Günlerden salıydı... sokakta öylece dolaşıyordum, yağmur yağmaya başladı... eve dönmeye karar verdim. Annem beni kapıda karşıladı, neden bilmem bunu genellikle yapmaz.
Annem telefonunu gösterip:
- Bu çocukla tanışmanı istiyorum... bence senin bir "arkadaş" a ihtiyacın var.
-Hayır benim kimseye ihtiyacım yok... ama çok istiyorsan sadece tanışa bilirim.
Annemin yüzünde bir mutluluk vardı.
-Yarın onlara gidiyoruz. Kendini hazırla!
-(ಥ _ ಥ) peki...
Odama gidip mp4'ümden biraz müzik dinlemeye karar verdim. Aslında bir yandan da merak ediyordum, nasıl biri ?
Akılsızın teki mi yoksa inek mi ?
Yakışıklı mı yoksa dişleri bile yok mu ?
Kaba mı yoksa nazik mi ?
Saçma salak bir ana kuzusu mu ?
Küfürbaz mı ?
Kaç yaşında ?
Bu sorularla aklımı doldururken uyuya kaldım.
Sabah olmuştu, saat daha 7.30 olmasına rağmen annem:
-Hadi çıkıyoruz.
-OHAĞ !
-Ne dedin ?
-Çok heyecanlıyım ! eheheh
-Hadi o zaman hazırlan çıkalım.
-pe2...
Hazırlandım ve yola çıktık. Neden bu kadar erken çıktığımızı yolda anladım çünkü onlar Mudanya'da oturuyorlarmış... birde trafik var ya üfff akıyo! Neyse birkaç saatlik yoldan sonra mavi aşşırı klasik bir evin önünde durduk.
Zile bastık içeriye girdik ve içerisi sümüklü böceği pişirmişler gibi kokuyordu. Güzel sayılırdı yani. Sanırım çocuğun annesi, bizi çok nazik karşıladı.
Beni çocuğun odasına götürdü ve orada o çocuk vardı... bana:
-Oh,selam. dedi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
