Bu alemin perileri bilinen alemlerdekilerden daha güçlüdür, her biri Tanrısal güçlere sahiptir ve sevimli, kelebeğimsi kanatları olan varlıklar değillerdir, aksine biraz ürkütücülerdir fakat bu Dünya'nın kaderini o küçük bedenlerinde barındırırlar...
Kan büyüsünden sonra kendine gelen peri yanında oturup ona göz kulak olan Michel'e "gerçekten beni kurtarmak istemişsin ve benim nasıl bu yaralarla ölmediğimi söylesen iyi edersin çünkü şeytani bir ilacın ya da büyünün ruhumu kirletmesini istemiyorum" dedi, ona bakıp "bir periye göre çok meraklısın ve çok konuşuyorsun ama için rahat edicekse söyliyeyim şeytani bir büyü değil" diyerek yerinden kalktı o sırada peride "bir periyle böyle konuştuğuna göre baya cesur olmalısın" dedi, Michel'de gülümseyip "şimdiye kadar öldürmediğine göre, korkmama gerek yok diye düşündüm"dedi peride" zekisin bunu sevdim" diyerek acısından kıvranmaya başladı, telaşla yanına gelen Michel'de onun elinden tutup "hey hey tamam, acını unut o yokmuş gibi düşün ve sık dişini ben hemen sizin şu ağacın adı neyse onun özünü alıp geliyorum" dedi, acılar içindeki peride "elementim ha, hava alman gereken griffin tüyü ve gök Wyvern kolonisinden bir canlının kalbi"dedi, böyle birşeyi ilk defa duyan Michel hemen hazırlanıp yola çıktı en azından Wyvernleri nereden bulucağını biliyordu ama griffin biraz zorluyacaktı. Can çekişen bir varlığın sızlanmasına göz yumamazdı hızla çıkıp Sarah'nın ona özel hazırladığı büyülü ayakkabıyı devreye soktu, bu ayakkabı onu yıldırım kuşu kadar hızlı yapıcaktı ve hedefine ulaşma süresini önemli ölçüde arttırıcaktı ayrıca bu ayakkabıları kullanabilicek tek kişiydi eğer normal bir insan bu ayakkabıları kullanırsa işi bittiğinde bacaklarını kaybedebilirdi. Hızla koşmaya başlıyan Michel birkaç dakikada dağın tepesindeki gök Wyvern'lerden birini öldürmeyi başarmıştı, yaratığın kalbini söküp büyülü saklama cebine attı ardından hava akışına ve sıcaklığına odaklanıp yakınlarda bir griffinin kanat çırpmasını umdu bu işlem düşündüğünden daha uzun sürmüştü ama yaklaşık iki üç saat aradıktan sonra bir griffin'in yerini saptadı şimdilik tek yapması gereken bu yaratığın iniş yerini doğru hesaplamaktı ki yaratık doğruca ona süzülmeye başladı sanırım sakladığı kalp yaratığı ona çekmişti. Griffin yaklaşırken içindeki ruh gücüne odaklanan Michel seri bir hareketle yerinden sıçrayıp yaratığın anlına parmağını dokundurdu, gözleri kayan griffin yere yıkıldı ve bayıldı. Tüyüde alan Michel hızla kulübeye döndü fakat karşısında onu bekliyen yüzlerce goblinle göz göze geldi, bu yaratıklar ufak olabilirler ama birlikte hareket ettiklerinde A kademe canavar gücüne sahip olabiliyorlardı içinden "harika, bir siz eksiktiniz zaten" diyerek kılıçlarını çekti fakaaat hesaba katmadığı birşey daha vardı, asit tüküren.
Asit tükürenler elindeki kılıçları eritebilirlerdi ve aynen öylede yapmışlardı. İçinden söven Michel "Hey! En azından adil dövüşelim" demesinin ardından birkaç saniye bakan goblinler saldırıya geçti, "harika, günüm muhteşem geçiyor" diyerek karşı saldırıya başlıyan Michel, Cyrene'den öğrendiği ve ruh gücünün, yani bedenindeki mâna'nın bir miktarını feda ederek, renkli alev yumruklarını salladı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Etrafta hareket ederken sanki boyutsal paranormal bir renkli alev hüzmeleri ortaya çıkıyor gibiydi, göze hoş gelebilir ama değdiği herşeyi anında kül edebiliyordu. Aldığı kayıplardan sonra goblin sürüsü kaçmıştı ve bitkin düşen Michel'de zar zor kulübeye girmeyi başarmıştı fakat peri ölüm ile yaşam arasındaydı, acele etmeliydi yoksa boşa uğraşmış olucaktı. Elini perinin anlına dayıyan Michel onu nasıl iyileştiriceğini öğrenmişti, birazcık perinin zihnine girip öğrenmişti tabi. Telaşla tüyü yakıp, ejder kalbine bastırdı ilginç bir şekilde eriyip kremsi bir kıvam alan kalbi perinin yaralarına sürdü ardından yaraları elf ağacının şifalı yaprağıyla sardı şimdilik bu kadarı yeterli olucaktı. Yaraları bir kaç haftada iyileşen peri sonunda uyanıp Michel'i aradı fakat bulamadı sonradan onun kokusunu alıp yerini tespit etti kendisi şu anda balık tutmakla meşguldü ve perinin iyileşmesinden mutluluk duyucağı belliydi. Kanatlarını sihirli toz zerecikleri gibi yok eden peri insan boyutlarına geçip Michel'in yanına oturdu, uyuyakalmış gencin oltasını sallıyan peri, birden sıçrayıp oltaya sarılan Michel'e güldü. Periyi yanında gören Michel kalpten gitmek üzereydi, korkuyla sıçrayıp, bir süre periye baktıktan sonra "se, sen iyisin" diyerek periye sarıldı, böyle bir tepki karşısında şok olan peri ne yapıcağını şaşırdı ve hatasının farkına varıp hemen geri çekilen Michel "özür dilerim, ben sadece. İyi olduğuna fazla sevindim" dedi başını eğerek. Peride "hayatımı kurtaran kahramanın sarılmasına birşey demem ama bir daha olmasın çünkü seni üçyüz farklı şekilde öldürebilirim" dedi Michel'de derin bir nefes alıp "en azından ölümden kurtuldum" dedi, ardından utancından balık tutmaya döndü. Bir süre sonra eski boyutuna dönen peri Michel'in omzuna oturup "benim için bunca şeyi yaptığına inanamıyorum, neden diğerleri gibi beni öldürmedin ya da ölüme terk etmedin?" Diye sordu, Michel'de ufka bakarken "hayatımda çok fazla terk edildim. En acısıda bize babalık yapan ustamın terk edişiydi, onca yıldır bize sahip çıktı ve kendimizi korumamızı öğretti fakat birgün iz bırakmadan çekip gitti. O günden sonra kardeşime gözkulak oldum, kendisine zarar vermemesini sağladım. Yani demem o ki yardıma ihtiyacı olan kimseyi terk etmem" dedi. Peride "anlıyorum, bu arada ben Aida" diyerek gülümsedi,
