Rebels

CHAPTER ONE

It's already 3 in the morning and I'm still chatting with Ann, one of my best friends.

Ann Gernsey

I'm ready. Lumabas ka na dyan.

Okay.

Chat me kung nasa plaza ka na

Yeah. I will.

Dahan dahan ako'ng tumayo sa kama dahil baka magising ang kapatid ko'ng si Athena. I feel relieved nung naka baba na ako sa kama ng walang ingay na ginagawa. Tinitigan ko muna sya habang natutulog. Mamimiss ko panigurado yung bangayan namin araw-araw. Pinuntahan ko din ang kwarto ng parents at iba ko pang kapatid. Tinitigan ko din sila for the last time.

I get my shoulder bag that contains my personal information including my birth certificate and school information. Dahan dahan kong binuksan ang pinto at lumabas ng bahay. Napansin ko agad ang pulang ilaw na nagmumula sa CCTV camera ng kapitbahay namin na nakaharap sa gawi ko. Damn that movement detector thingy. Pinag-sa-walang bahala ko nalang yung CCTV at binuksan ko ang gate ng compound namin, mabuti nalang at umuulan kaya tahimik ko itong nabuksan.

Nang makalabas ako tinignan ko muna ng isa pang beses ang buong compound namin, at tuluyan na akong umalis. Habang naglalakad ako papuntang plaza, many thoughts and questions are running on my mind. Tulad nalang kung ano nang mangyayari sakin-samin. Saan kami pupulutin pagtapos ng desisyon na to. Sa sobrang dami kong iniisip di ko namalayan na malapit na ako sa plaza. Sumilong muna ako sa isang tindahan at chinat si Ann.

Ann Gernsey

Malapit na ako.

I can see you. Hintayin mo nalang ako dyan.

Okay.

After that I saw a thin-tall girl running towards me. She's smiling. My ghad. It creeps me out.

"Damn. You look like a joker. Stop smiling."

"At para ka namang pinagsakluban ng langit at lupa sa itsura mo! HAHAHAHAHA."

She's Ann Gernsey, she's the tallest and the thinnest among the five of us. She has a shoulder length curly hair, brown eyes, thick lashes, not-too-pointed nose, heart shaped face, and not-so-thin lips. Minsan maganda sya sa paningin ko pero dahil sa lagi nya akong inaasar sya ang pinaka panget saming lahat.

"Fck you! Let's go." sabay hatak ko sa kanya pero binawi nya ulit yung kamay nya kaya naman tinaasan ko sya ng kilay. Tsk problema nito?

"Wait lang. Hintayin muna natin sya."

"Sya? Sin--"

"Ayan na syaaaa!" Tumingin ako sa tinitignan nya and I am really shocked sa nakita ko. She's holding two big shoulder bags while running in the rain towards us.

"Is this for real?!" Tanong ko kay Ann. Tumango naman sya.

"Omg. I miss you both!" sabay yakap samin dalawa ni Ann kaya niyakap din namin sya.

"Vienn, what are you doing here? I mean, sabi mo ayaw mong sumama samin?" I asked Vienn. She gave me a timid smile.

"Narinig ko kasi sila Mama at Tito na nag uusap , sabi ni tito kay Mama na wala na daw syang trabaho kasi pinag initan sya ng boss niya. Syempre si Mama nagalit, nagkakanda iyak sya kase alam nyo naman na ang dami naming magkakapatid. So, I decided to go with you guys." paliwanag nya.

"Paano ka nakaalis sa inyo ng ganyan kadami dala mo? That's too suspicious." saad ni Ann.

"Sinabi ko na babalik nalang ako kila tita, nung una ayaw ni Mama pero kinulit ko sya kaya pumayag din sya. Gusto pa nga sana nya akong ihatid kaso malalaman nya yung plano kong pagsama sa inyo kaya sinabi kong kaya ko na." And then she gave us a sad smile. I know that she loves her mother so much and she's sad for leaving her.

"Its okay. Kaya natin to." I said.

-----