roses // cembar

0.2

Cemal Can o gün Danla'nın kafasından aşağıya döktüğü bir kova suyla uyanmıştı.

-Kızım beni şöyle uyandırma demiyor muyum?

-Ay, Can boşver şimdi onu. Sana bir şey diyeceğim.

-Ne var Danla?

-Dünki çocuğu buldum.

-Ciddi misin?

-Tabi ciddiyim. Hem sen niye bu kadar heyecanlandın bakayım?

-Ya Danla bilmiyormuş gibi davranma işte.

-Valla haklısın aşkım. Ben de olsam ben de düşerdim çocuğa.

-Ha şöyle. Halden anla biraz. Ee soyadı falan neymiş. Hemen at profilini de stalklayayım.

-Sana kötü bir haberim var Can. Hesabı kilitli.

-Ne yapsak? Heh, sahte hesaptan deneyelim. Kabul eder belki.

-Hemen deneyelim.

Can ve Danla takip isteğinin kabul olmalarını beklerken bir yandan da kahvaltı ediyorlardı. Kahvaltısını bitirdiklerinde tekrar Barış'ın hesabına girdiler.

-Caan, kabul etmemiş.

-Ne yapacağız şimdi? Sadece tanıdıklarını kabul ediyor demek ki.

-Bence sen kendi hesabından istek atmalısın. Seni tanıyor sonuçta?

-Sadece adımı biliyor Danla abartma.

-Deneyelim. Belki işe yarar.

Can bu teklifi kabul etti ve isteği attılar.

Birkaç dakika geçtikten sonra telefona bildirim geldi Can hızla telefonun kilidini açtı ve beklediği yazıyla karşılaşınca gülümsemeye başladı.

Barış takip isteğini kabul etmiş ve Can'ı takip etmeye başlamıştı.