Het gevoel, dat het wordt volgepropt, alsof het uit elkaar klapt. Terwijl het tegelijkertijd zo leeg is. Alsof de messen er iets hebben uitgekerft
Het gevoel, dat je tranen elk moment kunnen komen, maar je wilt het niet. Je wilt je zwakte, je pijn niet laten zien. Want je kan het niet.
Het gevoel, dat je het nu nodig hebt, maar het er op dat moment niet is. Dat je ernaar verlangt midden in de les. Omdat je jezelf alweer ziet zitten.
Het gevoel, als je even niet praat. De rust die je voelt, de stilte. Gewoon denkend aan je emoties, terwijl als je niet terugpraat je even geen emotie meer voelt, voor een seconde, maar het voelt fijn
Het gevoel, als het teveel wordt en je een break nodig hebt.
Het gevoel, dat je het meeste haat, wat je constant hebt.
Dat gevoel...het maakt je kapot niet waar? Het toont andere dingen. Achter die lach, daar zit het. Achter de kleur, daar is het. En tegelijkertijd het gevoel is vertrouwd niet waar? Je bent het nu wel gewend. Het is een deel van je geworden, en je kan niet meer zonder...
JE LEEST
whatever
Spiritual"life can be so hard to breath, when you trapped inside a box. you're waiting for a break to come, it always comes too late" • "we're all bored, we're all so tired of everything. we wait for trains that aren't coming"
