Nagisng ako isang silid na di pamilyar sakin. Masasabi kong maganda ang bawat desinyo at sulok nito. Nilibut ko ang paningin ko at talagang di ko alam kong nasaan ako. Bumangon ako at akmang aalis ng silid nang bumukas ang pintuan niyon.
"O, hija. Gising ka na pala !", tugon nito. Matandang babae, around 50 ang katandaan nito. Sinuri ko ng maayos ang mukha nito para kilalanin ngunit di ko kilalang talaga.
"Na-saan p-o ako?", nauutal sa Hi kaba at takot kong tanong.
" nandito ka sa pamamhay ko hija. Natagpuan ka kanina ng apo ko na walang malay kaya dinala ka niya rito", the old woman answered
" uuwi na po ako, lola. Baka po hinahanap na ako sa amin. Di pa naman ako nakapagpaalam sa mga magulang ko" .
"Teka. Inumin mo muna ito para kahit papano ay di masyadong sumakit ang katawan mo. Bumagsak ka sa lupa kanina kaya alam kong masakit yun", aniya at iniabut sakin ang isang basong di ko alam pero tinanggap ko parin iyon at ininom.
"Salamat po. Mauna na po ako", pagpapaalam ko.
Pinagmasdan kong mabuti ang bahay at malaki ito. Mederno ang mga bawat desinyo masasabi mong mamahalin mga ito. Bawat daan nilalakaran ko parang wala ako sa tamang pag-iisip na tila ang isip ko't kaluluwa ay humiwalay sa katawan ko. Ngayon ko lang naramdamn yung sakit ng likod ko, yung mga mata kong alam kong naniningkit at namamaga kakaiyak. Muli kong naalala ang mga narinig ko kanina, mga luha'y nagkakarera sa pag-agos mula sa aking mga mata. Ngumiti ako ng pamait sa mga naalala ko.
Di ako dapat umuwing ganito. Hinanap ko sa contacts ang kaibigan kong si Shena at dinaial ito.
"Hello, chesca! Wuyy napatawag ang bruha. Ano nga pala yun", maligayang sambit sa kabilang linya
" Shen? I need someone to talk to.", gumagaralgal na boses kong tugon
"Waitt? Are you crying ? Where are you?" Nagaalalang tanong nito
" sa may park near at your location. Fetch me up, please", walang buhay kong sagot.
Why do I need to feel this pain? Why do I need to hurt like this? Walang tigil ang mga luha ko sa pagtulo 'til I feel someone hugging me from my backans its shena.
"Chesca ? Tahan na. You're strong, I know. I don't know what's your problem but alam kong malalampasan mo rin 'to. Come on chesca. Lets go!?".
Sumakay kami sa sasakyan niya hanggang sa makarating kami sa bahay nila shena. I feel so broke. And lifeless.
"Bruha ka. Care to tell me? ", biglang basag nito sa katahimikan. Nasa kwarto niya kami .
Kinukwento ko sa kanya ang lahat. Walang labis at walang kulang. Niyakap niya ako ng sobrang higpit na siyang nagpapagaan ng pakiramdam ko. She advised me and comfort me, even.
Di ko alam na nakatulogan ko na pala si Shena, at dahil na rin sa pagod kong kakaiyak. Nagising na lang ako ng may naramdaman akong pumasok sa silid.
"chesca, kumain ka muna. ", ani shena habang nilalapag ang tray sa harapan ko
" wla akong gana Shen-'"
" BRUHA KA! Kumain ka pa rin, Alam kong di ka pa kumakain, narinig kong nagsisigaw na yang bulate dyan sa tiyan mo sabing ' Chesca, feed us ' ", biro nito
"Hahha, bruha ka. Healthy kaya ako". Konta ko
" O. SEE ! Napatawa kita . Ang galing ko talaga. Buamlik na yung ganda mo bespren".
"Tigil-tigilan mo ako Shena"
Mayamaya ay nagpaalam na akong umuwi. Alas singko na rin kasi ng hapon. Saglit ko munang inayos ang sarili ko tsaka umuwi.
Nadatnan kong may mga pulis sa bahay at yung guard ng compound namin.
"Anyare dito?", bulong ko 'mukhang pinapahanap na naman ako
"Chesca ? Myghod! Where have you been ? ", SABAY yakap ni mama sakin
" kina Shena lang Mom. Don't worry ma, im safe naman e", pilit kong maging kalmado na sabi
"Pinagalala mo kami. Next time magpaalam ka", tumango lang ako bilang sagot
Hanggang makapasok kami sa loob ng bahay ay panay pa rin ang pangaral ni mama sakin. And I love her being caring that much.
Sinalubong din ako ng sermon ni Dad at kuya luie at jus pero parang wala akong narinig. Para akong tinusok ng milyong karayom sa isiping kasinungalingan ang kasiyahn ng pamilyang meron kami.
Nakatatlong anak sila pero di nila mahal ang isa't-isa?
Nang pumasok ako sa kwarto ko, tuluyan na ngang naguunahang umagos ang mga luha sa mga mata ko. Di ko alam ang gagawin ko.
YOU ARE READING
Dear Parents
Historical FictionAng storyang ito ay pawang gawa-gawa o kathang isip lamang. Ito ay tungkol sa isang pamilya na tila dati matatag ngunit kalaunan ay nawalan ng sigla na pawang di na matatag.
