หลงเมีย [Yaoi]

ตอนที่ 1



"เห๊ย! มึงใช่มั้ยที่ชื่อวินวิศวะเครื่องกลปี
สองอ่ะ!?" อัศวินนักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาเครื่องกลปีสองได้แต่กลอกตามองบนกับคำพูดที่ตนต้องประสบพบเจอตั้งแต่เข้ามหา'ลัยมาใหม่ๆจนกระทั่งถึงตอนนี้ ตอนที่เรียนถึงปีสองแล้วก็ยังได้ยินอยู่อีก

"ครับ ว่าแต่พวกคุณมีอะไรกับผมรึเปล่าครับ?" ชายหนุ่มรูปหล่อหันกลับไปมองคู่สนทนาที่มีถึงห้าคน ไม่รู้ว่าใครเป็นพูดกับผมกันแน่ แต่ในเมื่อมองมาทางผมกันหมดทุกคนผมก็เหมารวมเลยแล้วกันว่าพวกเขาพูดพร้อมกัน (ตรรกะเชี่ยไรเนี่ย) "อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องไอสัส! มึงแย่งแฟนกู!" อัศวินกวาดสายตามองคนพูดตั้งแต่หัวจรดปลายตีน จำไม่ได้ว่าไปแย่งแฟนมันมาตอนไหน ประเด็นสำคัญคือตอนนี้กูโสดไง? แล้วกูจะไปเอาแฟนมันมาเป็นแฟนกูได้ยังไงวะ?

"ไม่ทราบว่าแฟนมึงชื่ออะไรครับ?" ทานโทษเถอะผมไม่ใช่สุภาพบุรุษนะที่จะมีความอดทนสูงขนาดนั้น เห็นแบบนี้สตรีและเด็กก็ตบได้นะครับถ้าทำให้ผมหมดความอดทน อยากบอกเหลือเกินว่าผมนี่เลวบรมเลยเถอะ "แป้งไง! ไอเหี้ย!" คล้ายว่ามันเองก็ดูจะหมดความอดทนแล้วเช่นกันถึงได้กัดฟันกรอดๆเลย หน้าเหลี่ยมเหมือนกันนะเนี่ยมึงอ่ะ

"ขอโทษนะมึง แต่คนชื่อแป้งอ่ะไม่ได้มีคนเดียวในโลกนะครับ กูจะรู้หรอว่ากูไปเอาคนชื่อแป้งมากี่คนแล้วอ่ะ?" จบประโยคผมเท่านั้นแหละ หมัดหนักๆก็ได้ประทับมาบนซีกแก้มข้างขวาของผมอย่างจัง แล้วคิดว่าผมจะยอมไหมครับ? แน่นอนว่าไม่ มึงทำกูเจ็บมึงต้องเจ็บกว่ากู!

อัศวินง้างหมัดเข้าซัดใส่หน้าของอีกฝ่ายอย่างแรงจนอีกฝ่ายถึงกับเซถอยหลังไปสามเก้า ยังดีที่ได้พวกมันอีกสองคนช่วยประคองไว้ไม่อย่างนั้นมีล้มอ่ะ "พวกมึงจัดการมัน!" ใครสักคนตะโกนก้องแทนหัวหน้าของพวกมันที่กำลังมึนกันอยู่ ชายฉกรรจ์สี่คนพุ่งเข้ามาหมายจะจัดการกับอัศวินที่กำลังยืนหาวนอนอยู่ คนแรกเข้ามายังไม่ทันที่จะได้ประชิดตัวก็ถูกลูกถีบไปจนกระเด็นไปอยู่ข้างๆหัวหน้าของมันแล้ว