Zawgyi
2005ခုနစ္,5လပိုင္း7ရက္ေန႔
"သူေ႒း...သူေ႒း...ကိုတင္ေအာင္တို႔အိမ္မီးေတြေလာင္ေနၿပီ"
"ဘာ!!!"
ျခံထဲကအလုပ္သမားတစ္ေယာက္က ဝ႐ုန္းသုန္းကားနဲ႔ ဧည့္ခန္းမွာထိုင္ေနတဲ့ေဖေဖ့ဆီေျပးလာၿပီး ဦးေအာင္တို႔အိမ္မီးေလာင္ေနၿပီတဲ့။စာဖတ္ေနတဲ့ က်ေနာ္ပါမ်က္လံုးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးနဲ႔......
ေဖေဖကလဲျပတင္းေပါက္ကေနအိမ္အေနာက္ကိုလွမ္းၾကည့္ၿပီး စိုးရိမ္လြန္ ေဇာေခြၽးေတြျပန္ကာ ခါးကပုဆိုးကိုခပ္တိုတိုဝတ္ ဝင္လာတဲ့အလုပ္သမားဦးေလးႂကီးကို...
"သြားရေအာင္...မင္းက အလုပ္သမားေတြကိုသြားေျပာလိုက္...မီးသတ္ကိုေရာဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီလား"
"ဟုတ္ၿပီးသြားၿပီ...သူေ႒း.."
"ေအး..ငါတို႔မီးႏိုင္ေအာင္အရင္လုပ္ထားရမယ္ သြားရေအာင္"
"ေဖေဖ..သားပါလိုက္ခ်င္တယ္"
"လာလိုက္ခဲ့..သား..."
က်ေနာ္ ခုခ်ိန္မွာပူပန္ေနတာ တစ္ခုထဲပဲ။babyကခုမွ လသားေလးပဲ႐ွိေသးတာ။က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာလဲ ဗေလာင္ဆူေနၿပီ။အေရးႀကီးတာက babyပဲ။သူေလးလံုျခံဳဖို႔သာအဓိက။
ဦးေအာင္တို႔အိမ္နဲ႔က်ေနာ္တို႔အိမ္က တစ္ျခံထဲမို႔သြားတာကမၾကာ။ဒါေပမဲ့ ဟိုေရာက္ေတာ့ တစ္အိမ္လံုးကမီးစြဲေနၿပီ။မီးသတ္ကားေတြလဲေရာambulanceေတြေရာ ေရာက္လာၿပီမို႔ အထဲဝင္ၿပီး ၿငိွမ္းတဲ့လူကၿငိွမ္းနဲ႔။႐ုတ္တရက္အိမ္ထဲကေနလူနာတင္စင္၂ခုထုတ္လာတယ္။စင္ေပၚမွာ ဦးေအာင္ရယ္အန္တီထားရယ္ပဲပါတာ...ဒါဆို..baby!
"သားေဟ်ာင့္...သူရိန္..."
ေဖေဖကေတာ့ေနာက္ေနလွမ္းေအာ္ေနလဲ
က်ေနာ္ဘာမွမစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့။မီးေတြကြၽမ္းေနတဲ့အိမ္ထဲ ေျပးဝင္ကာ babyကို႐ွာရမယ္။
"အဟြတ္...အဟြတ္"
အိမ္ထဲမွာမီးခိုးေတြအရမ္းမ်ားလြန္းတယ္။က်ေနာ္ေတာင္ဒီေလာက္အသက္႐ွဴက်ပ္ေနရင္ babyဆိုဘယ္လိုေနမလဲ။အျပင္မွာမီးအ႐ွိန္ေၾကာင့္အသားေတြပူတာထက္ ရင္ထဲမွာက မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနၿပီ။
