One Night with the Stranger

Chapter 2: Her Story

Malalim na ang gabi, matagal ang biyahe papunta sa bahay niya kaya pagkaabot namin sa destinasyon ay agad niyang itinakbo ang pintuan papasok sa malaking mansion dala-dala ang maraming susi?

Tiningnan ko ang palibot ng labas ng kanyang bahay, ito ay may mga mamahaling gamit at napapalibutan ng magagandang tanim na bulaklak nito. "Do you really own this house?" tanong ko sa kanya at agad naman siyang tumango. "Do you live alone here?"

"Yes." sa wakas ay nabuksan niya na ang pintuan sa dami-rami ng susi sa keychain niya. Pfft. Seriously? Ganyan siya kayaman pero walang katao-tao ang bahay niya, kahit maid ay wala siya dito sa mansion niya. I mean, sa mga pelikulang napapanood ko, ang isang mayamang lalaki na nagmamay-ari ng mansion ay mayroong maid na may bilang na limang tao o higit pa.

Pero kung susuriin mo ng mabuti ay wala talagang katao-tao. Pagpasok mo pa lang sa loob ay bumungad na sa iyo ang tunog ng mga crickets. "Welcome to my house." aniya pa. "Sumunod ka sa akin." anito at naglakad papaakyat sa hagdanan.

He lead the way through the stairs, we went climb upstairs and to my surprise, a kitchen and the dining room owned the whole second floor. There was a long table with 32 chairs on it, a huge refrigerator near the beer section, there's a huge terrace also that perfectly fits for tea parties. Nagmumukha na siyang restaurant! Pero wala pa ring katao-tao. Haist!

"What the hell?" I said to make his attention went on me. "Ang yamang-yaman mong tao, walang katao-tao sa mansiong ito. Goodness." Reklamo ko sa kaniya. Hindi ko talaga maiintindihan ang isang 'to. "Why are you complaining?" he asked. "It's my decision to live all alone by myself, but if you're not comfortable that no one is around here, I can call the agency to hire some maid here."

"Okay, sabi mo yan, e." nilampasan ko na lang siya at pumunta sa direksyon ng refrigerator para uminom. As I open the door, it's not empty, actually, it's full then a pack of Dutchmill juicebox caught my attention and then to the yakult and chukie. Seriously?

I didn't mind to complain it to him, baka mainsulto ko pa siya. And I really hate my mouth, it'll automotically talks non-stop and I mean it, my mouth has no filter. I just grab the dutchmill and closed the door afterwards.

I was about to drink the juicebox by using the straw when  a pair of eyes were looking at me. "What? May dumi ba ako sa mukha?" he shook his head and I continue to drink.

We went upstairs so I can change clothes and rest. He lead me through his room, nagreklamo ulit ako sa kanya kung bakit sa iisang kwarto kami pero ang sinabi niya ay baka raw magreklamo na naman ulit ako dahil baka matagalan siya sa pagbukas ng guest room dahil sa dami ng susi na meron sa keychain niya. "And besides,nasa contract na dapat tabi tayo matulog, don't worry, hindi naman kita mahahawakan. Dalawa ang likod mo." Hinampas ko ang kanyang balikat.

"How dare you to say those words? Hoy! Kapal ng mukha mo, di kita pinilit na bilhin mo ko, asshole." Nilampasan ko siya papasok sa kwarto at dumiretso sa walk-in closet niya. Agad ko namang ikinuha ang boxer shorts at Puting Shirt at extrang-tuwalya.

This is embarassing. Borrowing someone's clothes isn't my thing. I really have to make my face thick. Agad naman akong umalis saka dumiretso sa bathroom. As I opened the door, I see a bath tub that fits for two person or three, the toilet bowl, the sink and the shower area that were seperated. Thank goodness, the shampoo and his shower gel are unisex. I really hate using the men's shampoo, especially if I had no choice but to use it.

Hindi rin naman ako nagtagal sa loob kaya pagkatapos kong magbanyo ay agad akong lumabas. Bumungad sa akin ang kanyang presensya, siya malapit sa bintana, nakasuot na ng bagong damit pangtulog at maamoy panglalaki.

"coffee?" anito sabay lahad ng isang tasa na may lamang kape. "what kind of coffee is that?"

"Don't worry, hindi ko iyan nilagyan ng lason o gayuma." anito.