Cross Our Paths

PROLOGUE

DISCLAIMER:This work fiction, names, characters, places, events and business are just the author's imagination and Quarantine naman ngayon kaya gumawa nanaman ako ng ibang stories.

This story is unedited. It might have a lot of grammatical errors and typographical.

I hope you guys will enjoy this story! XoXo

                           °°°°°°°°°°°°°°°°°

"Hey Yana! Hindi paba tayo aalis? I'm done with my meeting sa client ko, and you know what! I have a project ulit! O my gosh! Haha! I can't wait to work ulit."

Nandito kami  sa Mall kasi may meenit syang clients for her work alam mo naman Engineering natong friendlalu ko na to. And I'm here naka tunganga dahil hindi ako maka get over sa mga pangyayari dito sa Pilipinas. Bat pa kasi nangyari yun? It's been fcking 8 years and hindi parin ako naka move on?! Like what was I thinking?.

"Hoi Boba!" sigaw nya sakin "Why are you spacing out again? Or hindi kalang talaga nakikinig sakin? Urggh!" pinisil nya ag tagiliran ko para mabalik ako sa reyalidad, i just give her a glare kasi ang sakit ng tagiliran ko!

"Can you just wait Laura? You see naman na I'm picking a dress for the party"

tinalikuran ko na siya para mamili ng mga damit, Nandito pala kami sa isang designer store kasi wala akong mahanap na ibang magandang outfit for the occasion.

"Heheh sorry madam" she said on her sarcastic tone nag peace sign patalaga sya ah, Napairap nalang ako dahil sa stress.

While i was busy searching for a nice dress, bigla nalang may kumuha nung isang dress at napatigil ako.

"Uhmm sorry.... Are you gonna buy this?" A girl asked.

Napatingin ako sakanya, i just stared at her face...Ohhh she's so pretty. Ang angelic ng face nya, she had a short brown hair na hanggang shoulder lang tapos may clip doon na may diamonds, and she's wearing a bodysuit na kulay red paired with her Balenciaga na white shoes...She looks nice naman.

"Oh that? Nope you can just get it" I smiled at her.

"Thanks! Bagay sayo yung pink" sabi nya while pointing the dress na naka hang sa likod ko. "That looks good on you" dagdag nya pa bago tumalikod.

Lumingon ako sa Damit na sinabi niya. Oh it's pretty, bakit di ito yung pinili niya?...  I glance at Laura na busy nakikipagusap sa cellphone niya. Oh well mamaya ko nalang sya kakausapin, kinuha ko na yung dress para mag bayad na di na ako bibili ng jewelries madami naman ako dun sa Bahay.

"₱23,034 po maam" kinuha ko yung card ko para magbayad, i don't use cash kasi ang hirap bilangin pag ganito kalaki ang babayaran mo.

"Thank you ma'am" sabi ng saleslady. i just give her nod and smile. 

Naglakaad ako papunta kay  Laura ng may nabunggo ako.

"Laura let-- Ouch!" i hissed

"Sorry Miss" 

Nanlaki ang mata ko ng marinig ang boses na yun bumilis yung pagtibok ng puso ko at  nanlamig agad ang katawan ko. F*ck! For how many years maririnig ko ulit yung boses na yun?! Shit lang!

"Are you okay?" he asked.

I just nodded and grab Laura's Hand para umalis, i know na nagulat din si Laura kasi nakita nanaman ulit namin siya. Mabuti nga ay natakpan yung mukha ko dahil sa haba ng buhok ko.  He sounds worried though... But who cares? Sinaktan ko yung  tao, baka karma ko na'to.

H-he's back....