Berdel-i Aşk

1/Ölümüm ya da nefesim

"Hanım ağam Ciwan kız kaçırmış"
"NEEEE" Dayikamın(annem) bunu duyunca kendini yerlerden yere atmıştı tüm evden sadece dayikamın ağlama sesleri geliyordu herkes susmuştu çünkü hepimiz biliyorduk ki bunun sonu iyi değildi, iyi olmayacaktı.

O sırada bavemın(babam) içeri girdi. yanında abim vardı bavemın yakasını tutmuştu ve çekiştiriyordu.

"Bak oğul! kardeşine bak! onun hayatını da değiştireceğsin ne durumlara soktun bizi"

"özür dilerim Dilşan'ım yaptım bir hata çok seviyordum ne edeyim başkasıyla evlendireceklerdi onu"

"sen hala konuşuyor musun kun(göt)" babamın bunu demesiyle abim ciwan'a vurması bir olmuştu

"Yapma etme bavemın! onun tek suçu sevmektir" dedim. Evet abime kızgındım ama onu böyle yerde görmek beni üzmüştü.

"Karar nedir beyim? ağalar neye karar vermiştir." dedi annem.

işte şimdi herkes babama bakıyordu. ağzından çıkacak kelimeler hepimizi etkileyecekti.

"Karar verilmiştir. Berdel olacaktır."
işte bu sözler... 2 kelime 15 harf 6 hece.. hayatımı komple değiştirecek sözlerdi bunlar....

✨

B

erdel olduğundan dolayı işleri çok zamana yaymamaya karar vermişlerdi bana pek bir şey sorulmamıştı her şeyi babalarımızın istediği gibi yapıyorduk.

Akşama isteme vardı ve ben ufakta olsa heyecanlanıyordum öyle ya da böyle evlenecektim itiraz hakkım yoktu eskiden hep gelin olma hayali kurardım evlenip ailemi kurmak istiyordum her genç kız gibi ancak allah böyle nasip etmişti bana uymak düşer

Üstüme siyah renkli dizimin bir karış altına gelen bir elbise giydim yarım koldu belinden ince bir kemer geçiyordu.  aynada kendimi incelerken kapım çaldı.

"Dilşan gelebilir miyim?" içeri gelmesini söyledim gelen kişi abimdi

"Canemın, rojinamın, milyaketamin, sevemin(canım,doğan güneşim, meleğim,elmam) özür dilerim Dilşanım. seni de bir oyuna alet ettim sen affet beni abiciğim ben kendimi affedemiyorum.

Gözlerim dolmuştu "Bremin(kardeşim) ben sana nasıl kızayım aşık olmak senin suçun değildi üzme kendini"

"İçimi rahatlattın güzelim eminim haticeyi de çok seveceksin"
"severim tabi abim yengemi çok severim ben" yüzümde buruk bşr tebessüm vardı bakmayın güldüğüme içim kan ağlıyordu. Kocam bana iyi mi davranacak kötü mü bilmiyordum tanımadığım bir eve gelin gidiyordum hepsi çok ağır gelmişti

Abim odadan ayrılınca gözlerimi sildim ve rimelimi tazeledim çok makyaj yapmamıştım gözlerime kalem çekmiş ve rimel sürmüştüm. Başıma başörtümü geçirdim. Aşağıdan "geldiler geldiler" sesleri yükselince kalbim hızlanmıştı.

Misafirler oturma odasına geçmişlerdi ben de hemen mutfağa geçip kahve hazırlıklarına başladım evin görevlisi ayşe teyze de yardım etmişti kahveye biraz tuz karabiber kekik ve yağ ekledim acaba fazla mı oldu diye düşünürken annrm kahveleri isteyince tepsiye koyup içeriye doğru yürüdüm bir heyecan basmıştı beni.

Kapıdan içeri girdiğimde bakışlarım hala yerdeydi önce kayınbabama verdim kahveyi sonra diğer misafirlere ve babama da kahve verdim. sona tek bir kişi kalmıştı, kocam olacak kişi.

Ona doğru yürürken bakışlarım hala yerdeydi kahve tepsisi ona doğru uzatırken gözlerim onu buldu bu onu ilk görüşümdü ve doğruyı söylemek gerekirse çok yakışıklıydı.

Kalem gibi kaşları, baktıkça beni içine çeken simsiyah gözleri, hafif çıkmış sakallarıyla farklı bir havası vardı çok sert bakıyordu. ellerim titremişti ve kahveyi alırken o bunu fark etti yüzüne yamuk bir gülüş kondurmuştu.

Daha fazla göze batmamak için doğruldum ve babamın yanına, mindere oturdum.

Klasik muhabbetlerden sonra Azad'ın babası Ahmet ağa konuşmaya başladı.

"Allah(c.c.)ın emri, peygamber(sav)imizin  kavliyle kızınız Dilşan'ı oğlumuz Azad'a istiyorum." dedi aslında zaten karar çoktan verilmişti ve yapılan her şey formalitedendi.

"Kızı verdim gitti." dedi babam. Sonra ayağa kalktık ve söz yüzüklerini parmağımıza geçirdik aradaki kırmızı kurdeleyi Azad'ın amcası kesmişti. İşte isteme de böylece bitmişti.

Azad Kurtuluş. Ya benim ölümüm olacaktı ya da nefesim.

umarım beğenirsiniz🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