Yalnız Kız

İLK MUTSUZLUK/1

Her zamanki gibi yine yalnızdım.Hayat resmen beni yalnızlığa adamıştı.Hayat sanki bana sırtını dönmüştü.

Oysaki ben o kadar yalnızdım.Annem ben doğarken vefat etmiş.Babamda annem öldüğü zaman korkup beni ve hayatımı terk etmişti. Aslında ben doğarken ölmüştüm.

Beni yetiştirme yurduna vermişlerdi.Ben orada büyümüştüm.Yapayalnız oradada arkadaş edinememiştim.Diyorum ya yapayalnız yalnızlık bile beni terk etmişti. Ben bunları hak etmişmiydim diye düşünüyordum.

Gecemi gündüzümü kitap okuyarak geçiriyordum zaten. Kendimi kitap okumaya o kadar kaptırmıştım ki zamanın nasıl geçtiğini fark etmemiştim.Saate bakmak için masanın üzerine bıraktığım telefona doğru uzandım.

Saat epey geç olmuştu. Yurtta kaldığım için oda arkadaşım tam zamanın da uyumuştu.Bende uyumak için telefonumu masanın üzerine koyup yatağıma uzandım.Her acısı olan genç kız gibi ben de tavana bakıp hayal kurmaya başladım.

Gerçekleşiceğinden pek ümitli değildim aslında.Uyumak için gözlerimi kapattım. Gözlerimi kapatınca annemi gördüm.Uzun zaman olmuştu onu görmeyeli.16 seneyi onsuz geçirmiştim.Annesiz 16 sene geçirmek o kadar zordu ki..

Bunları düşünürken annemin yanımda olduğunu hissettim.Gözlerimi açıp etrafıma baktım.Çok fazla ümit etmiştim ki onu göremeyince hayal kırıklığına uğradım.