(Support by Voting and Commenting)
P R O L O G U E
----𝟮𝟬 𝘆𝗲𝗮𝗿𝘀 𝗮𝗳𝘁𝗲𝗿 ----
Feb. 10, 2040
"Naks naman! Ang ganda ng aking Alisha! Manang mana kay mommy ah" pagmamalaki ko sa aking anak
"Mommy naman, sayo naman ako nagmana eh"
Ang laki laki na ng aking anak at mas malaki ang pinagbago ng ilang nagdaang panahon. Sobra na ang teknolohiya. Mga katulong namen ay mga Q1 robot AI na nanggaling pa sa aking ate.
20 years naren ang nakalipas nang mawala sa piling ko ang pinakamamahal kong tao. Konteto na kame ngayon na wala na sya. Na patay na sya.
Alam to ni Alisha. Alam nya na wala na daddy nya. Pero di nya alam ang buong kwento dahil kahit ako ay wala nang natandaan. Isa lang ang alam ko mahal ko sya.
-𝗙𝗹𝗮𝘀𝗵𝗯𝗮𝗰𝗸-
20 years ago
Namulat ang aking mata na parang ang sigla sigla. Ang pakiramdam ko ay magaan. Parang nasa kwarto ako ng maputi. Heaven na ba ito?.
"Ae-young! God your awake! Tatawagin kolang ang nurse" sabik na sabik at pakapaniwala na sabi ni Chan-Rin
Maya maya pa dumating na ang nurse's at Doctor. Agad ren akong chineck ng doctor na todo ngiti saken.
"Buti ay nakagising kana" at bumaling sya kay Chan-Rin
"Ms. Min, May I talk to you for a minute?" sabi ng doc
Lumabas na sila at wala akong kaideya ideya ang alam ko lamang ay nawalan ako ng malay.
-𝗘𝗻𝗱 𝗼𝗳 𝘁𝗵𝗲 𝗙𝗹𝗮𝘀𝗵𝗯𝗮𝗰𝗸-
--
Pagkatapos nun ay sinabi pala ng doctor na may ibang memories daw ang nawala saken pero di na maibabalik pa. Parang ang lungkot ni Chan-Rin nun. Na discharge naren ako ng 2 days after nun.
At sa nagdaan ang panahon hanggat ngayon ay meron nakong anak na si Alisha. Anak ng pinakamamahal kong lalake. Sabi ni Chan-Rin ang pinakamamahal kong lalake ay pumanaw na raw at nalaman koring buntis ako magkalipas ang ilang days ng after ma discharge.
Kaya kahit mahirap ay ipinalaki ko si Alisha na wala sya. Kahit mahirap bumangon ako. Kahit mahirap ang lahat.
20 years old na si alisha at di pa sya nakakaasawa ang sabi nya tutuparin raw nya ang pangarap nya para samin. 18 years old ako nung mabuntis ako. Ang gulang ko ngayon ay 38 na. Medyo matanda na pero kaya paren. Minsan nga pinagkakamalan kameng magkapatid dahil sa hitsura namen.
Wala raw kasing bahid ng katandaan ang katawan ko kahit tumanda raw ako mukha pareng dalaga. Korean genes so what do you expect HAHA. Wala naren akong maalala sa panahon ko basta ang alam ko naaksidente ako at kasama ko ang mahal ko yun lang ang natandaan ko.
Saklap ng tadhana di ko matandaan lahat.
Nalabas na si Alisha. Sinundo na sya ng van. Pupunta sya sa business meeting nila. Si alisha ay isang CEO ng kilalang company kaya kame ang pinakamayaman sa buong pilipinas.
Naglilinis paren ako kahit may yaya na kame. Nagsimula ako sa sala at pumunta sa kwarto ko. Nang may mahagilap akong isang notebook na luma pero di as in luma. May flores na design at may mga vines na brown. Color brown to lahat hanggat yung flores ay color brown.
Inopen ko ito
Dito kona malalaman ang katotohanan dahil sa akin pala ito........
