Make You Mine

Chapter 29

"𝗔𝗻𝗱 𝗼𝗻𝗲 ,𝘁𝘄𝗼 ,𝘁𝗵𝗿𝗲𝗲.𝗥𝗲𝗽𝗲𝗮𝘁.𝗠𝗶𝘀𝘀 𝗙𝘂𝗷𝗶𝗺𝗮𝘆𝗮!𝗔𝗿𝗲 𝘆𝗼𝘂 𝘄𝗶𝘁𝗵 𝘂𝘀?!"sigaw saken ni Miss Susan.Isa sa mga terror teacher.Siya ang nagtuturo samin ngayon para sa pageant dahil bihasa siya dito.Lage yang galet saken.Tsk!

"𝗔𝗻𝗼 𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗴𝗶𝗻𝗮𝗴𝗮𝘄𝗮 𝗺𝗼?"bulong saken ng katabi ko.Umirap na lang ako.

"𝗢𝗸𝗮𝘆,𝟭𝟱 𝗺𝗶𝗻𝘀. 𝗕𝗿𝗲𝗮𝗸."sigaw ni Miss Susa.

"𝗣𝗶𝗻𝗮𝗽𝗮𝗵𝗶𝘆𝗮 𝗺𝗼 𝗸𝗼 𝗬𝘂𝗸𝗶."sabi ni Hiro na nakasunod saken.Hindi ko siya sinagot.Ayaw ko magsalita dahil naiinis padin ako.Pagka galing ko kay Ate Lany ay dali dali akong dumeretso sa gymasuim.Nakatulog ako kayla Ate Lany at ngayon at late na ako sa practice.Pagbukas ko pa lang ng pinto sa entrance ay bunganga na agad ni Miss Susan ang narinig ko.Kung ano ano ang pinagsasabi saken,kesyo daw hindi ako umaattend kahapon tapos late padin ako ngayon.Duh?Kasalanan ko bang mainjured?!Medyo masakit pa ang paa ko kaya hindi ako makapagrampa ng maayos.Tapis itong si Hiro kung ano ano ang sinasabi saken.

"𝗔𝗻𝗼?!𝗛𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗺𝗮𝗸𝗮𝗽𝗮𝗴𝘀𝗮𝗹𝗶𝘁𝗮?"inis na sabi niya saken.

"𝗠𝗮𝗻𝗮𝗵𝗶𝗺𝗶𝗸 𝗸𝗮 𝗻𝗴𝗮."inis na sabe ko sa kanya.Kinapitan ko ang paa ko dahil kumirot ito.

"𝗔𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗻𝗮𝗻𝗴𝘆𝗮𝗿𝗲 𝘀𝗮 𝗽𝗮𝗮 𝗺𝗼?"kunot noong tanong niya saken.Hindi ko siya pinansin.Inikot ikot ko ang paa ko para mawalan ito ng kirot.

"𝗜'𝗺 𝗮𝘀𝗸𝗶𝗻𝗴 𝘆𝗼𝘂,𝗮𝗻𝘀𝘄𝗲𝗿 𝗺𝗲."inis na sabe niya saken.

"𝗔𝗻𝗼 𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗸𝗲𝗮𝗹𝗮𝗺 𝗺𝗼?!"inis na sabi ko sa lanya,natigilan naman siya at nag iwas ng tingin.

"𝗢𝗸𝗮𝘆!𝗟𝗲𝘁'𝘀 𝘀𝘁𝗮𝗿𝘁!"sigaw ni Miss Susa.Halos wala pang 15 mins.,ni hindi man lang ako nakainom ng tubig.Inis ako tumayo at pilit iniinda ang sakit ng paa ko.Pumwesto na kami sa kanya kanya naming pwesto.Ito na ang last na practice namin para sa pageant.Kaya pas pasan na.Itinuon ko na lang ang buong atensyon ko sa pagpapractce kahit nahihirapan ako.Syempre lamang ang pabubusa saken ni Miss Susan.Wala pa kaming plano sa lahat ni Hiro,hindi pa kami nag uusap tungkol sa talent,sports,o susuutin namin.Maging ako ay hindi nagtatanong s kanya.Natapos na ang pagpapractice namin pero panay padin ang busa saken ni Miss Susa.Hindi ko na lang siya sinasagot dahil tinatamad ako mag salita.Nag ayos na ako ng gamit,nagpalit na din ako ng damit at dere-deretsong lumabas ng gymnasuim.

"𝗛𝗲𝘆!𝗛𝗲𝘆!"pagtawag saken ni Hiro.Hindi ko siya pinansin sa halip ay nagtuloy lang ako sa paglakad.

"𝗛𝗲𝘆!"sigaw muli niya saken.Kasabay ko na siya maglakad pero hindi koan lang siya nilingon.

