||Perfection of Villainess ||

အပုိင္း-၂၈

"အျမင္႕တက္ဖုိ႕ႀကံေနတဲ႕ ဇာတ္လုိက္မ!"

ပုံမွန္ဆုိလ်င္ အနမ္းခံရ၍ ထြက္ေျပးသည္႕ ထုိဇာတ္ကြက္က ဇာတ္လုိက္ႏွွင္႕ ဇာတ္လုိက္မ၏ ကဗ်ာဆန္လွေသာ ဇာတ္ကြက္ကေလးျဖစ္နုိင္ေသာ္ျငား ဗီလိန္ဇာတ္ေကာင္ေလး ဆယ္ဟြန္းမွာ ရွန္းရင္ေတာင္ထြဋ္မွသည္ ေအာ္ဆဲရင္းေျပးဆင္းေနေလျခင္းျဖင္႕  ကဗ်ာဆန္မႈအလုံးစုံကုိ ဖ်က္စီးလ်က္ရွိ၏။ လေရာင္ေအာက္၌ အလွကေလးတစ္ဦး ရွက္ရမ္းရမ္း၍ ေျပးေနသည္က အင္မတန္နူးညံ႕သိမ္ေမြ႕ကာ လွပေနလြန္းသည္ဟု သင္ထင္မွတ္ေနခဲ႕လ်င္ အမွားႀကီးမွားေနေပလိမ္႕မည္။ သင္မေမ႕ရမည္က ဤသည္မွာ အုိဆယ္ဟြန္းျဖစ္ေနျခင္းကုိပင္……။

သူဝတ္ဆင္ထားခဲ႔ေသာ ဝတ္ရုံကုိ ေျခသလုံးေပၚသည္ထိ မေျပးရင္း ဆံပင္ေတြက ဖြာလန္ႀကဲကာ လမ္း၌ခလုပ္တုိက္ကာ က်ြမ္းသုံးျပန္ပစ္ခဲ႕ေသးသည္ကုိလည္း မေမ႕ေလႏွင္႔။ ဆယ္ဟြန္းမွာ  အလွတရားဟူသည္ စုိးစဥ္းဟူသည္မရွိေတာ႕ ႏႈတ္ခမ္းပါးလ်လ်ကမူ "အယုတၲ အညတၲစကားမ်ား "မုိးမႊန္ေအာင္ ထြက္ေပၚလ်က္ …………။ အကယ္၍ ထုိအနီးအနား၌ လူသာရွိခဲ႕ပါမူ ဆယ္ဟြန္း၏ဤသုိ႕ေသာ အဆဲေတးသံသာကုိ နားဆင္ရမည္ျဖစ္၏။

"ေသာက္က်ိဳးေတြနည္းကုန္ျပီ။ ငါကသူ႕ရဲေဘာ္ရဲဖက္ျဖစ္ခ်င္တာေလ ေကာ္ရီးက ဘာလုိ႕ထနမ္းတာတုန္း။ ခ်ီးပဲ။ သူပါေကြးကုန္တာလား ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး ပ်က္စီးေနပါျပီ!!!"

"အဲ႕ဒါ စာေရးဆရာေကာင္ေႀကာင္႕ျဖစ္တာ ေသာက္ေကာင္ေရ မင္းတစ္မိသားစုလုံးကုိ လက္ခလယ္ပဲကြာ !!    ခ်န္းလ်ဲ႕လည္းလက္ခလယ္ပဲ။ က်ံဳးရိႏ်ဥ္လည္း လက္ခလယ္သာယူႀက !!"

ဆယ္ဟြန္းမွာပါးစပ္ကဆဲေနသေလာက္ ရင္ထဲမွာေတာ႕ မ်က္ရည္မုိးေစြေနျပီျဖစ္သည္။ မည္သူကထင္ထားမည္နည္း။ သူ၏သူငယ္ခ်င္းေကာင္းႀကီးက သူ႕အေပၚ ဟိုလုိလုိသည္လုိလုိစိတ္ရွိေနသည္မွန္း……။
ဆယ္ဟြန္းမွာ  က်ံဳးရိႏ်ဥ္၏သာမာန္ထက္ ပုိသြားေသာ အေကာင္းျမင္စိတ္၌ ေပ်ာ္လည္းမေပ်ာ္နုိင္……။ မ်က္ရည္ခုိးသုတ္ရင္း ဘဝ၏အဓိပၸာယ္ကုိ ေတြးေတာေနမိ၏။ မိုးမခသစ္ေတာ ဟြားရွီေဆာင္ဘက္ျပန္ေရာက္သည္႕အခါ  ေဆာ႕ကစားေနႀကေသာ သူ၏သားငယ္ႏွင္႕အားရင္းေလးကုိပင္ မႏႈတ္ဆက္နုိင္……။ ဧည္႕ခန္းေဆာင္ထုိင္ခုံ၌  ေမွာက္ရက္သား အားျပတ္စြာ ျပိဳလဲသြားရသည္႕ အုိဆယ္ဟြန္း……။ အားခ်င္႔ကမူ မူမမွန္သည္႔သခင္၏အျဖစ္အား  အူတူတူေလးျဖင္႕ႀကည္႕ရႈလ်က္……။  ေဟးေရွာင္ဟူကမူ ဆယ္ဟြန္း၏ပုံစံအား ႀကည္႕ရႈကာမဲ႕ျပံဳးတစ္ပြင္႕ျဖင္႕ ယပ္ေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ခပ္လ်က္ရွိ၏။