My life

I need to keep on going

Was ik klaar om naar school te gaan en te lachen ? Was ik klaar om mijn vaste leugen doortezetten ? Mijn lichaam protesteerde toen ik op wou staan maar ik beet door ik was geen watje ik was een doorzetter.

Ik beweegde langzaam omdat elke beweging pijn deed langzaam deed ik mijn kleren aan voor mijn make-up en haar had ik niet genoeg energie ik stook mijn haar op in een knotje en liet het voor derest rusten .

Aan de ontbijt tafel was het rustig de spanning was haast te snijden mijn vader keek me doordringend aan en mijn moeder ontweek me totaal.

Ik voelde een oorlog losgaan in mezelf maar ik zei niks of deed niks ik bleef kauwen op het bruine broodje met wat pindakaas erin en nam een slokje van mijn thee toen ik moed had verzameld stond ik op en kuste mijn broertje robin op zijn voorhoofd , struikelend liep ik naar de deur .

Buiten nam ik grote hap lucht naar binnen , de beelden van gister flitste weer door mijn gedachtes . Mijn vader groot en intimiderend mijn moeder op de grond zwak en gewond als een klein kind , ik rende naar mijn moeder en ving de slagen voor haar op ze rende huilend naar de buren die op vakantie waren ( we hadden hun huissleutel gekregen om afentoe het huis te checken en op te ruimen ).

Ik voelde mezelf alleen , het enige persoon waarvoor ik bleef was mijn kleine broertje hij was nog nooit aangeraakt daar zorgde ik wel voor. Het enige wat ik moest doen was even doorbijten tot mijn 18e om vervolgens samen met mijn broertje het huis te verlaten. Ik was al begonnen met sparen ik had al €175 maar wist dat dat nog lang niet genoeg was .

Terwijl ik naar school liep rechtte ik mijn rug , en ademde diep in en uit om mezelf van de pijn af te leiden. Ik liep sloom en oplettend ik was bang om te vallen ik kwam al met moeite vooruit en als ik nog eens zou vallen wist ik dat ik niet meer zou kunnen opstaan .