"𝗛𝗲𝘆!"sigaw niya muli.Tumigil ako sa paglalakad at inis siyang tiningnan.

"𝗔𝗻𝗼 𝗯𝗮?!"sigaw ko sa kanya.Kanina pa siya ganyan at naiinis ako dahil ang kulit niya.

"𝗦𝗮𝗯𝗶 𝗸𝗼,𝘀𝗮𝗯𝗮𝘆 𝗻𝗮 𝘁𝗮𝘆𝗼."nakangiting sabi niya.Nagsalubong naman ang kilay ko.

"𝗛𝗶𝗻𝗱𝘄 𝗽𝘄𝗲𝗱𝗲,𝗺𝗮𝘆 𝗽𝘂𝗽𝘂𝗻𝘁𝗮𝗵𝗮𝗻 𝗽𝗮 𝗮𝗸𝗼."sabi ko sa kanya at nagtuloy na sa paglalakad.Bat kelangan niya pang isabay ako?Kaya naman niya maglakad mag isa.Tsk!

"𝗦𝗮𝗻?"humabol siya muli saken.Hindi ako nagsalita hanggang sa makarating ako sa field.Nanlumo ako ng makitang wala ng tao.Fuck!Nahuli na naman ako.Magkasabay ang practice ng pageant at baseball.Akala ko ay aabot ako dahil maaga kaming natapos sa pagpractice ng pageant.

"𝗧𝗮𝗻𝗴𝗶𝗻𝗮!"bulong na mura ko.Naiinis talaga ako.Lalo pa akong nainis ng mapaupo ako dahil sa sakit ng paa.Napapikit ako ng mariin dahil sa sobrang sakit nito.

"𝗛-𝗵𝗲𝘆!𝗛𝗲𝘆!𝗔𝗿𝗲 𝘆𝗼𝘂 𝗮𝗹𝗿𝗶𝗴𝗵𝘁?"ramdam kong lumapit siya saken.Napamulat ako at habol habol ang hininga.Napatingin akk kay Hiro na hindi malaman kung hahawakan ba ako o hindi.

"𝗜'𝗹𝗹 𝗰𝗮𝗿𝗿𝘆 𝘆𝗼𝘂.𝗪𝗮𝗶𝘁."sabi niya saken.Kinapitan niya ang paa ko at napasigaw ako sa sobrang sakit nito.Dahan dahan niyang tinanggal ang sapatos ko at gulat ako ng makitang nangingitim ito at maga na din.Inalalayan akong tumayo ni Hiro,hindi na ako tumanggi dahil masakit na talaga ang paa ko.Iniupo niya ako sa likod ng kotse niya saka niya pinaandar kung saan.Hindi ako makapagsalita dahil iniinda ko padin ang sakit ng paa ko,nakapikit ako at parang anumang oras ay mawawalan ako ng malay.

Nagising ako ng maramdaman kong may humahaplos sa pisnge ko.Dahan dahan kong iminulat ang mata ko at literal na nanlaki ang mata ko.Napabalikwas ako ng bangon at tiningnan ang kapatid ni Hiro.

"𝗔-𝗮𝗻𝗼 𝗯𝗮𝗻𝗴 𝗴𝗶𝗻𝗮𝗴𝗮𝘄𝗮 𝗺𝗼?"kinakabahan kong tanong.

"𝗜 𝘄𝗮𝘀 𝘄𝗼𝗻𝗱𝗲𝗿𝗶𝗻𝗴 𝗸𝘂𝗻𝗴 𝗴𝗮𝗮𝗻𝗼 𝗸𝗮𝗴𝗮𝗻𝗱𝗮𝗻𝗴 𝗵𝗮𝗽𝗹𝘂𝘀𝗶𝗻 𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗶𝘀𝗻𝗴𝗲 𝗺𝗼."nakangiting niyang sabi.Magsasalita na sana ako ng bumukas ang pinto at iniluwa nito si Hiro na sobrang salubong ang kilay.

"𝗚𝗲𝘁 𝗼𝘂𝘁."madiin niyang sabi.Deretso siyang nakatingin saken.

"𝗜 𝘀𝗮𝗶𝗱 𝗴𝗲𝘁 𝗼𝘂𝘁."ulit niya.Dahan dahan akong tumayo.Pero napatigil ako ng magsalita muli siya.

