part1

131 7 2
                                    

(Zawgyi)
ေပက်င္းရဲ႕ျမိဳ႕ျပင္လမ္းမတစ္ေနရာကိုဆိုင္ကယ္အနက္ေရာင္ေလးတစ္စီးဆိုက္ေရာက္လာတယ္။လက္ထဲကဖုန္းကိုဖြင့္လိုက္ေတာ့သူေခၚရမယ့္လူရဲ့အခ်က္အလက္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ဓာတ္ပံုတစ္ပံုထြက္လာတယ္။

အဲဒီေကာင္ေလးနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္မတ္တပ္ရပ္ၿပီးလမ္းမႀကီးကို ၾကည့္ေနတယ္။သူ႔ၾကည့္ရတာစိတ္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔ကပ္ပံုမရပဲပါးစပ္ကလည္းနာမည္တစ္ခုကိုတဖြဖြရြတ္ေနတယ္။ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအေႏြးထည္၊ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေဘာင္းဘီအနက္ကိုဝတ္ဆင္ထားၿပီးဆံပင္ေတြကၿဖီးသင္ထားျခင္းမ႐ွိတာေၾကာင့္ဖ႐ုိဖရဲနဲ႔႐ႈပ္ပြေနတယ္။ထိုေကာင္ေလးနာမည္ကေ႐ွာင္းက်န္႔တဲ့။

ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ကေတာ့လမ္းမႀကီးကို
မမွိတ္မသုန္စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ေယာက္ေသာသူကိုတမ္းတရင္း။ရိေပၚ..ေကာဆက္မေတာင့္ခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။ေကာကိုခြင့္လႊတ္ပါ။ေကာဆက္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။

လမ္းမထက္ကိုေမ်ွာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ကုန္ကား
တစ္စီးအ႐ွိန္နဲ႔လာေနတယ္။စိတ္ကိုျပင္ဆင္ၿပီးသားမို႔အ႐ွိန္နဲ႔လာေနတဲ့ကုန္ကားဆီမ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး
ေျပးဝင္လိုက္တယ္။

တစ္ခဏအတြင္းမွာတိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကကားအခ်င္းခ်င္းတိုက္မိသံေတြ၊ဘရိတ္အုပ္သံ
ေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးဆူညံသြားတယ္။

ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့နာက်င္
မႈကိုမခံစားရဘူး။သူေသသြားၿပီလား။ေဘးနားကို
ေဝ့ဝဲၾကည့္ေတာ့မီးခိုးေငြ႔ေတြထြက္ေနတဲ့ကားေတြ၊ ေသြးအလိမ္းလိမ္းျဖစ္ေနတဲ့လူေတြ၊ပ်က္စီးေန
တဲ့ကားအပိုင္းအစေတြ။ၿပီးေတာ့သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးသိမ္းဖက္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္။

"ေ႐ွာင္းက်န္႔...မင္း႐ူးေနလား၊ဟင္...မင္း႐ူးေန
လား"

ပုခံုးကေနလႈပ္ခါရင္းေမးေနတဲ့လူကိုေမာ့ၾကည့္
လိုက္ရင္း..

"ေကာ...ဘာကိစၥထပ္ကယ္တာလဲ၊ကြၽန္ေတာ္အ
သက္မ႐ွင္ခ်င္ဘူး၊ကြၽန္ေတာ္ေသခ်င္တယ္၊ကြ်န္
ေတာ္ေသခ်င္တယ္လို႔"

To meet you...Where stories live. Discover now