"Μην φοβάσαι"

part3.

Μελίνας POV
Οκευ οκευ ....όλα κομπλέ δεν πρέπει να φοβάμαι... Προχωράω ευθεία μέχρι που σειρήνες από περιπολικό σταματούν τα βήματα μου
Γυρνάω από ένα τράβηγμα στο χέρι μου και ακούω να μου λέει
"προχωρά μαζί μου αλλιώς την έχεις άσχημα"κάτι μου θυμίζει η φωνή αυτού του αγοριού ... μπαίνουμε με σε ένα στενάκι με έχει βάλει στο τοίχο και αυτός από μπροστά μου , είμαστε πολύ κοντά η ανάσα του είναι πολύ γρήγορη , τα περιπολικά πλησιάζουν δύο αστυνομικοί μπαίνουν από τη γωνία , χωρίς να το καταλάβω αυτός έβγαλε τη μάσκα και με φίλησε έντονα ... Μόλις έδωσα το πρώτο μου φίλη με έναν τύπο που δεν ξέρω καν... ωραίος... ένας αστυνομικός μας πλησιάζει και μας λέει
"Τι κάνετε εδώ ; Πρέπει να φύγετε η περιοχή είναι υπό παρακολούθηση από αστυνομία για ανίδεους αναρχικούς"το αγόρι μίλησε πριν προλάβω να δω καλά καλά τον αστυνομικο
"Ναι ναι φεύγουμε μην αγχώνεστε"Ο αστυνομικός γυρνάει και φεύγει ,ενώ εγώ ακόμα δεν είχα γυρίσει να δω το πρόσωπο του αγοριού με τη γοητευτική φωνή...
"Μην φοβάσαι,όλα είναι μια χαρά " γυρνάω και τον κοιτάω ...Ο Λουκ
....εγώ δειλά δειλά λέω
"Αου"και ακουμπάω το χέρι μου ,απαλά παίρνει το χέρι μου και με κοιτάζει έντονα στα μάτια
"Πονάς ;"μου λέει ενώ τρίβει το χέρι μου απαλά ...
"Όχι όχι είμαι καλά " Απομακρύνεται γρήγορα
"Πάνε σπίτι σου τώρα .... και συγνώμη για την αναστάτωση ..."τα βήματα απομακρύνονται εγώ έμεινα να τον κοιτάζω ώσπου ακόμα και η σκιά του εξαφανίστηκε... Περνώ τη τσάντα μου από κάτω καί ανοίγω το κινητό 12 αναπάντητες κλήσεις από το σπίτι ..Ωχχ όχι τη έχω βάψει ... Ξεκινάω γρήγορα για το σπίτι σε δύο λεπτά ήμουν εκεί .... Ανοίγω τη πόρτα κι πριν καλά καλά μπώ μέσα άρχισε το υπέροχο κήρυγμα
"Μπορώ να μάθω πού ήσουν ,το κινητό δεν το άκουγες ... ανησυχήσα"
Λέει έντονα η μαμά μου
"Μια χαρά είμαι ,πάω να κάνω μπάνιο και να πέσω για ύπνο καληνύχτα"ανέβω της σκάλες γρήγορα ενώ αυτή ακόμα φώναζε κάτω
Λουκ POV
Τι έκανες ρε μαλακά...τι έκανες για το δικό σου το συμφέρον την φίλησες πόσο μαλάκας είσαι , ακούγετε το τηλέφωνό μου ωχ ο Άλεξ είναι
"Τι;"τον ρωτάω
"Είσαι Μ-Α-Λ-Α-Κ-Α-Σ ;"
"Γιατί ρε τι έκανα ;"του απευθύνω το λόγο ημέρα προς το παρόν
"Με δουλεύεις ρε ; Φίλησες ένα κορίτσι χωρίς να το ξέρεις και μου λες και τι έκανες;"μου λέει φωνάζοντας
"Να σου πω αν πήρες για κήρυγμα χέσε με και αν θες να μάθεις το ήξερα το κορίτσι... Καληνύχτα "του κλείνω το τηλέφωνό και πέφτω στο καναπέ χωρίς να το καταλάβω με πήρε ο ύπνος ....
Μελίνας POV
Ωχχχ θεέ μου τι ήταν αυτό εχθές...με φίλησε ο Λουκ και κάτσε είναι αναρχικός ....
"Καλημέρα"ακούγετε η φωνή της μαμά μους
"Δεν θα φας πρωινό;"
"Όχι πρέπει να φύγω ...θα πάρω κάτι από το κυλικείο ..."και κλείνω την πόρτα πίσω μου μέχρι να φτάσω στο σχολείο σκέφτομαι αυτά που έγιναν εχθές ...Πωωωωω πως έγιναν πάλι έτσι τα πράγματα γαμωω... Προχωράω προς το κυλικείο τα αγόρια βρίσκονται στης κερκίδες ενώ όλα τα αγόρια με κοιτάνε ο Λουκ καθόλου εγώ προχωράω με κατεβασμένο το κεφάλι και λέει στο κύριο στο κυλικείο να μου δώσει μία μπάρα ...Πάω και κάθομαι στο παγκάκι που καθόμουν εχθές αλλά πρίν προλάβω να κάτσω βλέπω το Λουκ να κάθεται η ματιές μας ενώνονται γυρνάω γρήγορα και αρχίζω να περπατάω βιαστικά προς την άλλην μεριά πριν προλάβω να φύγω με τραβάει από το καρπό ..
Πόνεσα αλλά δεν το έδειξα ...
"Τι θες από εμένα πάνε κάτσε με τη παρέα σου !"του λέω
"Θέλω να σου πω ρε μαλακα ηρέμησε"
