The Half Of İt | Mark + Mina ✓

0.6

İlk dersimiz Bay Kang ileydi.

Ve ben bu uykulu halim ile derse geç kalmıştım.

Sınıfa girip girmemek arasındaydım.

Yiyeceğim azar az olmayacaktı.

Bunu göze aldım ve sınıf kapısını çaldım.

"Mark sonunda gelebilmişsin.

Sonunda sınıf tam olduğuna göre videoyu oynatabiliriz.

Değil mi?"

Bende dahil kimseden ses çıkmamıştı.

Bu adamdan korkuyordum.

Fark ediyordu benim korktuğumu,

Daha da korkutuyordu.

Kısaca eğildim ve sırama geçtim.

Montumu çıkaramadan videoyu açtı.

                               ■■

Dün ablamın günlüğünde yazan o yazıyı
size tekrar okumak istiyorum.
                    
'Babamın omzunda ağlamayı çok özledim.'
 
Bu cümle sizi yaralamayabilir ama anlattıklarımdan sonra belkide hepiniz fazlasıyla ağlayacaksınız. Ya da hep yaptığınız gibi dalga geçeceksiniz.

Bize küçüklüğümden beri annem bakardı. Belli bir yaşa geldikten sonra bizde ona
yardım amaçlı bir kaç işte çalışmıştık.
              
Normalde Busan'da okumak yerine Seul'e ablamla gelmemizin nedeni buydu.

Anneme orada hem rahatsızlık veriyorduk hemde bir ayak bağıydık. Ablam burada iyi bir kaç iş bulunca hem benim çalışmama hemde annemin çalışmasına gerek kalmamıştı.
                     
O hepimize belli bir bütçe sağlıyordu.

 Babam ise doğuştan engelliydi. Doğumundan beri zihinsel olarak bir engeli vardı.
 
Annem onu böyle kabul etmişti. Fakat büyükbabam kızına onu vermek istememişti.

Babam annem ile çok uzun zaman önce tanışmış ve annem her zaman babamın bir gün iyileşeceği yönünde umutları olmuş.

Onlar ilk okuldan beri arkadaşmış ve annem babama belli duygular hissetmeye başlamış.
                 
En sonunda ona aşık olduğunu anlamış ve babam bir teklif yapamadığıdan annem onunla kendini sevgili ilan etmiş.

Bu tam olarak annem üniversiteyi bitirinceye kadar sürmüş. Sonrasında ise annem ve babam, babamın ailesinin desteği ile evlenmiş.
         
Annem ona hiç seni seviyorum diyemeyecek olan birine aşık olmuş ve onunla evlenmişti.

O babamın düzeleceğini düşünüyordu. Asla umudunu kaybetmedi.
 
Annem her zaman  mutluymuş ve babamdan bir çocuğu olsun istemiş. Sonucunda ablamın doğum haberi gelmiş.

Ablamın doğum kontrollerinden birinde babam uzun zaman sonra ilk kez belli bir duygu paniği yaşamış ve gözlerinden yaşlar akmış sonraki her kontrole annem babamı da getirmiş ve onun yine bir tepki vermesini istemiş.