Murat: Cihan kalk amınakoym akşam oldu lan.
Yine tepemde denizli horozu gibi ötüyor tam küfür etmelik. Diye içimden geçirip diğer tarafa döndüm.
Bu sefer yastığı kafamın altından çekip kafamı vurdu.
Murat : kime diyorum lan ananmıyım olum ben senin kalk yürü işe geç kaldık yine senin yüzünden.
"saat kaç" diye mırıldandım.
Murat: 9:30 kovalmazsak şükür namazı kılıcam.
"siktir" deyip bir çırpıda kalktım yüzümü ovuşturup banyoya. Kafamı çeşmenin altına sokup yıkadım daha sonra yüzümü yıkadım. Kollarımı lavabonun kenarına koyup kafamı hafifçe kaldırıp aynaya baktım.
Dün olanlar beni mahvetmişti. Gece içebildiğim kadar içip sonrada Bi köşede sızıp kalmıştım. Murat benim tek dostumdu ne kadar uyuşmasak da Bi şekilde geçiniyorduk hem ev hem iş arkadaşımdı beni yatağa taşımıştı gece anlaşılan..
Aynayla yüzleşmem canımı daha çok yakıyordu.. O sırada Muratın sesi duyuldu.
Murat: Cihan senin ebeni s*kmeden çık şurdan giyin de gidelim artık patron arıyo.
"tamam lan ne çene yaptın sabah sabah" arkamdan küfürler savuruyordu hala.
Üzerimi haki yeşili gömleği giyip altına da siyah kotumu geçirdim. Saçlarımın yüzüme düşmesine izin vererek beyaz sporlarımı giydim. Motorun anahtarını alıp hızlıca çıktım evden. Murat beni motor yanında bekliyordu.
Murat: Ooo vitrin mankeni
Deyip göz kırptı . Bende gülüp hadi lan ibne deyip güldüm. Motora binip motoru çalıştırdım. Murata dönüp"Atla yavru " deyip göz kırptım.
Küfür sarf edip arkama bindi. Kasklarımızı takıp yola koyulduk.
Basabildiğim kadar bastım gaza. Gaza bastıkça sanki bütün dertlerim kayboluyordu. Herşeyi unutuyordum. Bana terapi gibi geliyordu tabi Murat için aynı şeyi söyleyemeyeceğim belimi kıracak şekilde sarılıyordu.
Murat: Cihannnn ananın lan olum yavaş git benim hız fobim var biliyorsun.
Sesini duymuyordum bastıkça bastım gaza. Motorun önünü kaldırdım... Murat nefret ederdi böyle şeylerden. Bense sanki yeni doğmuş gibi olurdum. Arabaların arasından makas atarak geçiyordum. Bastıkça basıyordum bir iki defa ön kaldırdım.
Muratın sesi çıkmaz oldu.
"noldu lan öldün mü" deyip güldüm.
Yine ses çıkmadı "Murat" diye seslendim. Cevap vermedi endişelendim arkama baktım.
Murat arkamda yoktu. Önüme dönüp sağa çekecektim ki durmayıp bir arabaya çarptım. Metrelerce sürüklendim.
Gözlerimi açtığımda etrafımda insanlar bana bakıyordu kimi endişeyle kimiyse meraklı gözlerle kimi telefonuna sarılıp polisi arıyor kimi ambulansı kimiyse benle konuşmaya çalışıyordu.
"iyi misiniz beyefendi?"
"evladım iyi misin? "
"nasıl olmuş olay?"
"bilmiyorum ki"
"polisi aradınız mı?"
"ambulans çağırın hemen"
Etrafımda onlarca ses vardı bense bilinçsizce etrafıma bakıyordum insanları ikişer üçer ve bulanık görmeye başladım. Seslerini derinden duyuyordum...
Oy ve yorum atmayı unutmayın ilk hikaye yanlış varsa bildirin lütfen.
