Undeniably InLove (AlyDen OneShot Compilation)

Tissue x One point three

Den's

I searched for her. Hanggang ngayon, hinahanap ko siya. Where is she? Who is she? I looked for her around the Universities and College school in Makati, Taguig, Pasay. She used to be in SB BGC halos araw araw, so i'm guessing na sa mga eskwelahan doon sa mga nabanggit ko siya nagtuturo.

"Mich, I won't be around tomorrow." Sabi ko sa secretary ko. We're having our lunch together. Napansin niya kase na, yung mood ko is forever gloomy kaya yan, sinamahan niya ako maglunch.

"Sige po ma'am. Pero pwede ko pong malaman kung bakit?" She said.

Sasabihin ko ba? Baka sabihin nito OA ako.

But kailangan ko din ng taong makakaintindi sa sitwasyon ko and I know Mich will understand my story.

Blablabla..

"Grabe doctora. That was intense. Love at first sight lang kayo doc. I'm sure magkikita kayo." Michelle said and para siyang amaze na amaze sa lovestory ko. Yes. KO. Di naman love story ni Professor e. Hahaha.

And there, sinabi ko yung buong kwento.

"Uh Mich, i have to go. Umuwi ka na rin." I said habang nagliligpit ng gamit ko.

"Sige po doc. And uh doc, goodluck ha. Magkikita din kayo" Mich said and left.

Habang nagliligpit ako, napansin ko yung tissue paper na sinulatan niya, nakastapler din sa tissue yung mga numbers na tinry kong idagdag sa tatlong natitirang numbers. 4 linggo na akong nagttry pero wala parin. I am so hopeless. I don't know kung mahahanap ko pa siya o hindi na, i think 4 weeks is enough para lang hanapin siya. OKAY, sa loob ng apat na linggo, yung isang week dun ay hindi ko na paglaanan ng panohon yung paghahanap sa kanya. Well because of my job pero hindi naman ako mahalaga saknya, ni hindi niya nga ako kilala eh, so why should I exert an effort to look and find for her? Simply because I am inlove with this totally plain stranger to me.

I let out a sigh. I need a break, maghahalf day lang ako. I need to rest, physically and mentally.

Umuwi ako ng bahay around 3 pm. Nakita ko si Mosh na nanunuod ng UAAP S 81. La Salle vs Ateneo. Grabe ang intense ng labanan, neck-to-neck. Naghahabulang lang sila ng score. Wow off the block nung De Leon. 3 against 1. Naramdaman ko na ang hilo. Umakyat na ako sa kwarto ko at nagbihis. Kinuha ko naman yung tissue paper na may number ni Prof.

" ang dami ko na palang nasubukang number. Grabe. Titignan ko ulit yung iba dito baka kase nakaoff lang yung phone niya nung tinatawagan ko siya." I said to myself half hopelessly half full of hope. "Hay scratch that Den, diba sabi mo you're going to rest so go now and sleep" sabi ng konsensya ko. I followed my conscience and close my eyes at unti unti kong naramadaman ang pagbigat ng katawan ko.

General POV

Kinabukasan, maagang pumasok si Den sa hospital to finish her appointments and meeting with some medically professionals.

"Doc, you have your new patient today. The patient might arrive at 10. Nakapag appointment na po siya saakin last night, I wasn't able to tell you po kasi cannot be reach yung phone niyo so, I put her on your free schedule." Mich explained to Doc Lazaro kasi she's curious why she's not free at 10.

"Oh okay. I see. Okay lang naman, dagdag kita din yun" Den laughed. "And kaya out of reach phone ko kasi, i turned it off on a purpose. Gusto ko ipahinga yung utak, emsyon at katawan ko."  Den is looking from afar. Masyado na siyang naiistress sa nangyayari about her feelings towards Prof.

"Madrama na doc ha?" Mich laughed. She can lighten ones mood huh Den thought to herself. "Joke lang doc, anyway, base sa mga sinend nung patient na record niya, the patient has a stage 3 brain cancer and the further explanation are here in the chart na po doc." Mich handed the patient's chart to Den and she left her boss's clinic.

Napangiti si Den nung pagkakita niya nung first page nung patient's chart, not becuase of her patient's record but because of the sticky-note that was posted on it
"Smile Doc! Magkikita kayo nun. I swear. Wear a smile, your day will be a tough day"

Those are the words written on the note.

"Alam niya talaga paano magpangiti. Ang swerte ng jowa niya." Den said to herself. "Ano nga ulit pangalan nun? Nakwento na ni Mich e. Ah yah, it's Jia. Yea you heard it right. Kaya nakwento ko sa kanya yung problema ko"

While Den is talking to herself, her cancer patient that she's going to meet at ten o'clock is already outside her clinic talking to Michelle.

"Miss Morente, is Doc Lazaro available na po ba?" The patient asked Mich

"Uhm yes po. Just wait nalang po. I'll call you nalang"

The patient nodded and smiled and patiently waited.

"Oo nga pala, 10 yung appointment ko at 9:00 palang. Bakit ba kasi ako atat magpacheck-up eh alam ko naman na yung mangyayari sa akin" she taught to herself. The patient killed her time through playing Two Cars on her Iphone.

Shit! Highscore na eh. Hay. Fuck this cancer, ang KJ. Nahihilo na ako. The patient cursed to herself.

Nagitla naman siya nung nagsalita ang secretary ni Den

"Uhm pasok na po kayo" Michelle said to the patient.

Ngumiti na lamang siya kay Mich.

Nakatungo lang si Dennise at pinag-aaralan ang record ng pasyente niya. Napailing siya sa nabasa niya. The cancer patient is already at the twilight of her years. Stage 3 pa lang ang cancer nito ngunit hindi maikakailang humihina na ang katawan nito at mabilis ng kumakalat ang cancer cell sa buong katawan niya. The patient is already experiencing Metastasis wherein hindi lang brain cancer ang sakit niya. Lazaro's patient already have a stage 1 bone cancer.

"Grabe na ito, hindi ba siya gumawa ng way para magamot siya?" At kinakausap nanaman ni Den ang sarili.

Sobrang naawa si Dennise sa pasyente niya. Bilang doctor, alam niya ang hirap ng kalagayan ng pasyente niya at dahil na rin sa focus niya sa pagintindi sa record ng pasyente niya ay hindi niya namalayan na nakapasok na yung pasyente niya sa clinic niya, umupo ang pasyente sa upuan katapat ng lamesa ni Den at doon pa lamang napansin ni Den ang pasyente. Halo-halong emosyon ang naramdaman niya nung nakita niya yung pasyente.

Isa lang ang nasambit niya bago tumulo ang luha niya. "Prof"

Then the Prof give her a tissue paper.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

.

A/N: Oh edi natapos din. Hahahaha. Happy ending? HAHAHA. Vote. Comment.
Follow me on twitter: @mscltpniphenom