Her Voice [Ongoing]

Prologue

"Lianne please stop hurting yourself.. He doesn't deserve you! He's nothing compared to- "

"Jeff?! Mom no! Maybe he's nothing compared to Jeff but I love him. We love each other mom! So please.. let me be with him. Please..." I said to mom while crying

Lumuhod ako sa harap niya. Begging her to let me decide on my own. Para hayaan niya na kami ni Terry na maging masaya.

Yun lang naman ang gusto ko e.. Ang maging malaya.. Malayang mabuhay bilang normal at hindi binabantayan ang bawat galaw ko ng mga guards. Malayang magdesisyon para sa sarili at hindi kinakailangang humingi ng opinyon niya upang magawa iyon. At higit sa lahat ay ang maging malaya na pumili kung sino ang dapat na mahalin at pakasalan... Hindi ganito..

"No Lianne! Enough! Hindi siya ang para sayo. Sisirain niya lang ang ating pamilya. Ganun din ang ating pinakaiingatan na pangalan sa buong bansa! Ano nalang sasabihin nila pag nalaman nila ang tungkol sayo at sa hampas lupang lalaking yun?! Ha Lianne?! Naisip mo ba yun?!" galit na galit na pagtutol ni mommy sa mga sinabi ko

"But mom.. I am your daughter.. Ayaw mo bakong maging masaya?? Gusto mo bang makita ang anak mo na magpapakasal sa taong hindi niya mahal?!" Sagot ko naman habang tuloy ang pag agos ng luha sa aking mga mata

"Mas mabuti na yun. Kesa hayaan kang bahiran ng basura ang ating pangalan.. Kaya pag sinabi kong hindi pwede.. HINDI PWEDE!" Sabi ni mommy saka lumabas ng room ko

"Mommy!!!" Panay ang iyak ko

That's why I hate this family. Hindi porket mayaman ka at nasa sayo na lahat masaya ka na.. Ayoko ng ganito..

Saka ko tinext si Terry

To: Mahal

Ayoko na dito. Mommy still want me to marry Jeff. At di ako papayag. Ikaw ang mahal ko kaya ikaw lang ang papakasalan ko. Hintayin mo ko dyan. I love you Mahal ❤️

*Sent*

Agad kong pinunasan ang aking mga luha. Lumabas ako ng room ko dahil wala namang nakabantay. Pagbaba ko, sa kusina ako dumaan papuntang garahe dala ang susi ng sasakyan. Pagdating ko dun may dalawang guard na nakabantay.

"Ms. Lianne ano pong ginagawa niyo dito?" Tanong ni G1 (Guard 1)

"Nagpapahangin lang ako. Pwede mo bakong ikuha ng maiinom na kape?" Utos ko sakanya.

"Sge po ms. Lianne" sagot niya naman saka pumuntang kusina

"Kuya pwede po pakibukas ng gate? Yung nangongolekta kasi ng mga basura parating na." Utos ko naman sa isa pang guard

"Sge po ma'am" saka kinuha ang mga basura at dinala palabas

Ngayon may oras nako para tumakas. Kaya agad akong pumasok sa kotse at pinaandar ito at lumabas na. Biglang bumuhos ang ulan.

"Ms. Lianne!!!" Sigaw ng mga guards

Dko na sila pinakinggan.. Sa lakas ng ulan halos wala nakong makitang sasakyan na kasalubong. Maya maya pa may nakita ako sa side mirror na kasabay. Magoovertake siguro kaya binalik ko nalang ang aking tingin sa daan nang may napansin akong patawid na matandang lalaki kaya naalarma ako at nailiko ko yung manobela sa kanan kung saan nasalpok ng sasakyang magoovertake sana ang aking minamaneho

*BOOOGGSSHHHH*

-

-

-

-

-

-

"Lianne wake up!!! Please lumaban ka! I need you! We need you.. please don't leave us.." he said while crying

I'm tired..

Gusto kong lumaban..
Gusto kong bumangon..
Gusto kong mabuhay..

Pero pagod nako..

Gusto ko ng bumitaw..
Gusto ko ng magpahinga..
Gusto ko ng ipikit ang aking mga mata ng tuluyan..

I can't move my body..
I can't even move my hands to wipe his tears..

This time I really felt... I'm useless...

"I.. I.. lo-love... y-you.." I said

And that was the last word came out from me that I want him to know before I leave...

"Liannneeee!!!!"

I already closed my eyes.. I'm sorry.. I'm really really sorry Terry...

(A/n: Dito na ba matatapos ang laban nila para sa kalayaan at kanilang pag iibigan?)