Ирээдүйгээс Ирсэн Би [나는 미래에서왔다].

2.Сайхан сэтгэл

Энэ бүхнийг хараад үнэхээр баярлах уйлахын дунд гацаж байтал.

Жимин: Ахын дүү хаана амьдардаг юм 2 ах нь хүргээд өгхүү?

Би тэдэнд юу гэж хэлэхээ ч мэдэхгүй доголон нулмистай итгэлгүйхэн харж байтал тэхён зүүн өвдгөөрөө газар өвдгөлөн суугаад нулимсыг минь арчиж өгөнгөө "2 ах нь муу хүн бишээ, аав ээж нь хаана байгаа юм ийм жоохон хүүхэд ганцаараа байх аюултай ах нь чамд тусалъя. Аав ээжийнхээ дугаарыг мэдэх үү? Эсвэл гэрийн хаягаа?".

Би: Муу хүн биш гэдгийг чинь мэднээ, үнэндээ би ч яагаад энд байгаагай ойлгохгүй байна, би ганцаараа байхаас айгаад байна надад туслаач?

Жимин: Тэгье ээ ах нар нь чамд тусалъя. Хаана амьдардаг юм.

Би: Хэлвэл аваачиж өгч чадах юм уу?

Вимин: Мэдээж чаднаа.

Би: Би өлсөөд байна.

Өглөө багахан зүйл идсэн тэр нь гүйхэд дорхноо шингэсэн байсан тул тэсэлгүй тэр 2т хэлж орхив.

Жимин тэхён 2ын дунд болсон жижкээн яриа

Тэхён: Чамд мөнгө байгаа юу?

Жимин: Байхгүй ээ. Хичээлээ тасалснаас хойш аав, ээжээс мөнгө аваагүй удаж байна.

Тэхён: Тэгвэл яах уу?

Жимин. Харин дормд аваачхуу? Жин ах одоо хоол хийж байгаа байх.

Тэхён: Харин лдээ болох л санаа байна гэхдээ аваачих зүгээр болов уу?

Жимин: Тэгээд ийм жоохон амьтныг өлсгөж алах юму?

Тэхён: Стаффууд мэдвэл ч балрах байхдаа.

Жимин: Нууцалчихад л болно ш дээ.

Тэхён: Зза би ах нарт хоол хийж байгаарай гээд хэлчихье. Чи түүнд ойлгуулаад хэлчих.

Яриа дуусав.

Жимин: Жоохон охион манай гэрт хоол байгаа тэнд очоод хоол идэцгээе хамт явах уу?

Би үнэхээр их өлсөж байсан болохоор зөвшөөрөөд тэр 2ын гарнаас атгаад гэр лүү нь явав. Энэ бол үнэхээр түүхэн үйл явдал дэлхийн одтой хөтлөлцөөд гэр лүү нь хүртэл явж байна шүү дээ. Гэхдээ үнэнийг хэлхэд жимин ахын гар үнэхээр жижигхэн байсан бараг л миний гарнаас ч жижигхэн булбарай гар.

Гэрт нь ороход л үүдээр нь дүүрэн хөглөрсөн гуталнууд, хуучны байр бололтой бага зэргийн чийг үнэртэнэ. Би ч гутлаа тайлан нямбай гэгч нь зэрэгцүүлж тавиад зочны өрөөнд нь орвол ширээ дүүрэн халуун хоол баярласандаа уйлахнээ. Хурдхан гараа угаагаад ирвэл бүгд ширээ тойрон суусан байв, бүгд над руу гайхан харна.

Жимин ах гараа даллан хажуудаа суухыг дохьлоо. Би жимин ахын хажууд тухаа олон суухад надаас бусад нь "сайхан хоолоорой" хэмээгээд хоолоо идэцгээнэ. Өлссөн байсан болоод ч тэр үү? Тэр хоол үнэхээр амттай байсан тул амаа олохгүй чихэж гарлаа. Саяхан цадаад гэдсээ илэн суувал чимээгүй байдлыг эвдэн жин ах үг дугарав.

Жин: Өөрийгөө танилцуулаач жоохон охион.

Би: Н-намайг зула гэдэг. Би 14 үгүй ээ, 6н настай.

Жоон: Хаана амьдардаг юм?

Би үнэндээ монголоос ирсэн гэвэл тэд итгэхгүй байх гэхдээ яаж ирснээ бараг би өөрөө ч санахгүй байгаа учраас баттай болохоороо л тэдэнд хэлж өгы.

Би: Үнэндээ сайн санахгүй байна гэхдээ энд лав амьдардаггүй.

Хусок: Тэгэхээр чамд солонгосд амьдрах газар байхгүй гэсэн үг үү?

Би: Тийм ээ.

Шюга: Чи биднээс юм нуугаад байна тийм үү? Чи дөнгөж 6 настай хэрнээ насандаа байхгүй ухаантай юм.

Аххх яанааа энэ шюга ах их ухаантай юма би тэдэнд үнэнээ хэлэх хэрэгтэй юу? Юу гэж бодож байна.