Invincible

Hoofdstuk 2

p.o.v Ayden

‘Ayden!’ roept mijn moeder, ‘kom naar beneden!’ Ik kom mijn bed uit en loop naar beneden. ‘Wat?’ vraag ik geïrriteerd, ‘je vader en ik komen laat thuis vanavond, als we terug komen is alles nog zoals het was.’ ‘Mag Daan komen?’ vraag ik ongeduldig. ‘Dat mag, zolang jullie geen dingen doen die jullie niet moeten doen.’ Ik antwoord niet en loop naar boven. Mijn moeder is erg kieskeurig en vindt dat alles perfect moet zijn vooral het beeld dat mensen van ons hebben. En mijn vader hem boeit het allemaal niet zo, met hem kun je feesten en voetballen. Ik pak mijn kleding en loop de badkamer in op me te douchen. Als ik aangekleed ben kijk ik in de spiegel. Ik kijk naar mijn zwarte haren, mijn fel groene ogen. Meiden vallen voor me en dat weet ik donders goed. Ik houd er van. Ik eet mijn ontbijt en loop het huis uit, pak mijn fiets en fiets richting school.

Aangekomen op school zie ik Daan al naar me toe lopen, hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Weet je nog die meid van 5H3?’ vraagt hij me. Wij zitten in 5H4. ‘Ja die weet ik nog, hoezo?’ ‘Moet je raden!’ zegt hij met een grijns. ‘Wat?’ vraag ik hem. ‘Ik heb haar nummer, dus geef me het geld of was je onze weddenschap vergeten?’ Eerst weet ik niet goed waar hij het over heeft, maar dan komt het allemaal naar boven. Twee weken geleden kwamen we haar in de stad tegen, we hadden een weddenschap gesloten over wie van ons twee, haar nummer eerst kon krijgen en de verliezer moest 20 euro ophoesten. Ik pak mijn portemonnee en geef hem een briefje  van 20. ‘Nou blij?’ vraag ik hem geïrriteerd. ‘Helemaal.’ We lopen naar onze klas en gaan op onze vasten plekken zitten, helemaal achteraan samen met Daan. Ik zie dat Daan is aan het flirten met Kimberly. Ik word echt misselijk van haar, ze is zo’n slet. Ik kijk naar voren en zie dat Esmee en Robin al zijn gaan zitten. Ze zitten altijd samen. Robin is stil en rustig, maar Esmee, er iets aan haar dat me nieuwsgierig maakt. Ik weet niet wat het is. Als het pauze is komt Kimberly bij ons zitten. Ze zit de hele tijd aan mijn armen te voelen. ‘Kimberly,’ zeg ik zwaar geïrriteerd. ‘Ja?’ zegt ze zo verleidelijk mogelijk, maar het is misselijk makend. ‘Blijf van me af,’ zeg ik. ‘Waarom?’ vraagt ze. ‘Je vindt dit toch altijd zo leuk?’ ‘Dat ik een keer het bed met je heb gedeeld betekend niet dat je status gelijk wordt opgekrikt naar de ‘queen bitch’ van de school en dat we ‘soul mates’ zijn,’ zeg ik en ze loopt boos weg. Ineens hoor ik giechels van de tafel verderop komen, ik kijk naar de tafel en zie dat het Robin en Esmee zijn, ze zitten te lachen om wat ik tegen Kimberly zei.

Ik maak de deur open en Daan rent gelijk naar binnen. Ik zie dat hij de tv en playstation al aan heeft gezet en de controlles bij de hand heeft. Ik lach en hij kijkt me raar aan. ‘Wat?’ vraag ik onschuldig. ‘Waarom lach je?’ vraagt hij me. ‘Ik lach omdat je weet waar alles overal ligt en dat je als eerste de tv en playstation aan zet, typisch jij.’ Hij begint te lachen en zegt: ‘Je hebt helemaal gelijk maar weetje waarom? Omdat deze twee dingen het aller belangrijkste zijn in de wereld naast meiden dan,’ en op deze opmerking schiet ik in de lach.