Aşk Pişmanlıktır

Bölüm-2-Hayvansın!

...Kafamı kaldırdığım an o hoşlandığım çocuğu görmemi bekliyordunuz. Ama hayır, onu görmedim. Sadece bir süreliğine. Üstüme düşen çocuğun arkasına baktığımda anında onu gördüm, İnanamıyorum, üstüme düşen o olmasada onun arkadaşıydı! O an heyecandan elim ayağım titrediği için ne yapacağımı bilmiyordum. Bunu anlayan İrem, Gülşen'e de söyleyip beni onun yardımıyla çekip götürdü. Giderken arkamdan onun sesini duydum. ''Napıyon lan kıza!'' diye arkadaşına gülerek bağırdı. İçimde o anda bir sürü farklı duygu vardı. Kalbimin bir anda yerinden çıkabileceğini hissediyordum. Ben ondan hoşlanmıyordum, galiba ona aşıktım.

 Zil çaldığında yine onun arkasında yerimi aldım. Sınıfına kadar onu izleyebilmek için onların katındaki yani 2. kattaki kızlar lavabosuna girdim. Bu arada bir şey itiraf etmeliyim ki sesi çok komikti. Çünkü bu liseli aşıklara ait bir hikaye değil. Biz daha ortaokuldayız. Ben 7. sınıftayım, o ise 8. sınıfta. İşte sesinin komik olma nedeni de bu. 8. sınıfa geçen tüm erkeklere olduğu gibi onun da sesi kalınlaşıyordu. Ona aşık olduğumdan mı bana öyle geliyor, yoksa gerçekten mi öyle bilmiyorum ama sesi komik olduğu kadar da tatlıydı. Onu ciddi anlamda saatlerce dinleyebilirim. 

 Bütün bir ders boyunca sadece onu düşündüm. Aklıma bir süre sonra zilin ne zaman çalacağı takıldı. Saae baktığımda sadece 3 dakika kalmıştı. O 3 dakika geçmek bilmiyordu. Artık dakikaları değil, saniyeleri değil, saliseleri sayıyordum resmen. Onu görmediğim zaman kalbim sıkışıyor, nefes alamıyordum. Onu görmediğimde kendimi hissedemiyordum. Hiç bir şey duymuyordum sanki. Zilin sesiyle kendime geldim. İrem'i ve Gülşen'i kaptığım gibi bahçeye koştum. ama görebildiğim tek manzara evine giden 8'lerdi. Ahh, bunu nasıl unutmuştum ki!? 8'ler bizden 1 ders önce çıkıyordu. İrem'le aynı anda ''Yaa!'' diye bağırdık. Bir anda aklıma bir şeyler geldi. İrem'le aynı anda pis pis sırıtarak birbirimize baktık. Sanki aklımı okuyormuş gibi...