Cold Burst of the Wind (AVL Series #1)

Chapter 4

Chapter 4

The following days were blurry. We continued our monotonous and tiring schedules. Nothing really changed. Papasok sa umaga, mag practice, umuwi, gumawa ng assignments at matulog. Walang araw na hindi kami nag p-pratice. Papalit-palit din kami ng place dahil hindi naman palaging sa gym kami dahil meron ding iba na kakailanganin iyon.

Habang tumatagal, mas na fi-feel ko ang pressure. There was even an issue among other sections na nangagaya raw ng steps. Hindi na rin halos nagkaka imikan ang ibang section dahil sa kagustuhang manalo.

Who doesn't want to win, right? Ilang araw mong nilaan ang oras at enerhiya mo para sa practice tapos hindi rin naman pala mananalo?

After that incident that happened in the gym, halos lahat ng tao sa campus ay tinanong ako kung kami raw ba ni Tyson. I don't really know why he reacted like that. It's still a mystery to me why. I do not even know him that much plus we never actually interacted. Pero hindi ko na iyon inilagay sa isip ko. I still got a lot to think about and that is just not important.

"May surprise quiz daw ngayon!" sabi ni Vin.

I heard the hysteric gasp of Marie. 'Yung tipong nakakita ng milagro. Ang istura pa niya ay parang malapit ng mahimatay. Halos ganun din ang reaksyon ng iba pa naming kaklase.

"Baka fake news nanaman 'yan, Vin!"

"Hindi! Sabi nga ni Sean. Nagpa surprise quiz daw si Ma'am sa section nila."

"Sus! Maniwala. Baka tinatakot lang tayo. Huwag ka ngang maniwala agad-agad."

"Binigay nga sa 'kin ang sagot, e," naka ngising sabi niya at itinaas ang papel galing sa binder.

Everyone flocked towards him. Itinaas niya ang papel at dahil nga matangkad siya, kinailangang tumalon ng mga babaeng kaklase ko. Isa si Marie sa mga tumatalon ngayon para makuha ang papel. I was laughing while watching her trying to reach the paper.

I laughed at Marie leaping and pushing others just to get that paper. Mukhang natutuwa pa nga si Vin dahil sa nakikitang nag aagawan ang iba para sa papel na hawak niya.

Nilabas ko ang libro ko at nagsimulang mag basa. Ayaw ko namang umasa sa iba dahil baka nga iba ang Ibigay na tanong saamin.

After minutes of jumping and shouting, Marie sat beside me, catching her breath and with a victorious smile. Wingayway niya sa harap ko ang papel na nakuha niya. It's already crumpled and the sides were torn. Pinag tyagaan niyang ayusin ang papel na iyon.

I rolled my eyes at her but she sticked out her tounge. Nagsilapitan na rin ang iba sakanya para maki sama sa pag sasaulo ng mga sagot.

Hinayaan ko silang maingay na mag memorize sa gilid ko at itinuon ang atensyon ko sa binabasa. I am reading an important note that has a pink highlight which indicates that i have to read and understand more.

I prefer to highlight my books with various colours. Ang isang kulay ay may isang meaning. For example: Pink highlight means i have to put that in my mind. Yellow means i have to memorize, blue for examples and so on.

Mas napapadali ang pag aaral ko kapag ganon and i do not know why but it's very pleasing to me. Plus, it is an advantage to me especially when i do not have time to read every words for a fast revision.

Naramdaman kong tumayo ang mga kaklase ko, maybe to acknowledge the newly entered teacher. I also stood up to pay respect but i did not bother to look up.

Hawak hawak ko ang libro sa pagkatayo. I am memorizing a long abbreviation. Sumasakit na nga ulo ko dahil hindi ko masaulo iyon! Bakit ba kasi ang haba pa nito.