Uzun bir gecenin ardından yine sabah olmuştu.Annemsiz bir güne daha başlamıştım.Bulunduğum yerden kalkıp yatağımı düzelttim.
Kahvaltı için yemekhaneye doğru yöneldim. Hiç kahvaltı yapmak istemiyordum.Şu an olduğum gibi oradada tektim.Yemekhaneye inip zor da olsa bir kaç birşey yiyip odaya doğru yöneldim.Odaya giderken bir ses duydum.Sanki biri bana "kızım" diye sesleniyordu.
Etrafıma baktım ama kimse yoktu.
Kim bana kızım diye seslenir ki ben yalnızlığa mahkum olmuş biriydim.Dağılan dikkatimi tekrardan toplayıp odaya doğru yürümeye devam ettim.
Odadan içeri girip okul için hazırlandım.Dolabın yanındaki çantamı ve masanın üzerinde ki telefonumu alıp okul için yurttan ayrıldım.
Yolda giderken her zamanki gibi yine annesiyle beraber okula giden bir kız çocuğuna rastladım.Gözlerim dolmuştu.Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum.
Ben annemsiz bu hayatı sürdürürken o annesiyle birlikte okula gidiyordu.Dayanılması çok zor bir acıydı. Ama dayanmalıydım. Ben bugüne kadar hiç pes etmemiştim şimdi pes etmek olmazdı.
Kendimi toplayıp yoluma devam ettim.Annemin yokluğu bana o kadar koymuştu ki 16 yıl geçmiş olsa bile onsuzluğa hala alışamamıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız Kız
Teen FictionYurtta büyüyen küçük bir kız çocuğunun annesiz ve babasızlıkla imtihanı.