"𝗡𝗼𝘁 𝘆𝗼𝘂"bumaling siya sa kapatid niya."𝗚𝗲𝘁 𝗼𝘂𝘁 𝗛𝗮𝗶𝗸𝗼."sabi niya sa kapatid na nagpipigil ng tawa.Tumayo na siya at akmang ilalapit ang mukha saken ng umiwas ako.Kaya wala siyang nagawa kundi lumayo saken at maglakad papalabas.May ibinulong pa siya sa kapatid niya na ikinasama ng mukha nito.Ng tuluyan ng makalabas ang kapatid niya ay dahan dahan siyang bumaling saken.Napaiwas naman ako ng tingin.Ramdam ko na naglalakad na siya palapit saken.

"𝗔𝘆𝗼𝘀 𝗻𝗮 𝘆𝘂𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗮 𝗺𝗼?"napatingin ako sa paa ko.At masasabi kong ayos na ito.Tumango naman ako para ipahiwatig na ayos na ang paa ko.

"𝗧𝘂𝗺𝗮𝘆𝗼 𝗸𝗮𝗻𝗮,𝗺𝗮𝘆 𝗶𝗻𝗶𝗵𝗮𝗻𝗱𝗮𝗻𝗴 𝗽𝗮𝗴𝗸𝗮𝗶𝗻 𝘀𝗶 𝗠𝗼𝗺𝗺𝘆."sabi niya at akmang tatalikod ng pigilan ko.

"𝗔-𝗮𝗵𝗺𝗺,𝘀𝗮𝗹𝗮𝗺𝗮𝘁 𝗻𝗴𝗮 𝗽𝗮𝗹𝗮."nahihiya kong sabi.Ngumiwi lang siya at tuluyan ng lumubas.Inilibot ko ang buong paningin ko sa kwarto par maghanap ng salamin.At ng makita ko ito ay nanlumo ako ng makitang ampanget ng itsura ko.Hinanap ko ang bag ko na nakita ko din naman agad.Kinuha ko ang mga gamit ko na pang ayos sa mukha.Ng makontento na ako ay lumabas na ako ng silid.

"𝗚𝗼𝗼𝗱 𝗠𝗼𝗿𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗽𝗼."pagbati ko sa Mommy at Daddy ni Hiro.Ngumiti naman sila saken ng todo at bumati din.Kumain kami ng masaya at puno ng kwentuhan.Ng matapos kami ay ihahatid sana ako ni Hiro sa bahay pero tumanggi ako.

"𝗛𝗲𝗹𝗹𝗼 𝗖𝗼𝗮𝗰𝗵"tinawagan ko si Coach.

"𝗢𝗵𝗵 𝗬𝘂𝗸𝗶,𝗯𝗮𝗸𝗶𝘁 𝗸𝗮 𝗻𝗮𝗽𝗮𝘁𝗮𝘄𝗮𝗴."dinig kong natatawa siya kaya naman umirap na lang ako.

"𝗦𝗼𝗿𝗿𝘆,𝗻𝗮𝗵𝘂𝗹𝗶 𝗮𝗸𝗼 𝗸𝗮𝗻𝗶𝗻𝗮."tumawa naman siya ng malakas kaya napamura ako.

"𝗔𝘁 𝗺𝗮𝗿𝘂𝗻𝗼𝗻𝗴 𝗸𝗮𝗻𝗮 𝗽𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝗺𝗮𝗴 𝘀𝗼𝗿𝗿𝘆 𝗻𝗴𝗮𝘆𝗼𝗻?"

"𝗧𝘀𝘀,𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗱𝗶𝗻 𝗸𝗮𝘀𝗲 𝗮𝗸𝗼 𝗻𝗮𝗸𝗮𝗮𝘁𝘁𝗲𝗻𝗱 𝗸𝗮𝗵𝗮𝗽𝗼𝗻."

"𝗢𝗸𝗮𝘆 𝗹𝗮𝗻𝗴 𝘆𝘂𝗻.𝗕𝗮𝘀𝘁𝗮 𝗴𝗮𝗹𝗶𝗻𝗴𝗮𝗻 𝗺𝗼 𝗻𝗮 𝗹𝗮𝗻𝗴.𝗠𝗮𝘆 𝘁𝗶𝘄𝗮𝗹𝗮 𝗮𝗸𝗼 𝘀𝗮𝘆𝗼 𝗸𝗮𝗵𝗶𝘁 𝗵𝗶𝗻𝗱𝗶 𝗸𝗮 𝗺𝗮𝗴𝘁𝗿𝗮𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴."

"𝗧𝗵𝗮𝗻𝗸 𝘆𝗼𝘂 𝗖𝗼𝗮𝗰𝗵.𝗕𝘆𝗲."papara na sana ako ng taksi ng may maanig ako sa di kalauyan na isang pamilyar na bulto ng tao. Pilit kong inaaninag kung sino iyon pero bigla itong sumakay sa kotse at pinaharurot ang kotse niya palayo.Hindi ko na lang pinansin at umuwi na ako.