Uzun bir yol katlettikten sonra nihayet okula varmıştım.Okulun içine girip etrafıma baktım tanıdık bir yüz arıyordum. Kimseyi bulamayınca sınıfa doğru yürüdüm.
Sınıfa girince her zaman yanımda olan beni hiç bir zaman tek bırakmayan can dostum gizemi fark ettim. Ona doğru yürüyüp yanına oturdum. Ve konuşmaya başladık.
-Nasılsın?
-İyi değilim gizem çok kötüyüm.
-Neden ne oldu?
-Dün uyumadan önce yine annem aklıma geldi. Bugünde yemekhaneden odaya doğru giderken birinin bana kızım diye seslendiğini duydum bana kim seslenebilir ki çok özlüyorum annemi gizem çok özledim onu"diyerek ağlamaya başlamıştım gerçekten annemi o kadar çok özlemiştim ki onsuz hayatı sürdürmek çok zordu.
Gizem bana sarılıp "herşey geçecek zamanla herşey düzelecek" dedi. Aslında herşey geçecekti biliyorum ama bu acı hiçbir zaman geçmeyecek bunu oda biliyordu.
Hoca'nın sınıfa girmesi ile sohbetimiz yarıda kalmıştı. Göz yaşlarımı silip ayağa kalktım. Dersimiz fizikti. Benim en sevdiğim ders fizikti. O kadar kafam dalgındı ki derse hiç bir şekilde konsantrasyon olamıyordum. Hoca bir soru sormuş ve ben o sorudan hiç birşey anlamamıştım.
Hoca bana dönerek "Merve bu soruyu sen çöz" deyince konsantrasyonumu toplayıp soruya odaklandım. Ne yapıp ettiysem soruyu çözemedim.Hoca ne olduğunu sorunca "Hocam anlattığınız konuyu pek fazla anlamadım" diyerek geçiştirmiştim. Anlamadığımı söyleyince hoca tekrar anlatmaya başladı.
Kafam o kadar dalgındı ki ders dinlemek istemiyordum. Tekrar anlatmasına rağmen yine bir şey anlamamıştım. Hoca tekrar soruyu cevaplamamı isteyince ağlayarak sınıftan ayrıldım.
Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım ama hiçbir şey fayda etmiyordu. Kafamı bir türlü toplayamıyordum. Kapı açıldı ve gizem içeri girdi.
Onu görünce hemen boynuna sarılıp ağlamaya başladım. Birtek o benim yanımdaydı birtek o beni anlıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız Kız
Novela JuvenilYurtta büyüyen küçük bir kız çocuğunun annesiz ve babasızlıkla imtihanı.
