Opracowania Lektur klasy VIII cz.11

Geneza utworu i gatunek

GENEZA:

Opowieść wigilijna to najbardziej znany utwór Karola Dickensa. Należy do cyklu tzw. opowieści bożonarodzeniowych. Powstała około 1843 r. Wydarzenia mają miejsce w Londynie w domu kupca Ebenezera Scrooge'a i w jego kantorze, w wigilię Świąt Bożego Narodzenia, w XIX wieku. Treścią opowieści jest przygoda głównego bohatera, Ebenezera Scrooge'a, człowieka bardzo skąpego, który pod wpływem trzech duchów podczas jednej nocy przeżywa wielką przemianę i staje się serdeczny, ofiarny, miłosierny.

GATUNEK:

zostało skonstruowane jak kolęda: zamiast na rozdziały, jest podzielone na strofki, jest ich pięć. Narrator nie ujawnia się bezpośrednio. Mimo to z jego komentarzy i uwag do wydarzeń możemy się zorientować co pochwala, a co gani, czyli jaki jest jej stosunek do przedstawianej rzeczywistości. Narrator nie bierze udziału w wydarzeniach, nie należy do świata przedstawionego, za to zna myśli i uczucia postaci. Wie o ich przeszłości a nawet przyszłości. Taki typ postaci mówiącej nazywamy narratorem abstrakcyjnym i wszechwiedzącym. Narrator wypowiada się w trzeciej osobie.

W tok opowiadania wplecione są liczne komentarze i sugestie (dyskretne podpowiedzi) narratora kształtujące stosunek czytelnika do postaci. Jest to typowy przykład gawędy.