"Τι θες δεν έχω πολύ ώρα "του λέω έντονα "θα μου πεις ή θα μας κοιτάς σαν χάνος ;;"τον ρωτάω και το φρύδι μου πρέπει να έφτασε έβδομο ουρανό... γελάει ..."Γιατί γελάς ρε μαλακα έχω κάτι αστείο στη φάτσα μου... Οκευ γιατί δεν βλέπω να μου λες παω πάνω...."γυρίζω τη πλάτη μου
"Όχι όχι νταξει περίμενε ... εε να μωρέ
Συγνώμη για εχθές δεν ήθελα να σε τρομάξω ούτε το πρωί ούτε το βράδυ απλός δεν ξέρω τι έχω πάθει νομίζω....
Λουκ POV
Νομίζω...."χτυπάει το κουδούνι στη καλύτερη στιγμή !"εμμμ χτύπησε και έχουμε πρώτη ώρα μαθηματικά οπότε δεν θέλω να ακούσω κήρυγμα " και φεύγω ακούω να με ακολουθεί και αυτή από πίσω ... Μαλακα νομίζω ότι την ερωτεύομαι αλλά δεν έχω ερωτευτεί ποτέ καμία και δεν παίζει να της αρέσω ούτε λίγο αυτή είναι πλούσια και εγώ αναρχικός!
Μελίνας POV
Τι νομίζει πολλά ερωτήματα έχει και εμένα με μπερδεύουν ... νιώθω κάτι στο στομάχι μου κάτι σαν κόμπος
... ζαλίζομαι ...και πριν καλά καλά το καταλάβω τσουπ κάτω ... βασικά δεν με λες ακριβώς κάτω με λες στα χέρια του Λουκ ... Όταν άνοιξα τα μάτια μου το προαύλιο ήταν άδειο μόνο εγώ και ο Λουκ στα πίσω παγκάκια με μια πορτοκαλάδα και μια τυρόπιτα μαζί... ανησυχεί εγώ λέω
"Τι έγινε ;;"προσπαθώ να σηκωθώ αλλά δεν μπορώ ήμουν ξαπλωμένη στην αγκάλη του Λουκ τα χέρια του ήταν ζεστά και μου χαΐδευαν τα μαλλιά μου
"Λιποθυμήσες ... φάε λίγο..."με σηκώνει και με ακουμπάει να κάτσω κανονικά ακουμπούσε τη πλάτη μου στο τοίχο ... έκανε κρύο ή απλός εγώ κρύωνα ....
"Κρυώνω...."λέω χαμηλόφωνα και πρίν προλάβω να το πω είχε βγάλει το τζακετ του και μου το έβαλε ώστε να με καλύπτει ....
"Φάε θα σου κάνει καλό "δίνοντας μου τη τυρόπιτα ... κάθεται δίπλα μου ήμαστε πολύ κοντά μπορώ να ακούσω το Ρυθμό της ανάσας του είναι σιγανή αλλά σταθερή...
Με πλησιάζει λίγο πιο κοντά τα βλέμματα μας δεν έχουν ξεκολλήσει ούτε στιγμή περνάει μια τούφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου και με πλησιάζει τα πρόσωπα μας είναι πολύ κοντά ... Άλλη μια κινήσει και έχουμε φιληθεί ... Με πλησίασε ακόμα περισσότερο με το ένα χέρι του πιάνεις το χέρι μου απαλά και με το άλλο το μάγουλο μου και με φιλάει και ναι με φιλάει αργά και σταθερά είναι με πάθος είχε κλειστά τα μάτια του όμως εγώ ανοιχτά μετά από λίγο τα κλείνω και εγώ και περνώ και εγώ μέρος σε αυτό ακουμπάω με το χέρι μου τα μαλλιά του και τον χαϊδεύω με παίρνει και με βάζει στα πόδια του το φίλη μας γίνει ακόμα πιο έντονο σταματάμε για να πάρουμε ανάσα δεν έχει σταματήσει να με κοιτάει ούτε λεπτό ώσπου μια στιγμή ενώ ήμουν ακόμα στη μαγική αγκαλιά του και τα χέρια του ακουμπούσαν με στοργή τη πλάτη μου λέω ..."Τι νομίζεις ;;" Δεν σταμάτησε να με κοιτάει ένιωθα όμως ότι εκείνη τη στιγμή κομπλαρε...
"Νομίζω ότι σε ερωτεύομαι "λέει σιγά και βάζει τα χέρια του στο πρόσωπο μου με φέρνει κοντά του εγώ για ένα περίεργο λόγω βουρκοσα και νιώθω τα δάκρυα να τρέχουν ...."Ειιι γιατί κλαίς τόσο κακό είναι που σε ερωτεύομαι;;"
"Όχι "του λέω "απλός είναι περίεργο δεν μου το έχει πεί ποτέ κανείς βασικά δεν είχα φιληθεί ποτέ μέχρι εχθές " γελάει αλλά γλυκά και λέει "κοριτσάκι μου"χαϊδεύοντας με το χέρι του το μάγουλο μου μαλακά"με εμένα θα τα κάνεις όλα " και με τραβάει και με φιλάει απαλά σαν όντως να είναι ερωτευμένος το φίλη μας στα σταματάει απότομα όταν ακούμε το κουδούνι να βαράει ... σηκώνομαι από πάνω του και πριν βγούμε στο κεντρικό προαύλιο... με τραβάει στην αγκαλιά του " Απλός ας μην πούμε τίποτα ακόμα για αυτό για εμάς μέχρι να δούμε που πάει όλο αυτό ....Το τζακετ κρατά τω " σιγά απομακρυνόμαστε από τη αγκαλιά

           Αυτό ήταν για σήμερα ❤️