Açlık Oyunları: Finnick Odair'in Hayatı

Toplama Günü

O sabah erken kalkmıştım. Tüm ailem erken kalkmıştı. Tüm 4. Mıntıka, hatta belki de tüm Panem. Toplama Günü erken saatlerde gerçekleştiği için, bu bir zorunluluktu. Zaten benim için pek önemi yoktu çünkü 2 yıldır olduğu gibi yine seçilmeyeceğimden emindim. Babam çok iyi bir balıkçıydı, dolayısıyla fakir değildik. Halkın çoğu adını defalarca mozaik taşına yazdırmışken, ben sadece 1 kere yazdırmıştım. Bu nedenle seçilmeyeceğime emindim. 14 yaşındaydım fakat balık tutmaya başlamıştım bile. Bu işle uğraşırken iyi kullandığım mızrağımı yanımdan ayırmazdım. Çok uzağa hızlıca fırlatabiliyordum. Zaten bu sayede kaslarım vardı.

Meydana ulaştığımda, kura çekimine dakikalar kalmıştı.Tüm yaşıtım kızları her zamanki gibi beni görünce birbirlerinin kulaklarına bir şeyler fısıldamaya başladılar. Aşk hayatım pek parlak değildi. Kızlar bana yakışıklı, seksi, her türlü şeyi söylerlerdi fakat hiçbiri benim tipim değildi. Bir tanesi hariç. Annie Cresta. Kıza karşı bazı duygularım vardı, fakat karşılıklı olduğuna emin değildim çünkü fısıldaşan kızlar arasında hiç olmamıştı.

Sonunda Belediye Başkanı kürsüye geçti ve her toplamadaki gibi bir zamanlar Kuzey Amerika denen bir yerin küllerinden doğup Panem'i oluşturmasıyla ilgili birşeyler zırvaladı. Bu ülkenin adaletli olmadığını bildiğim için hiçbir zaman bu konuşmaları dinlememiştim zaten. Sonra seçilen haracın refakatçisi olacak kadın geldi ve züppe Capitol aksanıyla "Önce bayanlar" dedi. Elini kura kavanozuna daldırdı, elini iyice bir çevirdi ve bir kağıdı çekti. Zerafetle kağıdın bandını açtı, ve ismi okudu:

"Alice Grace!"

Alice. Pek yakın değildik ama arkadaştık. 17 yaşındaydı. Sahneye çıkarken pek gergin bir hali yoktu. Bende Alice olsam pek gergin olmazdım çünkü o bir kariyer haracıydı. Sonra kadın yine aynı aksanla "Şimdi baylar" dedi. Elini kavanozun içinde şöyle bir dolaştırdı, kağıdı çekti, bandını açtı, ve ismi okudu.

Bu ismi çok iyi tanıyordum.

"Finnick Odair"