IMPOSSIBLE {Rogers~Stark}

•1•

Selam!Aklıma gelen fikirle bu kurguyu yazmaya karar verdim.Fakat okunma oranının nasıl olacağını bilemediğim için şimdilik minik bir başlangıç yapmak istedim.Umarım beğenirsiniz .

"Angelina ,tatlım kahvaltı hazır!" "Geliyorum Maria." Ah sızlanarak yataktan kalktım ve banyoya girdim.Dişlerimi fırçalayıp,elimi yüzümü yıkadım.Sonra aşağı indim."Günaydın Maria.""Günaydın tatlım ,hadi gel otur ."Sandalyemi çektim ve oturdum.Önümdeki omletten bir parça aldım ve meyve suyumu yudumladım."Babam ne zaman geleceğini söyledi mi Maria?" "Bu aralar işinin biraz fazla, yoğun olduğunu ama bitirir bitirmez geleceğini söyledi."Üzülsem de babamın verdiği sözleri tutacağını bildiğim için kafamı salladım ve kahvaltıma devam ettim.Kahvaltı bittiğinde Maria'ya yardım ettim ve odama çıktım.1-2 saat kitap okudum ve bazı projelerim üzerinde çalıştım.Bir Stark olunca teknoloji ile uğraşmamak imkansız gibi gözüküyor.Susadığım için mutfağa geçtim fakat Maria'nın içeriden gelen bağırışı paniklememe ve elimdeki bardağın düşüp kırılmasına neden oldu.Hızlıca içeri koştum.Merakla Maria'ya ne olduğunu soracağım an da televizyon da kameraların önünden geçen şeyi gördüm.O şeyin babam olduğunu anlamam ve omzunda taşıdığı füzeyi görmem beni daha da şaşkınlığa uğratırken o an tek yapabildiğim şaşkınlıkla televizyona bakmaktı.Babam yönünü yukarı doğru çevirdiğinde ne yapacağını anlayıp korkarken bilekliğimden gelen aramayı kabul ettim."Baba sakın  bunu yapma lütfen yapma!"derken ağlamaya başlamıştım bile."Üzgünüm tatlım,başka yolu yok."Ben hala ağlarken babamın gökyüzünde açılan deliğe girdiğini gördüm."BABA HAYIR!"Sanırım bayılmadan önce son duyduğum şey kesik kesik gelen babamın sesiydi."Seni 3000 kez seviyorum tatlım."