Buren? (On Hold)

4; Eerste schooldag

~ Aïsha's pov

Ik wordt gewekt door een snerpend geluid naast mijn oor. Gillend van de schrik kom ik overeind. "Stomme sinaasappel wekker!" roep ik geïrriteerd.
Zuchtend sta ik op en loop naar mijn kast. Ik pak mijn bordeaux trui waar met goudkleurige, kleine ronde studs een konijnen kop op staat. Ik pak mijn, soms irritant, lange, lichtgrijze vest erbij, en mijn donker blauwe high waisted jeans. Ik loop naar de badkamer en ga daar onder de douche. Daarna stijl mijn kastanjebruine, krullende haren met de stijl tang, doe ik wat make-up op, en kleed ik me aan. Ik loop naar beneden en smeer een broodje met chocopasta. Als ik mijn broodje op heb zet ik mijn beanie op, en doe ik mijn zwarte all stars aan. Ik kijk hoe laat het is. Ik ben nog op tijd. Ik pak mijn schooltas, en loop de deur uit. Ik fiets naar school.

Ik stap het grote schoolgebouw in en kijk zoekend om me heen. Ik zoek mijn kluisje. Ik had mijn kluis nummer per e-mail door gekregen. Kluisje 120. Wow, deze kluisjes zijn zes keer zo groot als die op mijn oude school. 117, 118, 119, 120!
Ik open mijn kluisje. Het derde uur begint zo direct, en dan heb ik dus aardrijkskunde, en daarna tekenen. Ik doe mijn andere boeken in mijn kluisje. Als ik mijn kluisje dicht doe en me omdraai zie ik Ryland staan. Ik loop vrolijk naar hem toe, en tik op zijn schouder. "Hey Ryland." zeg ik vrolijk als hij kijkt. Hij kijkt me geërgerd aan, en kijkt dan weer weg zonder iets te zeggen. "Uhm, Ryland, ben je boos op me?" vraag ik onzeker. Geïrriteerd draait hij zich weer om. "Luister, dat we buren zijn betekent niet dat we vrienden zijn, dus flikker op." roept hij boos.

~ Ryland's pov

Ik moet dat kind echt niet, en dan blijkt ze ook nog hier op school te zitten! Als ze me hier niet met rust laat, maak ik er hier een hell van voor haar. Ze kijkt me bang aan. Goed, misschien laat ze me dan met rust. Ik loop naar mijn eerste les, aardrijkskunde. Vijf minuten nadat de les is begonnen gaat de deur van het lokaal open. Aïsha komt binnengelopen. Wacht, wat?! heeft zij ook aardrijkskunde?! Laat haar alsjeblieft bij het verkeerde lokaal zijn! ze staat met de docent te praten. Dan kijkt ze door de klas, en komt ze naar de laatste vrije plek naast mij toegelopen, en komt ze naast mij zitten. Ik kijk haar geïrriteerd en intimiderend aan. Als ze het ziet kijkt ze weer angstig weg.

Na een uur gaat de bel en loopt iedereen de klas uit. Mijn volgende les is tekenen. Ik hoor voetstappen achter me. Ik draai me om, en degene die me achtervolgde botst tegen me aan. "Sorry, gaat het?" vraag ik bezorgd, maar als ik zie wie het is veranderd mijn gezicht. "Oh, jij weer." zeg ik geïrriteerd tegen, raad eens wie, Aïsha!
"Ryland, waarom doe je zo gemeen tegen me?" vraagt ze met dat neppe poes lieve stemmetje van haar. Ik word er ziek van! Als ik vandaag nog één keer last van haar heb, mag ze naar huis met een blauw oog.
"De vraag is eerder hoe het mogelijk is dat ik thuis in überhaupt aardig tegen je kan zijn. Als je me nu niet met rust laat kan je naar huis met een blauw oog!" Bij die laatste zin waren haar donkerbruine ogen gevuld met angst.
Ik loop door naar het tekenlokaal, en wie komt daar binnenstappen? Niemand minder dan Aïsha. Heb ik nou elke les met dat stomme kind?! Ze gaat aan de andere kant van de klas zitten.

Als de bel gaat loop ik met mijn vrienden naar de kantine. Er botst weer iemand tegen me aan, en ik voel een brandende vlek op mijn shirt. Koffie, en raad eens wie, Aïsha! "Kijk eens uit stom kind!" roep ik intimiderend. Ze probeert weg te rennen, maar ik pak haar bij haar bovenarm en trek haar terug. "Jij gaat dus naar huis met een blauw oog, je hebt er zelf om gevraagd." zeg ik dreigend, waarna ik haar weg duw. Ik zie nog even de angst in haar ogen voordat ze weg rent.

~ Aïsha's pov

Ik moet hier weg! Ik ren de kantine uit en kijk paniekerig om me heen, tot mijn oog valt op de lerarenkamer. Ik ga naast de deur van de lerarenkamer zitten. Hier kan Ryland me weinig doen omdat ik dan gelijk hulp zou kunnen krijgen van een docent.

