ZAMAN (TAMAMLANDI)

UNUTTUM SENİ

Özgürsün artık kanatlanabilirsin uçurumlara, 
Çünkü kuruttum sevgini 
Kendin kadar yalnız, 
Ben kadar kalabalıksın dört duvar arasında 
Şimdi içimde rahatça ölebilirsin çünkü unuttum seni”

Eli kanlı bir katile nasıl bir mektup yazılır bilmiyorum 
Diri diri gömdüğün yüreğimle karşındayım 
Dimdik ve bir o kadar mutlu 
Söylenecek çok fazla sözüm yok aslında 
Adın hiçliği andırıyor İçi boş bir cümleye benziyor bendeki sen 
Şimdi sana yazdığım bu satırlara bakıp yanlış anlamlar çıkarma sakın 
Bende kapladığın yer boşluğa bakıyor 
Gözlerin ise karanlığı anımsatıyor bana 
Hadi mutlu olabilirsin artık 
Doya doya sevinebilirsin 
Ellerinle gömdüğün bu kızın ardından yaktığın sahte ağıtları söndür artık 
Yüzüne giydirdiğin benli acıları da sıyır artık 
Ben öldüm artık/ gayrı mutluluklar senin 
Başardın en sonunda 
Senaryosunu yazıp yönettiğin bu oyunu kazandın 
Tükettin beni 
Dilediğince kanat çırpabilirsin bulutlara 
Dilediğince gülüşler saçabilirsin etrafına 
Ve bitirdin diyecektim. 
Lakin bitiremedin beni 
Çünkü sen hiçbir zaman bende başlamadın ki 
Unutma sende bir cümlelik yerim bile olmamıştı 
Sakın kızma bu cümleme bu cümleyi sen söylemiştin 
Şimdi arkanı dön ve git 
Ait olduğun karanlıklar seni bekliyor 
Dört duvar sancılarında seni bekleyen bir ömür var 
Benden alıntı bile yapmadığın geçmişine bir çizik at yeter 
Gerisini cümlelere bırak 
Ve bundan sonraki cümleyi okumadan ellerinle bir yerlere tut 
Üzgünüm ama sendeleyeceksin 
Beni diri diri gömen adam, üzgünüm ama benim sessiz cümlelerimde sana ait tek bir sesli harf bulunmamakta

Şimdi ağlamayı bırak ve uzandığın yerden kalk 
Doğrul hayata 
Varlığımda yokluğumu ezberlemeyi becerebilen ve yokluğumda varlığımı yaşatabilen birisi olarak dayanabilirsin bunca şeye: 
Hem üzülmeye değer mi ki 
Varlığını reddettiğin bu kızın laflarına aldırma sen 
Dön sırtını karanlığa 
Unutma ki gözyaşlarını kurutacak bir göğüs kafesini bulman hiçte zaman almayacaktır 
Ya da beni unutturacak bir cümle kurman için dudaklarını bükmek yeterli olacaktır