Aşık Şair

şans bana'da güldü :)

Tenefüs zilininin, çalmasıyla! Hale bahçeye, çıktı.

Ahmet gene aynı bank'da oturuyordu.

Yanına gitmek istiyordu hale.!

Ve gidecekti. Ona doğru yavaş adımlar atarken, ahmet hale'yi gördü.

Nefesini vermye zaman kalmadan, hale yanında "beliriverdi".

Ahmet "heyecanlıydı." Ne yapacağını bilmiyordu. Hale'nin oturabilirmiyim? sesiyle kendine geldi.

"Bişey mi" var? diye cevap verdi ahmet.

Hale üzülmüştü bu cevaba! Belli ki ahmet konuşmak istemiyordu. Ama o genede kararlıy dı. Ve kendinden "emin" bir şekilde. evet! Deyip oturdu ahmet'in yanına.

Ahmet;biliyorum! Bana çok kızgınsın, sinirlisin"ama" sana yemin ediyorum! Ki kendimi affettireceğim. Deyip uzaklaştı! Hale ahmet'in yanından.

Ahmet'in "yüzünde." Tebessüm belirmişti. Sevdiği kızın pişman olup. Affettirmek için yemin vermesi, mutlu etmiş idi ahmet'i.

Yüzü gülmeye devam ederken! Berk geldi yanına.

Hayırdır kardeşim; neye gülüyorsun böyle

Hiç ya! Öylesine.

İyi bakalım! Öyle olsun.

Duydun mu? "bomba haberi."

Yoo! Ne haberiymiş.?

Hale!. Nolmuş hale'ye.?

Berk'den ayrılmış.

Ahmet ; inanamadı duyduklarına. Ne yani? hale ile berk birlikte değilmiydi artık.

Nihayet "şans" ahmet'in yüzüne gülmüştü.

Kaan'nın sesiyle geldi kendine! Hoop! Nereye daldın olum ?

Sen , sen nerden duydun bunu?

Oğlum okul çalkalanıyor bu haberle.

Helal olsun valla hale'ye neyse kardeşim işim var benim , sınıfta görüşürüz.

Görüşürüz kardeşim! Diye cevap verdi ahmet , kaan'a.