probeerde het naar beneden te duwen, viel mijn kaart van mijn hand. Hij pakte het op en las het hardop voor. Ik probeerde hem tegen te houden, maar het was te laat. Toen hij klaar was, keek hij me dreigend aan.

Hij zei koeltjes: 'Zo maken we jasmijn.' Hij kwam naar me toe en drukte mijn pols tegen de muur. 'Je laat je overweldigen, ik zal deze brief niet aan de verzorger geven, want als dit gebeurt, kun je nog een week een panty aantrekken.' Hij drukte een kus op mijn nek. 'We kennen jullie allemaal, mijn kleine ijskonijn, hou niet van panty's.'

Ik weiger. Mijn lichaam is heilig en kan pas vergeven worden als ik getrouwd ben. Ik keek hem kwaad aan en zei resoluut: 'Op je zesjarige kind! Vuile pedofiel.'