This is the longest chapter so far. I hope you will like this one. 😊
Enjoy! 😘
-
Sinundo nga ako ni Ralph pagka kinabukasan. Ang aga niyang dumating hindi pa ako nakakaligo at kakagising ko lang ng may nag doorbell. He was wearing a powder blue long sleeve shirt nakatupi ang manggas hanggang braso nasa kamay ang necktie niya na mukhang kakatanggal niya lang. May dala siyang paper bag sa isang kamay. Parang nawala ang antok ko pagkakita ko sa kaniya.
“Ralph!” napatingin ako sa wall clock na nakasabit sa gilid ng pintuan it’s five thirty for heaven's sake! Ang aga-aga niya naman!
“What are you doing here? It's too early.” natataranta ako hindi ko alam kung ano ang uunahin ko. Ang icheck ba kung may muta ako sa mata o ang papasukin siya.
“I brought you breakfast. Can I come in?” he said, showing me the paper bag on his hand.
Parang may humaplos sa puso ko. He woke up early just to bring me breakfast. I suddenly felt special.
“Yeah, pasok ka.” nilakihan ko ang bukas ng pinto para makapasok siya.
Mabuti nalang at hindi ako makalat na tao hindi ko na kelangan mataranta para lang magligpit ng mga gamit na pwedeng nakakalat at nakakahiya sa bisita.
My condo looked small now that he’s inside. Hindi ito kagaya ng condo niya na sobrang laki. Sakto lang ito may dalawang kwarto, kusina, cr, dining area at maliit na living room.
“Ah, sorry maliit lang yung condo ko.” hindi na ako mapakali iniisip kung saan siya pwedeng umupo.
He can sit on the sofa or in the dining area but he really looked out of place.
“Akin na. Ihahanda ko nalang yung dala mo. Kumain ka na ba?”
Tiningnan ko siya. He was only looking at me habang ako parang hindi na mapalagay.
“Ako na bahala dito, do what you have to do.”
“Sigurado ka?” may pag aalinlangan sa boses ko. Not that I don’t trust him or what. Nakakahiya lang kasi ang aga niyang nagising para pumunta dito tapos siya pa ang gagawa.
“Yup.” nilapag niya ang dalang paper bag at sa tabi non ay ang necktie na hawak niya kanina.
Naglakad siya palapit sakin. Hindi ko sigurado kung ano ang gagawin niya kaya hindi ako nakagalaw agad. He held the side of my waist and leaned closer to give me a kiss.
“Good morning kiss.”
Napakurap-kurap ako bago rumihistro sakin kung ano ang ginawa niya. Mabilis kong tinakpan ang labi ko dahil sa kahihiyan. Hindi pa ako nagtotoothbrush!
“Ralph! Hindi pa ako nagtoothbrush!” pakiramdam ko pulang-pula na ako.
He laughed. Sinubukan niyang lumapit ulit sa mukha ko pero iniwas ko ito. Ang hilig-hilig manghalik ng lalaking to wala man lang pinipiling oras at lugar. Sa kakaiwas ko ay wala siyang nagawa he kissed me in the forehead instead.
