Shattered ( Lincoln Academy Series #1)

Chapter 17

Assumptions

Pagkaalis ko sa quarters para magbihis ay wala pading tigil ang luha ko hanggang sa makarating ako sa parking lot hanggang sa makasakay ako sa sasakyan ko ganoon padin hindi ko mapigilan kahit walang emosyon ang mukha ko umaagos padin ang naguunahang luha ko 

Hindi ko alam kung bakit ganito antagal tagal na non Kleyr anong iniiyak mo ngayon ikaw ang umalis hindi ba ikaw ang may gustong lumayo at mawala na ng tuluyan sa buhay niya tapos ngayon nagiinarte ka what the hell pull your shit together dapat maging masaya ka diba? kase finally masaya na siya sa buhay niya hindi mo na siya masasaktan dahil hindi kayo pwedeng dalawa 

Iyon ang paulit ulit kong tinatatak sa utak ko pero may parte sa akin na nagsasabe na dapat ako yon e dapat ako ang kasama niya hindi ang babaeng iyon hindi ang nagiisang babaeng napalapit sa kaniya simula nung magkagulo kaming dalawa dapat ako ang nasa tabi niya 

Dapat ako ang nakatuluyan niya 

Pinahid ko ang luha ko tsaka paulit ulit na inuntog ang sarili ko sa manibela ng sasakyan ko damn Kleyr anong klaseng pagiisip yan napaka makasarili mo hindi ba dapat kung saan siya sasaya doon ka kahit hindi kana parte nang kasiyahan niya wag kang selfish hindi ganoon ang pagmamahal hindi ganoon ang nagmamahal Kleyr better get your shit together

She deserves him siya ang kasama ni Riel nang mga panahong pati ako ay tinalikuran at sinaktan siya she stayed with him through his ups and downs di na nakakapagtaka kung mahuhulog siya sa isang babaeng nanatili sa tabi niya 

Hindi ang katulad ko ang karapatdapat sa kaniya hindi katulad kong sinayang lang ang pagmamahal niya

Pinaandar ko ang sasakyan ko kahit pa hinang hina ako sa nangyayare parang gusto kong pagsisihan ang pagbabalik ko parang gusto ko nalang bumalik ng maynila pero hindi na pwede iyon hindi pwedeng habang buhay ay tinatakasan ko ang katotohanang hindi na ako

Hindi na kami pwede 

napangisi ako habang nagmamaneho kung noon hindi kami pwede ngayon naman ay hindi na kami pwede why faith is so hard on us huh? or maybe just to me cause he moved on , he loved someone else now he moved forward and he already forget about me , about how much he loves me back then 

Nagsisisi ako ngayon kung bakit hindi ako nakibalita tungkol sa kaniya sa mga nagdaang taon maliban lang sa sobrang successful niya nang Architect at kahit pa hindi niya nako naiisip nang matupad niya ang pangarap niyang iyon I'm so proud of him to achieve his dream even without me and now he's still achieving his dreams and turn it into his plans , our plans but with someone else , someone new

Nagsisi ako dahil kung nalaman ko siguro noon pa na nagkakamabutihan na pala sila ni Ayeziah for real ay natanggap kona noon pa na wala nakong puwang sa puso niya na wala na kaming pagasang dalawa sana di nako nag baka sakali na sa pagbabalik ko meron pakong siya  na babalikan 

mabilis akong nakarating sa condo ko parang hangin akong naglakad mula sa parking lot hanggang sa makarating sa loob ng unit ko tinangal ko ang bag ko at itinapon sa kung saan lang tsaka dumiretso sa kwarto ko at naligo binilisan ko dahil wala akong kalakas lakas kahit mag skin care routine ay pinalampas kona dahil pakiramdam ko naubos ang lakas ko dahil sa tuloy tuloy na pagiyak kanina mula sa ospital hanggang sa makarating ako dito sa unit ko pagkatapos ay binagsak ko ng basta lang ang katawan ko sa kama ko tsaka ako sumubsob sa unan para doon iiyak ng iiyak ang napaka sakit na nararamdaman ko sa mga oras na iyon 

_

Kinabukasan ay bumangon ako kaagad determinado akong pagurin ang sarili ko ng lubos mas gusto kong nagtratrabaho pagka ganito ang nararamdaman ko kaysa magmukmok ganon naman dapat diba? iiyak magmumukmok magpupunas ng luha tapos function na ulit tuloy ang buhay