Als de bel gaat schiet ik omhoog en ren naar mijn lokaal. Eindelijk sta ik voor de deur van het goede lokaal en ben ik dus op tijd. Als de docent komt aanlopen en de deur openmaakt, schiet ik het lokaal in. Ik ga helemaal vooraan zitten. Daardoor zit ik ook dicht genoeg bij de deur om na dit uur als eerste weg te kunnen.

Als het laatste uur is afgelopen ren ik de school uit. Mensen blijven me vragend nakijken, maar dat negeer ik. Ik moet hier gewoon zo snel mogelijk weg! Ik ren naar mijn fiets en wil hem van het slot halen. Maar zodra ik mijn sleutel in het slot heb gedaan, word ik ruw bij mijn schouders gepakt en naar achteren getrokken. Ik gil van de schrik. Maar misschien ook wel van de angst voor wat nu zal komen. Ik word omgedraaid, en zie Ryland voor me staan. Sinaasappel. Voor ik wat kan doen of zeggen zie ik zijn vuist op me afkomen. Mijn vader heeft me altijd geleerd om terug te slaan. Maar kom op, ik bedoel, die gast is een kop groter dan ik! Ik zoek zijn zwakke punt, maar zonder succes. Ik probeer hem een trap tegen zijn buik te geven, maar mis. Dit is de eerste keer dat ik trap naar iemand en mis. Mijn rechter oog, waar ik de klap dus heb gekregen, is opgezwollen, waardoor hij dicht valt en ik geen diepte meer zie.

Ryland duwt me, waardoor ik op de grond val, en loopt dan lachend weg.

Als hij weg is sta ik op en loop naar mijn fiets. Als ik wil opstappen besef ik me dat het veiliger is om te lopen. Ik loop dus met mijn fiets aan de hand naar huis. Het begint te regenen. "Oh, kom op, serieus?!" zeg ik tegen mezelf.

Als ik thuis aankom zie ik eruit als een mishandelde, doorweekte kat.

Ik loop naar de badkamer en ga in bad. Als ik in bad zit kijk in naar de littekens op mijn pols van het snijden. Ik pak mijn mes en maak er nog een paar kleine sneeën bij. Ik spoel mijn polsen en het mesje af, en ga me afdrogen.
Ik föhn mijn haar droog en doe een joggingbroek en warme trui aan. Ik kruip onder mijn dekens en pak mijn mobiel waarop ik twitter open. Er zijn geen nieuwe berichten, dus sluit ik twitter weer af. Ik sta op, loop de trap af naar de keuken, en maak warme chocolademelk voor mezelf.

Als ik weer in mijn kamer op bed zit met de mok warme chocolademelk, voel ik mijn mobiel trillen. Een berichtje op whatsapp van Ross.

Ross: 'Hey, hoe was je eerste schooldag?'

Wat moet ik terug sturen? Ik kan natuuurlijk lastig terug sturen 'Vreselijk, je broertje heeft me een blauw oog geslagen.'... Hij zou het toch niet geloven! Ik wil echt niet liegen, maar het moet maar...

Ik: 'Was ok.'

Wouw, dat was lekker kortaf.

Ineens gaat de bel. Ik loop de trap af, naar de voordeur. Ross. "Hey" weet ik eindelijk een keer normaal uit mijn mond te krijgen. "Hey, wat is er?", vraagt hij. Waarom denkt hij ineens dat er iets mis is? "Je oog is blauw en helemaal opgezwollen.", zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen. "Heeft iemand op school dat gedaan?", vraagt hij bezorgd. Ik wil niet nog een keer liegen... Echt niet! "Uh, ja, maar het is niets bijzonders.", zeg ik zo nonchalant mogelijk. Ja hoor, heel normaal, ik loop elke dag graag rond met een opgezwollen blauw oog, komen mijn ogen zo mooi van uit.

Hij kijkt me onderzoekend aan. Volgens mij gelooft hij het niet. "Sorry, maar ik geloof het niet.". Zie je. Ik gebaar dat hij binnen mag komen, en loop met hem achter me aan naar mijn kamer. We gaan op mijn bed zitten. Het is een tijdje stil, totdat Ross de stilte verbreekt. "Als zoiets nog eens gebeurt, ga dan gewoon naar Ryland toe oké? Hij zit daar ook op school en zal je sowieso helpen.", zegt Ross. Waar zal hij me mee helpen?! Het krijgen van een opgezwollen blauw oog? Ja, dan ga ik sowieso naar hem toe volgende keer. Ik knik alleen maar. 

Als Ross na een tijdje weg is, probeer ik te gaan slapen. Ik probeer niet te denken aan wat allemaal nog zou kunnen gebeuren. Terwijl er een traan over mijn wang loopt val ik in slaap.

---

Twee hoofdstukken op één dag! :D

Hebben jullie de muziekvideo van Smile gezien? Ik vind het echt rossome! Trouwens nog een fijne kerst allemaal, en voor degene die net als ik ziek zijn; Beterschap! Veel warme thee drinken, goed uitzieken, en fruit (sinaasappels) kan ook nooit kwaad! :)

Tips etc. zijn nog altijd welkom! :)

En onthoud dat dit fictie is, dus niet echt. (In het echt is Ryland echt super lief!) Ookal komt pesten en snijden etc wel in het echte leven voor. Maar als je zelf een van deze dingen doormaakt kan je altijd met me praten.

xxx, Veerle