KANATLARIN DÜŞÜŞÜ

Lanet

LANET

Merhaba arkadaşlar,ben wattpadde yeniyim.İsmim Naz.11.sınıfım.Bu hikaye önceden yazılmış ancak paylaşmaya çekindiğim bir şeydi ve bir gün düşündüm ne kaybederim ki diye.Sonunda burdayım işte.Meleklere hayran olduğum bir dönemde yazmıştım bunu.Umarım beğenirsiniz ve keyifle okursunuz.Unutmayın asıl hikaye sonradan kendisini gösterir.

 -xoxo

BÖLÜM I

Ben,Ozan,Kaan ve babam dördümüz ormanın ortasında sandalyelere bağlı bir şekilde ölümü bekliyorduk.Dördümüzden de çıt çıkmıyordu.Kerem ve tayfası etrafımızda toplanmıştı.Yüzlerindeki pis sırıtışlarla bizi izliyorlardı.Yanımızdaki ağaca ise yarı baygın halde annemi bağlamışlardı.Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım.Çünkü kendimi çok çaresiz hissediyordum.Bu zamana kadar olan her şey artık benim için anlamsızdı.Tüm sevdiklerim gözlerimin önünde ölecekti.İşte buydu planları.Onları gözümün önünde öldürerek bana işkence etmek ve sonra beni öldürmek ama ne olursa olsun buna izin veremezdim.Bir şeyler yapmalıydım.Acil.Herkes bana güçlü olduğumu söylüyordu.Maden güçlüydüm o zaman bir şeyler yapmalıydım.Tüm dikkatimi ellerimizi bağlayan iplere yönelttim.Gözlerimi kapatıp tüm kalbimle iplerin yanmasını diledim.O anda ellerimde bir acı hissetmeye başladım.Kaan acıyla bağırdı.Onun gözlerinin içine baktım.Anlamıştı.Aramızda çok kuvvetli bir bağ vardı neredeyse bakışlarımızla anlaşabiliyorduk.Diğerlerini de baktım hepsi anlamışlardı.Ne yapmamız gerektiğini biliyorduk sadece doğru anı bekleyecektik.Acı içinde benim ipleri yakmamı beklediler.Bunu yaptığıma inanamıyordum ama olmuştu işte başarmıştım.

Rüyamda karanlık ve her tarafı kapalı bir yerin içindeydim etrafıma bakıyordum ama hiçbir şey göremiyordum. Sonra birisi adımı seslendi o yöne baktım ama karanlıktan başka bir şey yoktu.