Invincible

Hoofdstuk 1

p.o.v Esmee

 

Zacht maak ik de deur open. Ik zie mijn vader al op de bank zitten. Fles wijn erbij, wat een zicht. Ik zal er toch langs moeten, denk ik. Voorzichtig loop ik langs de bank waar mijn dronken stief(!)vader zit. ‘Hé!’. Shit. Shit shit shit. ‘Kom eens lang papa zitten.’ ‘Jij bent mijn papa niet,’ flap ik eruit. Dat was dom. Hij staat met een ruk rechtop en kijkt met zijn dode, kille ogen in mijn jonge, bange ogen. ‘Jij verdomme kleine meid van me,’ zegt hij, ik word er werkelijk bang van. ‘Hier komen, nu.’ Ik blijf stijf staan. ‘Of moet ik je komen halen?’ Nee, alsjeblieft niet. ‘Oké.’ Hij loopt naar me toe. Hij geeft een ruk aan mijn haar en ik val op de grond. ‘Au,’ piep ik. Hij gaat op me liggen en houdt me stevig vast zodat ik amper kan bewegen. Ik durf hem niet aan te kijken. ‘Jij krijgt straf meisje, hele erge straf.’ Ik bijt op mijn lip. Ik sluit mijn ogen. Hij stompt in mijn maag. Even krijg ik geen adem. ‘Niet doen,’ smeek ik hem, maar het is al te laat. Ik voel een dreun tegen mijn hoofd en alles wordt zwart.

‘Liefje, liefje is alles goed met je? Word wakker, alsjeblieft,’ hoor ik mijn moeder zeggen. ‘Heeft Peter dit gedaan?’ Ik knik. ‘Je hebt het eten gemist…’ snikt mijn moeder. ‘Ik heb geen honger,’ zeg ik. Ik probeer te zitten. Als ik zit wordt alles weer zwart. Ik wrijf over mijn hoofd. ‘Wat hebben jullie gegeten?’ vraag ik. ‘Witlof.’ Vond ik toch al niet lekker. Ik probeer recht op te staan maar zak vrijwel meteen door mijn knieën waardoor mijn moeder mij als het ware opvangt. ‘Het spijt me zo liefje,’ zegt mijn moeder.

Ik staar wat naar het plafond. Mijn leven was eerst redelijk normaal. Op de basisschool werd ik alleen wat gepest. Ik had niemand. Werkelijk niemand. Maar toen ik in groep 8 zat gingen we verhuizen. We gingen bij mijn moeders nieuwe 'vriend' wonen. Dat was wel echt schrikken toen mijn stiefvader voor de eerste keer aan mij zat. Ook had ik geen enkele vriendin in mijn nieuwe klas, behalve Robin. We waren samen de loners van de klas.

‘Kunnen we niet bij hem weg?’ vraag ik mijn moeder. ‘Nee, het spijt me…’ en niet veel later barst mijn moeder in tranen uit. Mijn moeder en mijn echte vader hadden veel ruzie. Ik was toen nog best jong. Uiteindelijk besloten ze uit elkaar te gaan. En mijn moeder werd verliefd op Peter. Gadverdamme. Als ik al naar die gast kijk word ik misselijk. Maar mijn moeder zou niets anders willen dan weggaan bij hem. Ze is alleen zo bang. Bang voor hem.

Elke avond komt Peter mij een ‘bezoekje’ brengen. En als ik dan slaap, geeft hij mij een klap in mijn gezicht. Ik haat hem echt. Als ik op school kom word ik telkens weer raar aangekeken of genegeerd. Als ik gewoon doe wat die man van me wilt, krijg ik geen pak slaag, maar dat vertik ik.

‘Opstaan liefje, je moet naar school,’ zegt mijn moeder tegen me. Ik kreun. Ik trek wat kleren aan en kam mijn haren. Make-up mag ik niet op doen van mijn stiefvader. Dan denkt hij dat ik aandacht wil van jongens. En die mag ik natuurlijk niet. Waarom zou ik die aandacht überhaupt krijgen? Mijn haar is altijd vettig omdat ik gewoon niet durf te douchen wanneer hij thuis is. Ik ben zo dun en tenger. Ik draag veel dezelfde kleren want de was wordt niet erg vaak gedaan thuis. Mijn stiefvader doet nooit iets en mijn moeder stelt alles altijd uit. Ik heb zo’n onaangenaam geurtje, maar dat is niet gek want ik douche minimaal, en heb lang dezelfde kleren aan. Lelijk dat ik ben. Ik ben lijkbleek. Hulpeloos.

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en wandel het schoolgebouw binnen. Ik zie Robin al aan een tafel zitten, helemaal alleen. Ik kom bij haar zitten. ‘Hoi.’ ‘Hé.’ We praten niet zoveel met elkaar, maar dat vind ik niet erg. Ik ben niet zo’n prater. ‘Leuk weekend gehad?’ vraag ik. ‘Hmm’ zegt ze, ‘ging wel. Jij?’ ‘Ja, ging ook wel.’ Eigenlijk niet, maar ja. Als we de bel horen lopen Robin en ik het klaslokaal binnen. Ik zit op 5 HAVO. Robin en ik gaan zoals elke les naast elkaar zitten. Achter ons zitten Ayden en Daan. Ik walg van hen. Zij weten niks over het harde leven. Alles gaat perfect bij hen. Alles wat zij doen is perfect, iedereen doet alles wat zij zeggen, met nog een handjevol andere jongens. Als ik achter me kijk zie ik dat Daan knipoogt naar een meisje. En het meisje knipoogt terug en bijt op haar lip. Haha. Zoiets zou ik nooit mogen doen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heeeyy, ik wou ff zeggen dat ik dit boek samen met fantasiegirlxx schrijf. Voor de rest plss comment en/of vote :))